Η Ματούλα Ζαμάνη κάθε Τετάρτη στο club του Σταυρού του Νότου.
08 Φεβρουαρίου 2012Ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει τη Ματούλα Ζαμάνη από τις εμφανίσεις της στο πλευρό του Θανάση Παπακωνσταντίνου, ή από τη σύμπραξή της με τους Burger Project. Μια ξεχωριστή ερμηνεύτρια που κέρδισε το κοινό από τα πρώτα της βήματα στο χώρο του τραγουδιού. Γνωρίζω τη Ματούλα πολλά χρόνια, από το σχολείο. Και όχι ένα τυχαίο σχολείο, αλλά το Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης. Το σχολείο που τροφοδότησε και τροφοδοτεί αμέτρητες μπάντες με ικανότατους μουσικούς. Μια αόρατη κλωστή δένει όλους εμάς που πρωτοσυναντηθήκαμε στο προαύλιο αυτού του σχολείου (ή στα προαύλια, καθότι, στην αρχή της λειτουργίας του, το σχολείο άλλαζε κτήριο κάθε χρόνο). Δεν αβαντάρουμε ο ένας τον άλλον, μη νομίζετε. Ούτε κάνουμε χάρες. Ίσα ίσα που είμαστε αυστηροί με τους παλιούς μας συμμαθητές. Αλλά αναμφίβολα είμαστε «δεμένοι».
Σας διαβεβαιώ λοιπόν ότι η Ματούλα Ζαμάνη αξίζει την προσοχή σας. Εϊναι μια ιδιαίτερη performer, μια εξαιρετική φωνή και κουβαλάει θετική ενέργεια που απλόχερα μεταφέρει στους γύρω της. Την Τετάρτη (25/1) βρέθηκα στο Σταυρό του Νότου για να παρακολουθήσω το πρόγραμμά της. Πέρασα καταπληκτικά. Η μπάντα καλοκουρδισμένη και προβαρισμένη. Τα τραγούδια ελληνικά στην πλειοψηφία τους καλύπταν όλο το φάσμα της ελληνικής μουσικής παραγωγής. Από Μαρκόπουλο και Θανάση Παπακωνσταντίνου μέχρι Τάκη Σούκα και Φοίβο. Κι αν σας φαίνονται ετερόκλητα όλα αυτά, σας διαβεβαιώ ότι η πληθωρική προσωπικότητα της Ματούλας τα ταίριαξε μια χαρά μεταξύ τους, δημιουργώντας εξαιρετική ατμόσφαιρα και κέφι μεταξύ των παρευρισκομένων. Μια... δοκιμή θα σας πείσει. Η Ματούλα κάθε Τετάρτη βρίσκεται στο Σταυρό του Νότου παρουσιάζοντας τον πρώτο της προσωπικό δίσκο με τίτλο «Varligali», που κυκλοφορεί από την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία AntArt Productions.
Εκμεταλλευόμενος τη γνωριμία μου μαζί της, λίγο πριν ξεκινήσει το live της Τετάρτης, την «ξεμονάχιασα» στο πατάρι του Σταυρού για να της κάνω μερικές ερωτήσεις...
Πως έφτασες ως εδώ Ματούλα;
Ούτε καν το κατάλαβα. Απλά έπαιζα και τραγουδούσα, έπαιζα και τραγουδούσα. Αυτό. Τίποτα άλλο.
Παίζοντας και τραγουδώντας οδηγήθηκες στις τωρινές σου εμφανίσεις στο Σταυρό του Νότου, περνώντας, όμως, προηγουμένως και από το πλευρό του Θανάση Παπακωνσταντίνου.
Περνώντας και μένοντας με το Θανάση, περνώντας και μένοντας με τα «Burgerakia» (τους Burger Project). Είμαι πολύ χαρούμενη. Κάνω πράγματα που μου αρέσουνε πάρα πολύ. Και οι δύο αυτές συμμετοχές μού αρέσουνε πάρα πολύ και φυσικά οι δικές μου προσωπικές εμφανίσεις.
Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα των εμφανίσεών σου στο Σταυρό του Νότου;
Παρουσιάζουμε τα τραγούδια του πρώτου μου δίσκου, που έχει τον τίτλο «Varligali».
Τι σημαίνει Varligali;
Σημαίνει γύρω γύρω και πέρα - δώθε, στα βλάχικα. Ο δίσκος αυτός περιέχει δικά μου τραγούδια, που έχω γράψει τα προηγούμενα χρόνια.
Είναι ολόκληρα δικά σου; Και οι στίχοι και η μουσική;
Ναι, εκτός από ένα τραγούδι, τη «Δονούσα», στο οποίο έχει γράψει στίχους ένας πολύ καλός μου φίλος, ο Γιάννης Σιούτης. Τα υπόλοιπα τραγούδια είναι σε μουσική και στίχους δικούς μου.
Τι είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις να κυκλοφορήσεις ένα cd αυτή την εποχή που η διάδοση της μουσικής γίνεται σχεδόν αποκλειστικά σε ηλεκτρονική μορφή;
Δεν ξέρω. Και παλαιότερα πάντως μου είχαν προτείνει να κάνω δίσκους, αλλά δεν το ένιωθα καθόλου. Ξαφνικά, ίσως στην χειρότερη περίοδο, το ένιωσα στο φουλ. Είμαι λάτρης του cd. Μου αρέσει να το πάρω, να το ανοίξω, να το πιάσω, να το δω. Το cd αυτό έγινε με πάρα πάρα πολλή αγάπη από όλους τους συντελεστές του. Από τον άνθρωπο που έφτιαξε το εξώφυλλο, τους μουσικούς... και φυσικά την εταιρεία μου, την AntArt productions, που είναι ανεξάρτητη και δυνατή.
Η τραγουδοποιία στη χώρα μας, για κάποιο λόγο, εκπροσωπείται περισσότερο από άνδρες δημιουργούς. Λίγες είναι οι γυναίκες δημιουργοί. Εσύ σαν δημιουργός έχεις κάποια εξήγηση για αυτό το γεγονός; Και σε ρωτάω μιας και έχεις γράψει στίχο και μουσική στα περισσότερα τραγούδια του δίσκου.
Είναι γεγονός ότι οι άντρες γράφουν τραγούδια περισσότερο. Οι γυναίκες τραγουδοποιοί τελευταία άρχισαν να πληθαίνουν. Ίσως σιγά σιγά αρχίζουν να γράφουν περισσότερο και οι γυναίκες. Εγώ πάντως ποτέ δεν μπήκα στην διαδικασία του να γράψω. Καθόμουν στο σπίτι μου, έπαιρνα την κιθάρα και μου «έβγαινε» κατευθείαν το τραγούδι, χωρίς καλά καλά να το καταλάβω.
Και οι στίχοι και η μουσική; Ταυτόχρονα;
Ναι, μαζί. Μου έβγαιναν αβίαστα. Ξαφνικά, λοιπόν, συνειδητοποίησα ότι αυτά τα τραγούδια κάτι μου «λένε» και αποφάσισα να τα κάνω ένα δισκάκι.
Απόψε, εδώ στο Σταυρό του Νότου, έχουμε μια ιδιαίτερη συνάντηση: εσύ, ο Μιχάλης Καλκάνης στο μπάσο, ο Ευριπίδης Ζεμενίδης στις κιθάρες, ο Νίκος Μέρμηγκας με την «AntArt productions» και εγώ, είμαστε όλοι παιδιά ενός σχολείου, του Μουσικού Γυμνασίου Παλλήνης.
Ναι. Του σχολείου που μας έδωσε τόσα πολλά πράγματα και το συνειδητοποιήσαμε στην πορεία του χρόνου. Εκείνη την ώρα δεν καταλαβαίναμε ότι δεχόμασταν μια συμπαντική δύναμη. Για μένα το Μουσικό Γυμνάσιο ήταν μια επαφή με το σύμπαν. Στις περισσότερες μουσικές σκηνές της χώρας και στα περισσότερα μουσικά σχήματα παίζουν παιδιά που πέρασαν από αυτό το σχολείο: ο Χάρης Λαμπράκης, ο Κυριάκος Ταπάκης, ο Νίκος Μέρμηγκας, ο Άγγελος Πολυχρόνου, η Μάρθα Μαυροειδή, τα παιδιά που προανέφερες κ.α. Όλα αυτά τα παιδιά περάσανε από το Μουσικό Γυμνάσιο της Παλλήνης.
Όπου και να κοιτάξεις, μέσα στον καλλιτεχνικό χώρο, βρίσκεις και έναν συμμαθητή μας.
Ναι. Και είναι πολύ ωραίο αυτό. Ήμασταν τυχεροί.
Μη μας κατηγορήσουν, μόνο, για διαπλοκή (γέλια).
Έτσι όπως είναι τα πράγματα, μόνο αυτό μένει.
Τελευταία ερώτηση: τι θες να κάνεις από εδώ και πέρα Ματούλα;
Δεν ξέρω. Να παίζω και να τραγουδάω. Οπουδήποτε. Εϊτε σε συναυλίες, είτε σε μαγαζιά, είτε με τους φίλους μου στο νησί. Αυτό. Δεν έχω αλλάξει κάτι και ελπίζω να μην αλλάξω κάτι. Να παίζω και να τραγουδάω. Αυτό.
