Ακολουθήστε μας στο Google news
Ακολουθούν οι παραγωγοί, θα μπορούσε να πει κάποιος, το δρόμο που τους έδειξε ο ίδιος ο Πέτρος Κωστόπουλος. Έχει να πατήσει στην... εκπομπή του (αλλά και στο... ραδιόφωνό του) εδώ και εβδομάδες. Δεν εμφανίζεται καν στην Imako, μαθαίνω, ίσως και γιατί δεν προλαβαίνει από τα τηλεοπτικά γυρίσματα. Άλλο το ψωμί των εργαζόμενων και άλλο το παντεσπάνι του παρουσιαστή τηλεοπτικού talk show. Οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί των δύο σταθμών έχουν να πληρωθούν από τον Οκτώβριο. Τους χρωστάει δηλαδή η εταιρία τους μισθούς τριών μηνών (το δώρο των Χριστουγέννων δόθηκε κανονικά).
Το κακό με τους παραγωγούς των δύο ραδιοσταθμών είναι ότι έχουν απέναντί τους και τους ηχολήπτες. Κυριολεκτικά. Τους ηχολήπτες που έχουν πληρωθεί. Έτσι, η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο... κωμική (ή και... τραγική, όπως τη δει κανείς).
Νομίζω πως πρέπει να είναι η πρώτη φορά στη χώρα μας που ραδιοφωνικοί παραγωγοί κάνουν απεργία, έστω και «σιωπηλή». Δεν διαθέτουν άλλωστε και σωματείο, στην πραγματικότητα πορεύονται μόνοι τους, ο καθένας για τον εαυτό του. Πώς να αντιδράσουν και με ποιον τρόπο; Ενώ οι τεχνικοί, με την ΕΤΕΡ, διαθέτουν δύναμη (και μπράβο τους).
Δεν ξέρω αν «πρέπει» να στενοχωριέμαι για τον Πέτρο Κωστόπουλο. Η αλήθεια είναι πως ναι, στενοχωριέμαι. Έτσι και αλλιώς αυτό που με ενοχλεί στον Κωστόπουλο δεν είναι ο ίδιος -το αντίθετο, μάλιστα- αλλά η αισθητική του. Η φιλοσοφία του. Μία αισθητική και μία φιλοσοφία που, πλέον, είναι νεκρές, μυρίζουν φορμόλη εδώ και καιρό. Ένα από τα καλά της οικονομικής κρίσεως. Αλλά και ταυτόχρονα μία από τις βασικές αιτίες της κρίσεως (και δη, όχι μόνο της οικονομικής)...
Σήμερα κυκλοφορεί και η Ελευθεροτυπία!
Διαβάστε δύο απόψεις για όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες στην Αθήνα, μία από τη Ναταλί Χατζηαντωνίου και μία από τον Νίκο Παπαδογιάννη. Δεν ξέρω αν φαίνονται αντικρουόμενες, στην πραγματικότητα μιλούν για το ίδιο πράγμα από μία διαφορετική σκοπιά.
Στο «Nitro 102,5» και στο «Derti 98,6»
15 Φεβρουαρίου 2012Σιωπηλή απεργία κάνουν από τη Δευτέρα οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί στα δύο ραδιόφωνα της Imako, στο «Nitro 102,5» και στο «Derti 98,6». Πιθανότατα να τη συνεχίσουν μέχρι και την Παρασκευή. Και μεταδίδουν αποκλειστικά και μόνο μουσική, δεν βγαίνουν καν στα μικρόφωνα, δεν κάνουν τις εκπομπές τους. Και δεν τρέχουν έτσι οι όποιες χορηγίες. Μπίνγκο.Ακολουθούν οι παραγωγοί, θα μπορούσε να πει κάποιος, το δρόμο που τους έδειξε ο ίδιος ο Πέτρος Κωστόπουλος. Έχει να πατήσει στην... εκπομπή του (αλλά και στο... ραδιόφωνό του) εδώ και εβδομάδες. Δεν εμφανίζεται καν στην Imako, μαθαίνω, ίσως και γιατί δεν προλαβαίνει από τα τηλεοπτικά γυρίσματα. Άλλο το ψωμί των εργαζόμενων και άλλο το παντεσπάνι του παρουσιαστή τηλεοπτικού talk show. Οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί των δύο σταθμών έχουν να πληρωθούν από τον Οκτώβριο. Τους χρωστάει δηλαδή η εταιρία τους μισθούς τριών μηνών (το δώρο των Χριστουγέννων δόθηκε κανονικά).
Το κακό με τους παραγωγούς των δύο ραδιοσταθμών είναι ότι έχουν απέναντί τους και τους ηχολήπτες. Κυριολεκτικά. Τους ηχολήπτες που έχουν πληρωθεί. Έτσι, η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο... κωμική (ή και... τραγική, όπως τη δει κανείς). Νομίζω πως πρέπει να είναι η πρώτη φορά στη χώρα μας που ραδιοφωνικοί παραγωγοί κάνουν απεργία, έστω και «σιωπηλή». Δεν διαθέτουν άλλωστε και σωματείο, στην πραγματικότητα πορεύονται μόνοι τους, ο καθένας για τον εαυτό του. Πώς να αντιδράσουν και με ποιον τρόπο; Ενώ οι τεχνικοί, με την ΕΤΕΡ, διαθέτουν δύναμη (και μπράβο τους).
Δεν ξέρω αν «πρέπει» να στενοχωριέμαι για τον Πέτρο Κωστόπουλο. Η αλήθεια είναι πως ναι, στενοχωριέμαι. Έτσι και αλλιώς αυτό που με ενοχλεί στον Κωστόπουλο δεν είναι ο ίδιος -το αντίθετο, μάλιστα- αλλά η αισθητική του. Η φιλοσοφία του. Μία αισθητική και μία φιλοσοφία που, πλέον, είναι νεκρές, μυρίζουν φορμόλη εδώ και καιρό. Ένα από τα καλά της οικονομικής κρίσεως. Αλλά και ταυτόχρονα μία από τις βασικές αιτίες της κρίσεως (και δη, όχι μόνο της οικονομικής)...
Σήμερα κυκλοφορεί και η Ελευθεροτυπία!
Διαβάστε δύο απόψεις για όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες στην Αθήνα, μία από τη Ναταλί Χατζηαντωνίου και μία από τον Νίκο Παπαδογιάννη. Δεν ξέρω αν φαίνονται αντικρουόμενες, στην πραγματικότητα μιλούν για το ίδιο πράγμα από μία διαφορετική σκοπιά.
