Ακολουθήστε μας στο Google news
Ο Πέτρος Κωστόπουλος (εμμέσως;) απαντώντας σε αναγνώστη για το τραγούδι "Εδώ" από τις Τρύπες, έγραψε (το post για το τραγούδι έγινε πριν το κείμενο του Γιάννη Αγγελάκα):
"Το να μιλάει κάποιος άσχημα δεν ακυρώνει το έργο του. Το "Εδώ" είναι το κορυφαίο ελληνικό ροκ κομμάτι. Το αν ο Αγγελάκας "ξύπνησε" ξαφνικά από το λήθαργό του και προσπαθεί ξαφνικά να το παίξει πενυματικός καθοδηγητής είναι μια άλλη ιστορία. Θα ήταν καλύτερα να το έκανε με ένα τραγούδι και όχι με κούφια λόγια. Η μουσική του παρόλα αυτά παραμένει μοναδική. Και εννοείται ότι το τραγούδι δεν μπήκε τυχαία. Όσο για το "καρναβάλι" καλό είναι να ξέρει ότι μερικές φορές κουνάμε το δάχτυλο διδακτικά, αλλά ξεχνάμε ότι το κουνάμε στον καθρέφτη μας."
O Γιάννης Αγγελάκας απάντησε στον Πέτρο Κωστόπουλο μέσα από το site της εταιρίας του, την All Together Now:
Διαβάζοντας την επιστολή απάντηση απολογία του κυρίου Πέτρου Κωστόπουλου για το κλείσιμο της ΙΜΑΚΟ έκανα μερικές σκέψεις, ψύχραιμες, χωρίς ίχνος χαιρεκακίας, μερικές στιγμές μάλιστα ένοιωσα μια βαθειά θλίψη για τις στενοχώριες, τις έννοιες και τα δυσβάσταχτα βάσανα που περνά κάποιος άνθρωπος που υπήρξε μέχρι πρότινος ο γκουρού της ανεμελιάς και της ελαφράδας για ένα μεγάλο κομμάτι της νεοελληνικής μας κοινωνίας. Ωστόσο η έκπληξη ή η αποκορύφωση αν θέλετε της κατάθλιψης που τραγικά διαπερνά όλο το κείμενο έρχεται τη τελευταία στιγμή στο τελευταίο υστερόγραφο:
''ΥΓ.4: Πάτησα σχεδόν τα 60 αλλά επιμένω: Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή. Θα τα ξαναπούμε"
Δεν λέω, μπορεί και να' ναι ηρωικό να βλέπεις τον καπετάνιο να βουλιάζει με το πλοίο του, μέσα στα τοξικά απόβλητα που ο ίδιος δημιουργούσε όλα αυτά τα χρόνια, φωνασκώντας 'δεν μετανιώνω', αλλά πείτε μου αν υπάρχει ένας στοιχειωδώς σκεπτόμενος και ευαίσθητος Έλληνας που να μη γνωρίζει έστω και εκ τω υστέρων ότι το εν λόγω απόφθεγμα υπήρξε ένα από τα βασικά συνθήματα με τα οποία η πασοκική πανούκλα έπεσε πάνω στη παραζαλισμένη μεταπολιτευτική ελληνική κοινωνία τότε στα μέσα της δεκαετίας 80 για να αποπλανήσει και να μυήσει σχεδόν τους πάντες δεξιούς αριστερούς στις ιερές αξίες του σταρχιδισμού, του κωλαρπαξισμού, του τομαρισμού, της απενοχοποίησης του κυνηγιού του κέρδους και της εφήμερης δόξας και να μας βάλει όλους να τρέχουμε κακόγουστοι χωρίς μνήμη λαχανιασμένοι και χαζοχαρούμενοι προς τον όλεθρο. Κρίμα που 60 χρόνια ζωής δεν άφησαν ούτε ένα τόσο δα ίχνος γνώσης μέσα στην ύπαρξη του κυρίου Κωστόπουλου.
Του αφιερώνω ένα τετράστιχο που σε κάποιους θα θυμίσει κάτι:
Η ζωή είναι μεγάλη
κι αν την κάνεις καρναβάλι
θα 'ρθει η ώρα να χτυπήσεις
το ξερό σου (τ' αδειανό σου;) το κεφάλι
Μέσα από το site της εταιρίας του, την All Together Now
24 Φεβρουαρίου 2012updateΟ Πέτρος Κωστόπουλος (εμμέσως;) απαντώντας σε αναγνώστη για το τραγούδι "Εδώ" από τις Τρύπες, έγραψε (το post για το τραγούδι έγινε πριν το κείμενο του Γιάννη Αγγελάκα):
"Το να μιλάει κάποιος άσχημα δεν ακυρώνει το έργο του. Το "Εδώ" είναι το κορυφαίο ελληνικό ροκ κομμάτι. Το αν ο Αγγελάκας "ξύπνησε" ξαφνικά από το λήθαργό του και προσπαθεί ξαφνικά να το παίξει πενυματικός καθοδηγητής είναι μια άλλη ιστορία. Θα ήταν καλύτερα να το έκανε με ένα τραγούδι και όχι με κούφια λόγια. Η μουσική του παρόλα αυτά παραμένει μοναδική. Και εννοείται ότι το τραγούδι δεν μπήκε τυχαία. Όσο για το "καρναβάλι" καλό είναι να ξέρει ότι μερικές φορές κουνάμε το δάχτυλο διδακτικά, αλλά ξεχνάμε ότι το κουνάμε στον καθρέφτη μας."
O Γιάννης Αγγελάκας απάντησε στον Πέτρο Κωστόπουλο μέσα από το site της εταιρίας του, την All Together Now:
Διαβάζοντας την επιστολή απάντηση απολογία του κυρίου Πέτρου Κωστόπουλου για το κλείσιμο της ΙΜΑΚΟ έκανα μερικές σκέψεις, ψύχραιμες, χωρίς ίχνος χαιρεκακίας, μερικές στιγμές μάλιστα ένοιωσα μια βαθειά θλίψη για τις στενοχώριες, τις έννοιες και τα δυσβάσταχτα βάσανα που περνά κάποιος άνθρωπος που υπήρξε μέχρι πρότινος ο γκουρού της ανεμελιάς και της ελαφράδας για ένα μεγάλο κομμάτι της νεοελληνικής μας κοινωνίας. Ωστόσο η έκπληξη ή η αποκορύφωση αν θέλετε της κατάθλιψης που τραγικά διαπερνά όλο το κείμενο έρχεται τη τελευταία στιγμή στο τελευταίο υστερόγραφο:
''ΥΓ.4: Πάτησα σχεδόν τα 60 αλλά επιμένω: Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή. Θα τα ξαναπούμε"
Δεν λέω, μπορεί και να' ναι ηρωικό να βλέπεις τον καπετάνιο να βουλιάζει με το πλοίο του, μέσα στα τοξικά απόβλητα που ο ίδιος δημιουργούσε όλα αυτά τα χρόνια, φωνασκώντας 'δεν μετανιώνω', αλλά πείτε μου αν υπάρχει ένας στοιχειωδώς σκεπτόμενος και ευαίσθητος Έλληνας που να μη γνωρίζει έστω και εκ τω υστέρων ότι το εν λόγω απόφθεγμα υπήρξε ένα από τα βασικά συνθήματα με τα οποία η πασοκική πανούκλα έπεσε πάνω στη παραζαλισμένη μεταπολιτευτική ελληνική κοινωνία τότε στα μέσα της δεκαετίας 80 για να αποπλανήσει και να μυήσει σχεδόν τους πάντες δεξιούς αριστερούς στις ιερές αξίες του σταρχιδισμού, του κωλαρπαξισμού, του τομαρισμού, της απενοχοποίησης του κυνηγιού του κέρδους και της εφήμερης δόξας και να μας βάλει όλους να τρέχουμε κακόγουστοι χωρίς μνήμη λαχανιασμένοι και χαζοχαρούμενοι προς τον όλεθρο. Κρίμα που 60 χρόνια ζωής δεν άφησαν ούτε ένα τόσο δα ίχνος γνώσης μέσα στην ύπαρξη του κυρίου Κωστόπουλου.Του αφιερώνω ένα τετράστιχο που σε κάποιους θα θυμίσει κάτι:
Η ζωή είναι μεγάλη
κι αν την κάνεις καρναβάλι
θα 'ρθει η ώρα να χτυπήσεις
το ξερό σου (τ' αδειανό σου;) το κεφάλι
