Ακολουθήστε μας στο Google news
Ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του
28 Φεβρουαρίου 2012
Κυκλοφόρησε ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του Ορέστη Ντάντου με τίτλο «Τελευταία ανατολή» από την «Ακτή», το label της SONY που επιμελείται ο Γιώργος Ανδρέου. Στο δίσκο αυτό δεν περιέχονται άγνωστα τραγούδια. Όσοι έχουν παραβρεθεί σε live του Ντάντου ή έχουν πληκτρολογήσει το όνομά του στο youtube, γνωρίζουν τα περισσότερα από αυτά. Οι κυκλοφορίες δίσκων, ούτως ή άλλως, στην εποχή μας έχουν περισσότερο αποθηκευτικό χαρακτήρα: να καταγραφούν τα κομμάτια επισήμως και να μπορούν να διατίθενται προς πώληση στα live του καλλιτέχνη για την επιβράβευση και την υποστήριξή του. Ωστόσο, οι ενορχηστρώσεις, των νέων αυτών τραγουδιών, είναι διαφορετικές από εκείνες των ζωντανών εμφανίσεων. Τα τραγούδια δεν είναι πλέον έντονα κιθαριστικά και έχουν αποκτήσει μια διαφορετική προσωπικότητα, που διαφοροποιεί (μάλλον προς το καλύτερο) το τελικό αποτέλεσμα.
Ο συγκεκριμένος τραγουδοποιός κατά την άποψή μου εμφανίζει μεγάλο ενδιαφέρον. Έχω την αίσθηση ότι αποτυπώνει επιτυχημένα στο τραγούδι του τον ήχο και τον στίχο των ανθρώπων της ηλικίας του. Όσα τραγούδια του έχουν ερωτική θεματολογία, παρουσιάζουν μια κάπως διαφορετική προσέγγιση του συγκεκριμένου τετριμμένου ζητήματος. Σίγουρα ο στίχος του κάνει τη διαφορά, αλλά και οι μουσικές του συμβάλλουν σε αυτή την κατεύθυνση. Λαμπρό παράδειγμα το κομμάτι «Κάτι πράγματα στο σπίτι». Μια διαφορετική προσέγγιση του χωρισμού, ένα τραγούδι που δεν στέκεται στις μεγαλοστομίες του παρελθόντος και, με κεντρικό άξονα την καθημερινότητα, αναδεικνύει την (φρούδα) ελπίδα της επανασύνδεσης μέσω μιας πρακτικής διαπίστωσης. Ιδιαίτερο (και δικό μου αγαπημένο) τραγούδι είναι και το «Άλλη μια ευκαιρία», μια περιγραφή ενός εγκλήματος ερωτικού πάθους, από τη σκοπιά του παρατηρητή, που όμως προσπαθεί να βάλει τον εαυτό του στη θέση του θύτη και να επισημάνει ότι δεν συμβαίνουν όλα στους άλλους. Όλα τα τραγούδια του δίσκου αυτού έχουν έναν παρόμοιο χαρακτήρα. Περιγράφουν, από διαφορετική σκοπιά, θέματα που έχουν απασχολήσει και παλαιότερους τραγουδοποιούς. Και εκπλήσσουν ευχάριστα.
Εκτιμώ ιδιαιτέρως τον Ορέστη Ντάντο σαν τραγουδοποιό. Δεν τον ξέρω πολύ καλά, παρότι έχουμε γνωριστεί στο παρελθόν, ήμασταν συμφοιτητές και έχουμε πολλούς κοινούς φίλους. Παρακολουθώ όμως τις δουλειές του και προτείνω και σε εσάς το ίδιο. Και ελπίζω ότι σύντομα θα βρεθούμε για μια κουβέντα περί μουσικής και τραγουδοποιΐας. Καλή σας ακρόαση.
Υ.Γ. Θα πρέπει στο σημείο αυτό να «ψέξω» την παραγωγό εταιρεία του δίσκου για το φτωχότατο artwork του cd. Θέλω να διαβάζω, τους στίχους των τραγουδιών και τα credits της παραγωγής στο ένθετο booklet, χωρίς να χρειάζομαι μεγεθυντικό φακό. Είμαι από εκείνους τους γραφικούς που θέλουν να διαβάζουν τους στίχους του τραγουδιού καθώς το ακούνε.
Ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του
28 Φεβρουαρίου 2012Κυκλοφόρησε ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του Ορέστη Ντάντου με τίτλο «Τελευταία ανατολή» από την «Ακτή», το label της SONY που επιμελείται ο Γιώργος Ανδρέου. Στο δίσκο αυτό δεν περιέχονται άγνωστα τραγούδια. Όσοι έχουν παραβρεθεί σε live του Ντάντου ή έχουν πληκτρολογήσει το όνομά του στο youtube, γνωρίζουν τα περισσότερα από αυτά. Οι κυκλοφορίες δίσκων, ούτως ή άλλως, στην εποχή μας έχουν περισσότερο αποθηκευτικό χαρακτήρα: να καταγραφούν τα κομμάτια επισήμως και να μπορούν να διατίθενται προς πώληση στα live του καλλιτέχνη για την επιβράβευση και την υποστήριξή του. Ωστόσο, οι ενορχηστρώσεις, των νέων αυτών τραγουδιών, είναι διαφορετικές από εκείνες των ζωντανών εμφανίσεων. Τα τραγούδια δεν είναι πλέον έντονα κιθαριστικά και έχουν αποκτήσει μια διαφορετική προσωπικότητα, που διαφοροποιεί (μάλλον προς το καλύτερο) το τελικό αποτέλεσμα.
Ο συγκεκριμένος τραγουδοποιός κατά την άποψή μου εμφανίζει μεγάλο ενδιαφέρον. Έχω την αίσθηση ότι αποτυπώνει επιτυχημένα στο τραγούδι του τον ήχο και τον στίχο των ανθρώπων της ηλικίας του. Όσα τραγούδια του έχουν ερωτική θεματολογία, παρουσιάζουν μια κάπως διαφορετική προσέγγιση του συγκεκριμένου τετριμμένου ζητήματος. Σίγουρα ο στίχος του κάνει τη διαφορά, αλλά και οι μουσικές του συμβάλλουν σε αυτή την κατεύθυνση. Λαμπρό παράδειγμα το κομμάτι «Κάτι πράγματα στο σπίτι». Μια διαφορετική προσέγγιση του χωρισμού, ένα τραγούδι που δεν στέκεται στις μεγαλοστομίες του παρελθόντος και, με κεντρικό άξονα την καθημερινότητα, αναδεικνύει την (φρούδα) ελπίδα της επανασύνδεσης μέσω μιας πρακτικής διαπίστωσης. Ιδιαίτερο (και δικό μου αγαπημένο) τραγούδι είναι και το «Άλλη μια ευκαιρία», μια περιγραφή ενός εγκλήματος ερωτικού πάθους, από τη σκοπιά του παρατηρητή, που όμως προσπαθεί να βάλει τον εαυτό του στη θέση του θύτη και να επισημάνει ότι δεν συμβαίνουν όλα στους άλλους. Όλα τα τραγούδια του δίσκου αυτού έχουν έναν παρόμοιο χαρακτήρα. Περιγράφουν, από διαφορετική σκοπιά, θέματα που έχουν απασχολήσει και παλαιότερους τραγουδοποιούς. Και εκπλήσσουν ευχάριστα. Εκτιμώ ιδιαιτέρως τον Ορέστη Ντάντο σαν τραγουδοποιό. Δεν τον ξέρω πολύ καλά, παρότι έχουμε γνωριστεί στο παρελθόν, ήμασταν συμφοιτητές και έχουμε πολλούς κοινούς φίλους. Παρακολουθώ όμως τις δουλειές του και προτείνω και σε εσάς το ίδιο. Και ελπίζω ότι σύντομα θα βρεθούμε για μια κουβέντα περί μουσικής και τραγουδοποιΐας. Καλή σας ακρόαση.
Υ.Γ. Θα πρέπει στο σημείο αυτό να «ψέξω» την παραγωγό εταιρεία του δίσκου για το φτωχότατο artwork του cd. Θέλω να διαβάζω, τους στίχους των τραγουδιών και τα credits της παραγωγής στο ένθετο booklet, χωρίς να χρειάζομαι μεγεθυντικό φακό. Είμαι από εκείνους τους γραφικούς που θέλουν να διαβάζουν τους στίχους του τραγουδιού καθώς το ακούνε.
