Ακολουθήστε μας στο Google news
Μέγιστη η προσφορά της στον τόπο και πολύτιμη η παρακαταθήκη της νυν και αεί. Η Δόμνα Σαμίου κατέγραψε, διέσωσε και πρόβαλε το μουσικό πολιτισμό μιας Ελλάδας περήφανης κι αγέρωχης. Ακαταπόνητη η ίδια, αφιέρωσε τη ζωή της στο δημοτικό τραγούδι, δημιουργώντας με ησυχία και δύναμη.
Ένα εύστοχο στίγμα για το ποια ήταν η Δόμνα Σαμίου δίνουν τα λόγια του Διονύση Σαββόπουλου: «Το ότι ανήκει στη μουσική του παρελθόντος, πολλοί μπορεί να το νομίζουν οπισθοδρομικό αλλά δεν είναι καθόλου έτσι, γιατί είτε ανήκεις στο παρελθόν είτε ανήκεις στο μέλλον είναι ένα και το αυτό. Το θέμα είναι να έρχεσαι απ αλλού, να μην είσαι από δω. Γιατί μόνον όταν έρχεσαι απ αλλού, από χθες ή από αύριο, μόνο τότε μπορείς να επέμβεις πραγματικά στο παρόν κι αυτή νομίζω είναι η σημασία της Δόμνας Σαμίου».
Το κενό που αφήνει είναι τεράστιο και μακάρι να βρει συνεχιστές. Ας είναι αναπαυμένη.
Με καθυστέρηση είν η αλήθεια- ακούω το εξαιρετικά ενδιαφέρον άλμπουμ του Δημήτρη Καλαντζή «Mano's - A Jazz Tribute to Manos Hadjidakis».
Ο Καλαντζής ξαναδιάβασε, μέσα από τους δρόμους της τζαζ, τις μελωδίες του Μάνου Χατζιδάκι, διασκευάζοντας κάποια πολύ γνωστά τραγούδια του, που τα ακούς και μπαίνεις στην ατμόσφαιρα και στο κλίμα τους, χωρίς κάτι να σε ξενίζει ή να σε κάνει να νιώθεις άβολα, όπως συμβαίνει συχνά σε περιπτώσεις διασκευών. Μαζί με το «Transformations» του Κωνσταντίνου Βήτα, το συγκεκριμένο «Jazz Tribute» του Καλαντζή είναι ό,τι πιο «έγκυρο» έχει κυκλοφορήσει μετά το θάνατο του Χατζιδάκι και έχει να κάνει με πειραματισμούς πάνω στο έργο του.
Έγραφε ο Μάνος Χατζιδάκις:
«Το τραγούδι είναι μια σχέση υπεύθυνη, μια πράξη ερωτική ανάμεσά μας που μας αποκαλύπτει. Τελετουργία που απαιτεί, τόσο από σας όσο και από μένα, μια προετοιμασία θρησκευτική, επίμονη άσκηση γνώσης και αθωότητας, αποκαλύψεως και ανιχνεύσεως, μνήμης και προφητείας».
Έφυγε για το ταξίδι χωρίς επιστροφή...
17 Μαρτίου 2012Έφυγε και η Δόμνα Σαμίου για το ταξίδι χωρίς επιστροφή και ειδικά στις μέρες μας τέτοιες απώλειες σε κάνουν να νιώθεις την απουσία πιο έντονη.Μέγιστη η προσφορά της στον τόπο και πολύτιμη η παρακαταθήκη της νυν και αεί. Η Δόμνα Σαμίου κατέγραψε, διέσωσε και πρόβαλε το μουσικό πολιτισμό μιας Ελλάδας περήφανης κι αγέρωχης. Ακαταπόνητη η ίδια, αφιέρωσε τη ζωή της στο δημοτικό τραγούδι, δημιουργώντας με ησυχία και δύναμη.
Ένα εύστοχο στίγμα για το ποια ήταν η Δόμνα Σαμίου δίνουν τα λόγια του Διονύση Σαββόπουλου: «Το ότι ανήκει στη μουσική του παρελθόντος, πολλοί μπορεί να το νομίζουν οπισθοδρομικό αλλά δεν είναι καθόλου έτσι, γιατί είτε ανήκεις στο παρελθόν είτε ανήκεις στο μέλλον είναι ένα και το αυτό. Το θέμα είναι να έρχεσαι απ αλλού, να μην είσαι από δω. Γιατί μόνον όταν έρχεσαι απ αλλού, από χθες ή από αύριο, μόνο τότε μπορείς να επέμβεις πραγματικά στο παρόν κι αυτή νομίζω είναι η σημασία της Δόμνας Σαμίου».
Το κενό που αφήνει είναι τεράστιο και μακάρι να βρει συνεχιστές. Ας είναι αναπαυμένη.
Με καθυστέρηση είν η αλήθεια- ακούω το εξαιρετικά ενδιαφέρον άλμπουμ του Δημήτρη Καλαντζή «Mano's - A Jazz Tribute to Manos Hadjidakis».
Ο Καλαντζής ξαναδιάβασε, μέσα από τους δρόμους της τζαζ, τις μελωδίες του Μάνου Χατζιδάκι, διασκευάζοντας κάποια πολύ γνωστά τραγούδια του, που τα ακούς και μπαίνεις στην ατμόσφαιρα και στο κλίμα τους, χωρίς κάτι να σε ξενίζει ή να σε κάνει να νιώθεις άβολα, όπως συμβαίνει συχνά σε περιπτώσεις διασκευών. Μαζί με το «Transformations» του Κωνσταντίνου Βήτα, το συγκεκριμένο «Jazz Tribute» του Καλαντζή είναι ό,τι πιο «έγκυρο» έχει κυκλοφορήσει μετά το θάνατο του Χατζιδάκι και έχει να κάνει με πειραματισμούς πάνω στο έργο του.Έγραφε ο Μάνος Χατζιδάκις:
«Το τραγούδι είναι μια σχέση υπεύθυνη, μια πράξη ερωτική ανάμεσά μας που μας αποκαλύπτει. Τελετουργία που απαιτεί, τόσο από σας όσο και από μένα, μια προετοιμασία θρησκευτική, επίμονη άσκηση γνώσης και αθωότητας, αποκαλύψεως και ανιχνεύσεως, μνήμης και προφητείας».
