Ακολουθήστε μας στο Google news

Για πρώτη φορά.

28 Μαρτίου 2012Το παρακάτω άρθρο, γράφτηκε από τον Κώστα Μπελιά, στο site RockMe.gr
και στην στήλη "Upside Down" που διατηρεί εκεί. O Kώστας Μπέλιας έκανε την πρωινή εκπομπή στο πρόγραμμα του Sentra 103,3.

"Άφησα να περάσουν κάποιες μέρες διότι ο απολυμένος είναι και
οργισμένος και καμιά φορά ξεφεύγει. Οι μέρες πέρασαν, η οργή μου όχι
αλλά... δε βαριέσαι. Μετά έκανα τις πρώτες σκέψεις. Να γράψω για τι
και για ποιόν; Να γράψω ας πούμε για τα φιλαράκια μου, τον Αντώνη και
τη Μυρσίνη που τους είδα στενοχωρημένους και δεν το κρύβω... χάρηκα;
Να γράψω για τα κορίτσια στο τηλεφωνικό, τη Ρούλα, τους τεχνικούς, τον
Σπύρο, τον Μάριο, τον Θωμά, τα υπόλοιπα παιδιά που περάσαμε καλές και
άσχημες στιγμές; Στενοχωρημένους τους είδα και... χάρηκα. Να γράψω για
τον Σωτήρη, τον Δημήτρη που με πήραν τηλέφωνο να πιούμε καφεδάκι μαζί,
απλά για να μου πουν ένα γεια; Κι αυτό μου άρεσε. Να γράψω για τον
Τάσο, τον Θανάση, τον Άρη, την πρώτη φουρνιά δηλαδή, τον Ηλία, την
Ξένια, την Έλενα, τον Ζώη, την Ελευθερία, τη δική μας φουρνιά δηλαδή;
Για όλους ήταν στενοχωρημένοι όσοι έμειναν. Θα μου πεις, είδες ρε
στενοχωρημένο τον κόσμο και χάρηκες. Ναι, αν τους έβλεπα χαρούμενους
που έφυγα, μια πίκρα θα την είχα. Εντάξει, είδα και χαρούμενους. Αυτή
την κυράτσα ας πούμε που Δευτέρα πρωί, μ' ένα χαμόγελο... να,
προσπαθούσε να διευκολύνει τον κλητήρα να κοινοποιήσει σε εργαζόμενο
την απόλυσή του. Και τον άλλο, -τη σκατόφτσα που είπε και φίλος
φυσιογνωμιστής- που ανακάλυψε το ραδιόφωνο τώρα που έπρεπε να κάνει
απολύσεις και μάλλον δεν έχει ακούσει ούτε μια εκπομπή διότι -είμαι
σίγουρος- Derti βάζει στο αυτοκίνητό του. Δεν θα γράψω όμως ούτε γι'
αυτούς διότι πολύ απλά, όλα εδώ πληρώνονται και... ποιος ξέρει,
κάποιοι από αυτούς, μπορεί να πληρώνουν ήδη. Θα γράψω όμως για τη
δημοσιογραφία. Διότι μετά την απόλυση έρχεται η αναζήτηση. Έρχεται το
ψάξιμο και μαζί, η... ξεφτίλα. «Να συνεργαστούμε, αλλά χορηγό έχεις;»,
ρώτησε ο καλός «συνάδελφος» που μου είπε ότι έκανα την καλύτερη
εκπομπή και τέτοιες... αηδίες. Όχι ρε... καραγκιόζη. Χορηγό δεν έχω.
Δημοσιογράφος είμαι. Δεν κάνω εμπόριο. Κάνω άλλη δουλειά. Η ΕΣΗΕΑ
απαγορεύει τις διαφημίσεις από δημοσιογράφους. Να έχουν προσωπικούς
χορηγούς, το επιτρέπει; Κακώς όμως τα λέω αυτά. Έπρεπε να τα περιμένω.

Άλλωστε και όταν πας να πιάσεις δουλειά και όταν φεύγεις τα ίδια
ακούς. «Ξέρεις του τάδε η μαμά... Ο άλλος είναι ο... του τάδε, ο
τρίτος έχει χορηγούς και τι να κάνω...». Η άλλη έχει ωραίο κώλο
προσθέτω εγώ που από τα «προσόντα» που προανέφερα (μαμά, τον τάδε
κ.λ.π.) είναι το μόνο που θα εκτιμήσω. Το κακό είναι ότι ο περασμένος
Δεκέμβρης μας βρήκε... ξεβράκωτους και προφανώς δεν είχαμε και ωραίους
κώλους. Διότι, ο τζόγος μας είπε... γεια και τότε φάνηκε η ασχήμια του
κώλου μας. Μήπως, αν είχαμε προσέξει λίγο νωρίτερα -αφού το περιμέναμε
άλλωστε- είχαμε προλάβει να σώσουμε κάτι. Μήπως ακόμα και τώρα, αυτή
είναι η λύση; Διότι ο τζόγος θα μας ξανάρθει αλλά αυτό δεν θα κάνει
ομορφότερο τον κώλο μας.

ΥΓ1.: Όλα τα μηνύματα που δέχθηκα, από ακροατές και συναδέλφους, ήταν
ευχάριστα. Αλλά του Νίκου και του Βασίλη είναι αυτά που πραγματικά μου
αναπτέρωσαν το ηθικό. Και του Χάρη, στο σκέλος που με αφορά προσωπικά.

ΥΓ2: «Κι αυτά τα πολιτικά, τι τα θες ρε παιδάκι μου», μου είπε ο καλός
«συνάδελφος». «Κατά τ' άλλα καλά;», του απάντησα..."