Ακολουθήστε μας στο Google news
Βαρέθηκα, το ομολογώ. Ίσως και γιατί είναι λίγα, ελάχιστα, τα πράγματα που έχει κάνει ο Κωνσταντίνος Β. στην προσωπική του καριέρα και με έχουν αγγίξει ως ακροατή. Μία μελωδία εδώ, ένα τραγούδι πιο εκεί, ένα beat-ατο πέρασμα κάπου αλλού. Μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Λες και το έτερον ήμισυ του, ο Μιχάλης Δ. να αποτελούσε το άκρως απαραίτητο συμπλήρωμά του. Ικανή και αναγκαία συνθήκη. Δεν ξέρω, αλλάζουν και οι εποχές πιθανότατα.
Ωστόσο στο χθεσινό live δεν έλειψε η συγκίνηση. Και η νοσταλγία. Το παραδέχομαι. Στους άλλους. Ειδικά όταν ο Κ.Β. πετάχτηκε και λίγο μέχρι τα παλιά. Γύρω στο 600-700 άτομα είχε το Gagarin. Αρκετό κόσμο , πρόσφορο έδαφος ώστε να αναπτυχθεί τα συναισθήματα. Και ο Κωνσταντίνος για δύο ώρες ακούγεται, αν μην τι άλλο, ως ο πλέον κατάλληλος για φορτίσεις συναισθηματικού τύπου. Άλλο αν εγώ βαρέθηκα. Δύο τρεις ήταν οι στιγμές μόνο που μπήκα για λίγο στο κλίμα. Όταν ανέβηκαν οι ρυθμοί, όταν το Gagarin μετατράπηκε σε club θυμίζοντάς μας άλλες, πιο dance, εποχές. Πιο sexy, περισσότερο γοητευτικές, με πολλά χρώματα. Πάει πέρασαν αυτές. Εξ ου και η ροπή του Κ.Β. (λέω τώρα) προς πιο γλυκερές μελωδίες. Thanx, δεν θα πάρω...
Η απόσταση είναι τεράστια!
01 Απριλίου 2012Αναρωτιέμαι, αν δεν ήξερα πως είναι ο Κωνσταντίνος Β. στη σκηνή, ο γνωστός Κ.Β. των Στέρεο Νόβα που έχουν γράψει ιστορία στην ελληνική ηλεκτρονική σκηνή, τι θα σκεφτόμουν; Πως θα ένιωθα με αυτό το γλυκερό «νέο κύμα» του 2012, συνοδεία αχνού electro υποστρώματος που άκουσα το Σάββατο βράδυ στο Gagarin; Θα έκοβα τις φλέβες μου εκείνη την ώρα ή θα περίμενα να φύγω πρώτα από τον χώρο μην γίνουμε και θέαμα;Βαρέθηκα, το ομολογώ. Ίσως και γιατί είναι λίγα, ελάχιστα, τα πράγματα που έχει κάνει ο Κωνσταντίνος Β. στην προσωπική του καριέρα και με έχουν αγγίξει ως ακροατή. Μία μελωδία εδώ, ένα τραγούδι πιο εκεί, ένα beat-ατο πέρασμα κάπου αλλού. Μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Λες και το έτερον ήμισυ του, ο Μιχάλης Δ. να αποτελούσε το άκρως απαραίτητο συμπλήρωμά του. Ικανή και αναγκαία συνθήκη. Δεν ξέρω, αλλάζουν και οι εποχές πιθανότατα.
Ωστόσο στο χθεσινό live δεν έλειψε η συγκίνηση. Και η νοσταλγία. Το παραδέχομαι. Στους άλλους. Ειδικά όταν ο Κ.Β. πετάχτηκε και λίγο μέχρι τα παλιά. Γύρω στο 600-700 άτομα είχε το Gagarin. Αρκετό κόσμο , πρόσφορο έδαφος ώστε να αναπτυχθεί τα συναισθήματα. Και ο Κωνσταντίνος για δύο ώρες ακούγεται, αν μην τι άλλο, ως ο πλέον κατάλληλος για φορτίσεις συναισθηματικού τύπου. Άλλο αν εγώ βαρέθηκα. Δύο τρεις ήταν οι στιγμές μόνο που μπήκα για λίγο στο κλίμα. Όταν ανέβηκαν οι ρυθμοί, όταν το Gagarin μετατράπηκε σε club θυμίζοντάς μας άλλες, πιο dance, εποχές. Πιο sexy, περισσότερο γοητευτικές, με πολλά χρώματα. Πάει πέρασαν αυτές. Εξ ου και η ροπή του Κ.Β. (λέω τώρα) προς πιο γλυκερές μελωδίες. Thanx, δεν θα πάρω...
