Ακολουθήστε μας στο Google news
Πως αποφασίσατε να κάνετε έναν δίσκο με κεντρικό άξονα το κοντραμπάσο;
Ξεκίνησα μαθήματα κοντραμπάσου με δοξάρι πριν από 3 χρόνια. Έπαιζα ήδη κοντραμπάσο με δάκτυλα, στο ευρύτερο χώρο της Jazz, αλλά τον δοξάρι είναι ένας καινούργιος, διαφορετικός κόσμος. Γοητεύτηκα λοιπόν. Το ρεπερτόριο του κοντραμπάσου, σαν σόλο όργανο, είναι εξαιρετικά περιορισμένο. Μου ήρθε λοιπόν η ιδέα να φτιάξω δικές μου σπουδές, άρεσαν πολύ στον δάσκαλο μου, τον Καπογιάννη, και να σου ο δίσκος! Η έλλειψη, σε παγκόσμιο επίπεδο, αρκετών παρόμοιων ηχογραφήσεων λειτούργησε σαν πρόκληση. Υπάρχει ένα κενό που είχε νόημα να καλυφθεί.
Και πως μετουσιώθηκε αυτή η σκέψη στην πράξη;
Προσπάθησα όμως να φτιάξω ένα δίσκο που το κοντραμπάσο παίζει μεν κυρίαρχο ρόλο αλλά δεν μονοπωλεί, αντίθετα συζητάει ισότιμα με άλλα όργανα, προβάλλοντας την δική του βραχνή αλλά ρωμαλέα φωνή. Και κυρίως υπηρετεί τη μουσική σύνθεση, που είναι και το πιο σημαντικό. Δεν σκέφτομαι σαν μπασίστας αλλά σαν συνθέτης!
Με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν οι μουσικοί που συμμετέχουν στο δίσκο;
Όταν ξεκινάω μια σύνθεση, έχω από την πρώτη στιγμή στο μυαλό μου τη συνολική εικόνα, δηλαδή την ενορχήστρωση. Και έχω συνδέσει τα όργανα που χρησιμοποιώ με συγκεκριμένα πρόσωπα... είμαι «σταθερός» στις σχέσεις μου. Για μένα πιάνο σημαίνει Γιώργος Κατσάνος, φλάουτο Σοφία Μαυρογενίδου, σαξόφωνο Τάσος Φωτίου, ντραμς Σπύρος Μοσχούτης. Είναι οι φίλοι μου από την Ομαδική Απόδραση. Παίζουμε χρόνια μαζί και συνεννοούμαστε με κλειστά τα μάτια. Δεν είναι βέβαια η φιλία που μας κάνει να παίζουμε μαζί. Αυτή έπεται. Αλλά η υψηλή μουσική ικανότητα και η κοινή καλλιτεχνική αντίληψη, στοιχεία που μας κάνουν να ολοκληρώνουμε τις μουσικές μας ιδέες με αισθητική ακρίβεια και μεγάλη ταχύτητα. Ο Ηρακλής Βαβάτσικας και ο Ξενοφών Συμβουλίδης είναι καινούργιοι φίλοι και σπουδαίοι παίκτες που έδεσαν με την ομάδα αμέσως. Όσο για τον Καπογιάννη.. ε, δεν υπάρχουν και πολλοί κοντραμπασίστες με τη δική του ικανότητα!
Η δισκογραφία, με την παραδοσιακή έννοια του όρου, διανύει δύσκολες μέρες. Τι είναι αυτό που σας κάνει να κυκλοφορείτε ένα δίσκο αυτή την εποχή που οι κυκλοφορίες ελαττώνονται;
Η δισκογραφία όντως περνάει δύσκολες μέρες όχι όμως και η μουσική! Όποιος έχει ανάγκη να εκτεθεί και να εκθέσει την σκέψη του μέσα από οποιαδήποτε μορφή τέχνης θα βρει τον τρόπο να το κάνει. Και μάλιστα η κρίση κάνει ακόμα μεγαλύτερη την ανάγκη έκφρασης. Από την άλλη, η παραγωγή ενός δίσκου σήμερα είναι μια πολύ απλούστερη υπόθεση. Ιδιαίτερα στον δικό μου χώρο, της τζαζ και της κλασικής μουσικής, πού περιλαμβάνει συνειδητοποιημένους μουσικούς που κριτήριο έχουν την καλλιτεχνική σύμπραξη και όχι την εμπορική επιτυχία και το σταριλίκι. Ο κάθε ένας μας συμμετέχει αφιλοκερδώς σε δουλειές που θεωρεί ότι είναι καλλιτεχνικά ενδιαφέρουσες. Όπως το έκαναν αυτοί για μένα, το κάνω και εγώ για τους άλλους. Φτιάχνουμε λοιπόν ένα δίχτυ αλληλουποστήριξης και ενίσχυσης της δημιουργίας. Και με την διάλυση των δισκογραφικών, ελέγχουμε απόλυτα το προϊόν μας αισθητικά και οικονομικά. Και έχουμε το τεράστιο όπλο του διαδικτύου για την διάδοση του. Από τότε που χρησιμοποιώ τον ανεξάρτητο τρόπο παραγωγής έχω κατορθώσει να καλύπτω άνετα τα έξοδα ενός καινούργιου δίσκου. Καθόλου άσχημα!
Ο Τάκης Καπογιάννης υπήρξε δάσκαλός σας στο κοντραμπάσο. Πως είναι λοιπόν να συνθέτει κανείς μουσική για το δάσκαλό του; Πως εξελίχθηκε η σχέση σας μετά από αυτή την εναλλαγή ρόλων;
Ξέρετε, ο μαθητής διαλέγει τον δάσκαλο κι όχι ο δάσκαλος τον μαθητή. Και διαλέγει αυτόν που του ταιριάζει σαν νοοτροπία. Εγώ επέλεξα παλαιότερα τον Νότη Μαυρουδή στην κλασική κιθάρα, όχι μόνο για τον τρόπο που έπαιζε αλλά και για την ελευθερία που μου έδινε και τον σεβασμό που έδειχνε στις δικές μου διαφορετικές σκέψεις. Χτίστηκε μια σχέση εμπιστοσύνης. Δεν είναι τυχαίο ότι , όντας μαθητής του ακόμα, μου ανέθεσε την ενορχήστρωση από την ΚΟΕΜ του δικού του κύκλου τραγουδιών. Στα 55 μου αποφάσισα να ξαναγίνω μαθητής έχοντας ήδη μια αρκετά μεγάλη παρουσία στην ελληνική μουσική σκηνή και στην δισκογραφία. Διάλεξα τον Καπογιάννη και για την σπάνια, για τα ελληνικά δεδομένα, γνώση και δεξιοτεχνία του οργάνου αλλά και το ανοιχτό μυαλό του πάνω στη μουσική. Γιατί, δυστυχώς, στον χώρο της κλασικής εκπαίδευσης κυριαρχεί ο συντηρητισμός. Η μουσική άρεσε πολύ στον Καπογιάννη, όπως και η ιδέα να ασχοληθεί με ένα project έξω από τα δικά του δεδομένα, να δείξει μια διαφορετική εκδοχή του σαν σολίστα. Όσο για μένα, άλλο που δεν ήθελα! Η συνεργασία με έναν εξαιρετικό σολίστα είναι τιμή. Οι σχέσεις μας είναι σχέσεις συνεργασίας, μιας και ετοιμαζόμαστε να παρουσιάσουμε την δουλειά ζωντανά. Αλλά η σχέση μαθητείας παραμένει. Ο καθένας εις το είδος του!
Υπάρχει, δηλαδή, σκέψη για ζωντανή παρουσίαση του υλικού; Θα παίξετε κάπου;
Βέβαια! Ήδη κάναμε μια πρώτη μικρή συναυλία για να δοκιμάσουμε το βασικό σχήμα- κιθάρα , φλάουτο, κοντραμπάσο. Με την προσθήκη του ακορντεόν, με τον καταπληκτικό αυτοσχεδιαστή Βαβάτσικα, ετοιμάζουμε ένα ευέλικτο σχήμα που θα κινείται ανάμεσα στο σχέδιο και τον αυτοσχεδιασμό. Δεν μπορούμε να το ονομάσουμε ακριβώς «τζαζ» αλλά σε αυτόν τον χώρο κινείται, με μια ευρύτερη έννοια βέβαια. Ο δίσκος είναι η αφετηρία αλλά ήδη έχουν γραφτεί καινούργια πράγματα που εξελίσσουν ακόμη περισσότερο το υλικό. Έχουμε βέβαια στόχο να κάνουμε μια πλήρη παρουσίαση του υλικού σε μια μεγάλη αίθουσα της Αθήνας που να πληροί τις αναγκαίες ηχητικές προδιαγραφές ενός τέτοιου υλικού. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε καθυστερήσει ολίγον, αλλά η ταραγμένη περίοδος που περνάμε με κάνει συχνά να αναβάλλω κάποια σχέδια. Σαν να αισθάνομαι ότι η τέχνη χάνει την σημασία της ή την επικαιρότητά της. Έπειτα σκέφτομαι ότι στην διάρκεια της χούντας ο Χατζιδάκις έγραψε τον Μεγάλο ερωτικό. Ανεπίκαιρο αλλά διαχρονικό βάλσαμο για την ψυχή μας! Με σκέψεις και αμφιβολίες λοιπόν θα προχωρήσω, γιατί η μουσική δεν είναι δήλωση αλλά ανάγκη.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Αποφεύγω να κάνω μελλοντικά σχέδια! Ο ορίζοντας μου περιορίζεται σε 3-4 μήνες. Θα φύγω λοιπόν με το μικρό μου ιστιοπλοϊκό στο Αιγαίο. Κουβαλάω μαζί μου μια κιθάρα και ένα ειδικό για την περίσταση μπάσο. Μου αρέσει να αποκόβομαι από τα τρέχοντα και να χάνομαι μέσα στην φύση. Κάθε μέρα συζητάω με τη θάλασσα. Ε.. όλο και κάποια ιδέα θα μου έρθει!
Με αφορμή τον πρώτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο "Bass fairy tales".
22 Μαΐου 2012Πριν από λίγο καιρό, έφτασε στα χέρια μου ένας καινούργιος δίσκος με μεγάλο ενδιαφέρον. Τίτλος αυτού: Bass fairy tales και δημιουργός του ο Δημήτρης Οικονομάκης. Ένας δίσκος με κεντρικό άξονα το κόντραμπάσσο, όπως μαρτυρά και ο τίτλος του. Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον ανακάλυψα στο όλο εγχείρημα, όταν διαπίστωσα ότι ο δίσκος αυτός περιέχει συνθέσεις του Δημήτρη Οικονομάκη παιγμένες από το δάσκαλό του στο κόντραμπάσσο, τον Τάκη Καπογιαννη. Επιπροσθέτως δε, ο δίσκος παρουσίαζε και ένα άλλο «τέχνασμα»: σε κάθε κομμάτι είχαμε την προσθήκη ενός ακόμα οργάνου σε εκείνα του προηγουμένου κομματιού. Έτσι στο πρώτο track ακούγεται μόνο το κοντραμπάσσο, στο δεύτερο προστίθεται ένα δεύτερο όργανο, στο τρίτο ένα τρίτο κ.ο.κ. Άκουσα το δίσκο και με κέρδισε. Αναζήτησα λοιπόν το Δημήτρη Οικονομάκη για μια κουβέντα και ιδού:Πως αποφασίσατε να κάνετε έναν δίσκο με κεντρικό άξονα το κοντραμπάσο;
Ξεκίνησα μαθήματα κοντραμπάσου με δοξάρι πριν από 3 χρόνια. Έπαιζα ήδη κοντραμπάσο με δάκτυλα, στο ευρύτερο χώρο της Jazz, αλλά τον δοξάρι είναι ένας καινούργιος, διαφορετικός κόσμος. Γοητεύτηκα λοιπόν. Το ρεπερτόριο του κοντραμπάσου, σαν σόλο όργανο, είναι εξαιρετικά περιορισμένο. Μου ήρθε λοιπόν η ιδέα να φτιάξω δικές μου σπουδές, άρεσαν πολύ στον δάσκαλο μου, τον Καπογιάννη, και να σου ο δίσκος! Η έλλειψη, σε παγκόσμιο επίπεδο, αρκετών παρόμοιων ηχογραφήσεων λειτούργησε σαν πρόκληση. Υπάρχει ένα κενό που είχε νόημα να καλυφθεί.
Και πως μετουσιώθηκε αυτή η σκέψη στην πράξη;
Προσπάθησα όμως να φτιάξω ένα δίσκο που το κοντραμπάσο παίζει μεν κυρίαρχο ρόλο αλλά δεν μονοπωλεί, αντίθετα συζητάει ισότιμα με άλλα όργανα, προβάλλοντας την δική του βραχνή αλλά ρωμαλέα φωνή. Και κυρίως υπηρετεί τη μουσική σύνθεση, που είναι και το πιο σημαντικό. Δεν σκέφτομαι σαν μπασίστας αλλά σαν συνθέτης!
Με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν οι μουσικοί που συμμετέχουν στο δίσκο;
Όταν ξεκινάω μια σύνθεση, έχω από την πρώτη στιγμή στο μυαλό μου τη συνολική εικόνα, δηλαδή την ενορχήστρωση. Και έχω συνδέσει τα όργανα που χρησιμοποιώ με συγκεκριμένα πρόσωπα... είμαι «σταθερός» στις σχέσεις μου. Για μένα πιάνο σημαίνει Γιώργος Κατσάνος, φλάουτο Σοφία Μαυρογενίδου, σαξόφωνο Τάσος Φωτίου, ντραμς Σπύρος Μοσχούτης. Είναι οι φίλοι μου από την Ομαδική Απόδραση. Παίζουμε χρόνια μαζί και συνεννοούμαστε με κλειστά τα μάτια. Δεν είναι βέβαια η φιλία που μας κάνει να παίζουμε μαζί. Αυτή έπεται. Αλλά η υψηλή μουσική ικανότητα και η κοινή καλλιτεχνική αντίληψη, στοιχεία που μας κάνουν να ολοκληρώνουμε τις μουσικές μας ιδέες με αισθητική ακρίβεια και μεγάλη ταχύτητα. Ο Ηρακλής Βαβάτσικας και ο Ξενοφών Συμβουλίδης είναι καινούργιοι φίλοι και σπουδαίοι παίκτες που έδεσαν με την ομάδα αμέσως. Όσο για τον Καπογιάννη.. ε, δεν υπάρχουν και πολλοί κοντραμπασίστες με τη δική του ικανότητα!
Η δισκογραφία, με την παραδοσιακή έννοια του όρου, διανύει δύσκολες μέρες. Τι είναι αυτό που σας κάνει να κυκλοφορείτε ένα δίσκο αυτή την εποχή που οι κυκλοφορίες ελαττώνονται;Η δισκογραφία όντως περνάει δύσκολες μέρες όχι όμως και η μουσική! Όποιος έχει ανάγκη να εκτεθεί και να εκθέσει την σκέψη του μέσα από οποιαδήποτε μορφή τέχνης θα βρει τον τρόπο να το κάνει. Και μάλιστα η κρίση κάνει ακόμα μεγαλύτερη την ανάγκη έκφρασης. Από την άλλη, η παραγωγή ενός δίσκου σήμερα είναι μια πολύ απλούστερη υπόθεση. Ιδιαίτερα στον δικό μου χώρο, της τζαζ και της κλασικής μουσικής, πού περιλαμβάνει συνειδητοποιημένους μουσικούς που κριτήριο έχουν την καλλιτεχνική σύμπραξη και όχι την εμπορική επιτυχία και το σταριλίκι. Ο κάθε ένας μας συμμετέχει αφιλοκερδώς σε δουλειές που θεωρεί ότι είναι καλλιτεχνικά ενδιαφέρουσες. Όπως το έκαναν αυτοί για μένα, το κάνω και εγώ για τους άλλους. Φτιάχνουμε λοιπόν ένα δίχτυ αλληλουποστήριξης και ενίσχυσης της δημιουργίας. Και με την διάλυση των δισκογραφικών, ελέγχουμε απόλυτα το προϊόν μας αισθητικά και οικονομικά. Και έχουμε το τεράστιο όπλο του διαδικτύου για την διάδοση του. Από τότε που χρησιμοποιώ τον ανεξάρτητο τρόπο παραγωγής έχω κατορθώσει να καλύπτω άνετα τα έξοδα ενός καινούργιου δίσκου. Καθόλου άσχημα!
Ο Τάκης Καπογιάννης υπήρξε δάσκαλός σας στο κοντραμπάσο. Πως είναι λοιπόν να συνθέτει κανείς μουσική για το δάσκαλό του; Πως εξελίχθηκε η σχέση σας μετά από αυτή την εναλλαγή ρόλων;
Ξέρετε, ο μαθητής διαλέγει τον δάσκαλο κι όχι ο δάσκαλος τον μαθητή. Και διαλέγει αυτόν που του ταιριάζει σαν νοοτροπία. Εγώ επέλεξα παλαιότερα τον Νότη Μαυρουδή στην κλασική κιθάρα, όχι μόνο για τον τρόπο που έπαιζε αλλά και για την ελευθερία που μου έδινε και τον σεβασμό που έδειχνε στις δικές μου διαφορετικές σκέψεις. Χτίστηκε μια σχέση εμπιστοσύνης. Δεν είναι τυχαίο ότι , όντας μαθητής του ακόμα, μου ανέθεσε την ενορχήστρωση από την ΚΟΕΜ του δικού του κύκλου τραγουδιών. Στα 55 μου αποφάσισα να ξαναγίνω μαθητής έχοντας ήδη μια αρκετά μεγάλη παρουσία στην ελληνική μουσική σκηνή και στην δισκογραφία. Διάλεξα τον Καπογιάννη και για την σπάνια, για τα ελληνικά δεδομένα, γνώση και δεξιοτεχνία του οργάνου αλλά και το ανοιχτό μυαλό του πάνω στη μουσική. Γιατί, δυστυχώς, στον χώρο της κλασικής εκπαίδευσης κυριαρχεί ο συντηρητισμός. Η μουσική άρεσε πολύ στον Καπογιάννη, όπως και η ιδέα να ασχοληθεί με ένα project έξω από τα δικά του δεδομένα, να δείξει μια διαφορετική εκδοχή του σαν σολίστα. Όσο για μένα, άλλο που δεν ήθελα! Η συνεργασία με έναν εξαιρετικό σολίστα είναι τιμή. Οι σχέσεις μας είναι σχέσεις συνεργασίας, μιας και ετοιμαζόμαστε να παρουσιάσουμε την δουλειά ζωντανά. Αλλά η σχέση μαθητείας παραμένει. Ο καθένας εις το είδος του!
Υπάρχει, δηλαδή, σκέψη για ζωντανή παρουσίαση του υλικού; Θα παίξετε κάπου;Βέβαια! Ήδη κάναμε μια πρώτη μικρή συναυλία για να δοκιμάσουμε το βασικό σχήμα- κιθάρα , φλάουτο, κοντραμπάσο. Με την προσθήκη του ακορντεόν, με τον καταπληκτικό αυτοσχεδιαστή Βαβάτσικα, ετοιμάζουμε ένα ευέλικτο σχήμα που θα κινείται ανάμεσα στο σχέδιο και τον αυτοσχεδιασμό. Δεν μπορούμε να το ονομάσουμε ακριβώς «τζαζ» αλλά σε αυτόν τον χώρο κινείται, με μια ευρύτερη έννοια βέβαια. Ο δίσκος είναι η αφετηρία αλλά ήδη έχουν γραφτεί καινούργια πράγματα που εξελίσσουν ακόμη περισσότερο το υλικό. Έχουμε βέβαια στόχο να κάνουμε μια πλήρη παρουσίαση του υλικού σε μια μεγάλη αίθουσα της Αθήνας που να πληροί τις αναγκαίες ηχητικές προδιαγραφές ενός τέτοιου υλικού. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε καθυστερήσει ολίγον, αλλά η ταραγμένη περίοδος που περνάμε με κάνει συχνά να αναβάλλω κάποια σχέδια. Σαν να αισθάνομαι ότι η τέχνη χάνει την σημασία της ή την επικαιρότητά της. Έπειτα σκέφτομαι ότι στην διάρκεια της χούντας ο Χατζιδάκις έγραψε τον Μεγάλο ερωτικό. Ανεπίκαιρο αλλά διαχρονικό βάλσαμο για την ψυχή μας! Με σκέψεις και αμφιβολίες λοιπόν θα προχωρήσω, γιατί η μουσική δεν είναι δήλωση αλλά ανάγκη.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Αποφεύγω να κάνω μελλοντικά σχέδια! Ο ορίζοντας μου περιορίζεται σε 3-4 μήνες. Θα φύγω λοιπόν με το μικρό μου ιστιοπλοϊκό στο Αιγαίο. Κουβαλάω μαζί μου μια κιθάρα και ένα ειδικό για την περίσταση μπάσο. Μου αρέσει να αποκόβομαι από τα τρέχοντα και να χάνομαι μέσα στην φύση. Κάθε μέρα συζητάω με τη θάλασσα. Ε.. όλο και κάποια ιδέα θα μου έρθει!
