Ακολουθήστε μας στο Google news
Οι ποδοσφαιρικές ομάδες, συνήθως, έχουν στο ρόστερ τους δύο είδη ποδοσφαιριστών: τους «πιτσιρικάδες», που είναι τρεχαλατζήδες, έχουν πάθος και δίψα για διάκριση και τους μεγαλύτερους σε ηλικία, τους πιο έμπειρους, που, μπορεί να έχουν «γράψει» πιο πολλά χιλιόμετρα και να είναι στη δύση της καριέρας τους, αλλά μπορούν να σου πάρουν ένα παιχνίδι με μια και μόνο μαγική ενέργεια. Γνωστή η διάκριση αυτή και έχουν γραφτεί αναλύσεις επί αναλύσεων για το πόσο αναγκαίοι είναι και οι δύο αυτοί τύποι ποδοσφαιριστή για τη δημιουργία μιας ανταγωνιστικής ομάδας. Είναι πάντως σαφές ότι οι τίτλοι κερδίζονται από τους διψασμένους και τρεχαλατζήδες πιτσιρικάδες. Μια ομάδα έμπειρων και χορτασμένων ποδοσφαιριστών δεν αρκεί για να κερδίσει κανείς ένα πρωτάθλημα ή να πετύχει μια διάκριση (εκτός αν είναι η Μίλαν). Με κάτι τέτοιο βρέθηκε αντιμέτωπο το πολυπληθές κοινό που παραβρέθηκε στην χθεσινή τέταρτη ημέρα του River Party, εδώ στο Νεστόριο της Καστοριάς.
Η «ομάδα» περιείχε πιτσιρικάδες, «τρεχαλατζήδες» και διψασμένους για διάκριση (βλ. Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Κίτρινα Ποδήλατα), αλλά και έμπειρους «παιχταράδες», μπαρουτοκαπνισμένους και σίγουρους για τον εαυτό τους (Νίκος Πορτοκάλογλου, Δήμητρα Γαλάνη, Χάρις Αλεξίου, Φίλιππος Πλιάτσικας). Ένας τέτοιος συνδυασμός είναι άχαστος, που θα έλεγαν και οι στοιχηματικοί.
Τη βραδιά άνοιξαν τα Κίτρινα Ποδήλατα με ένα σύντομο σετ, που ξεσήκωσε την πιτσιρικαρία που κυριαρχεί στο κοινό του River Party. Σε μισή ώρα μπόρεσαν να «κάνουν χαμό», παίζοντας δυνατά όλες τους τις γνωστές επιτυχίες. Ήταν πολύ καλοί, πραγματικά. Θα τους παρομοίαζα με ένα δυναμικό εξτρέμ, που παίζει πάνω στη γραμμή και προσδίδει σπιρτάδα και ωραίες ενέργειες.
Ακολούθησε ο Νίκος Πορτοκάλογλου, που φέτος συμπληρώνει 30 χρόνια στο ελληνικό τραγούδι. Με μια εξαιρετική μπάντα, και τη Σοφία Σαρρή στα φωνητικά, παρουσίασε μια ανασκόπηση σε όλα εκείνα τα τραγούδια που τον καθιέρωσαν στη συνείδηση του κοινού σαν έναν σπουδαίο τραγουδοποιό. Θα τον παρομοίαζα με ένα στόπερ ή λίμπερο, που κατευθύνει με ήρεμες και απλές κινήσεις, από την άμυνα, όλο το παιχνίδι της ομάδας.
Στη συνέχεια, τη σκυτάλη πήραν οι πιο έμπειροι παίχτες της ομάδας: η Χάρις Αλεξίου και η Δήμητρα Γαλάνη. Και αν τα χρόνια πλέον βαραίνουν στις πλάτες και των δύο σπουδαίων αυτών ερμηνευτριών, το πλούσιο και σημαντικότατο ρεπερτόριο που έχουν στο «οπλοστάσιό» τους, τις βοηθά να προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες στην ομάδα. Θα τις παρομοίαζα με τον σπουδαίο ποδοσφαιριστή του παρελθόντος που, στη δύση της καριέρας του, πια, κάθεται στον πάγκο στα εύκολα ματς και χρησιμοποιείται επιλεκτικά και μόνο στα δύσκολα παιχνίδια.
Τελευταίο σχήμα της βραδιάς, ο Φίλιππος Πλιάτσικας και η Ελεωνόρα Ζουγανέλη. Στο ίδιο σχήμα ένας έμπειρος και μια «τρεχαλατζού», δηλαδή. Και μόνο αυτός ο συνδυασμός κερδίζει από τα αποδυτήρια. Θα τους παρομοίαζα με δύο παίχτες του κέντρου (αμυντικά χαφ), τους καλύτερους στη θέση τους, που ο ένας μαθαίνει από τον άλλο και που ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Κάτι σαν τη συνεργασία του Ζαγοράκη με τον Κατσουράνη το 2004, τόσο στην ΑΕΚ, όσο και την εθνική Ελλάδος. Με τη μόνη διαφορά ότι η Ελεωνόρα (όπως ο Κατσουράνης του 2004) «σκοράρει» κιόλας. Και θέλω να το γράψω και ξεκάθαρα: Θεωρώ τη Ζουγανέλη, την πιο καλή τραγουδίστρια της γενιάς της. Δυναμική, τεχνική και συναισθηματική ταυτόχρονα. Με τραγούδια άμεσα, που «πετυχαίνουν» κέντρο και έχουν αγαπηθεί από το κοινό. Με δικό της γκολ «νικήσαμε» χθες το βράδυ.
Κλείνοντας αυτό το κείμενο θέλω να επισημάνω και κάτι ακόμα: όλοι οι καλλιτέχνες που εμφανίστηκαν χθες στη σκηνή έχουν «τρεχαλατζήδες» και διψασμένους παίχτες στις ορχήστρες/ομάδες τους. Η πλειοψηφία των μουσικών που απαρτίζανε τις χθεσινές ορχήστρες είναι νεαροί και διψασμένοι. Και θέλω να αναφέρω μερικούς που ξεχώρισα για τα παιξίματά τους και την ενέργεια που έβγαλαν στη σκηνή: ο σπουδαίος κοντραμπασίστας Μιχάλης Καλκάνης, οι δεξιοτέχνες Νίκος Πασσαλίδης (μπουζούκι, ούτι) και Μιχάλης Βρέττας (βιολί) στην ορχήστρα του Νίκου Πορτοκάλογλου, οι εξαιρετικοί κιθαρίστες Ευριπίδης Ζεμενίδης (Πλιάτσικας Ζουγανέλη) και Λάμπης Κουντουρόγιαννης (Αλεξίου Γαλάνη). Αυτοί και οι συνάδελφοί τους, είναι οι αφανείς ήρωες του χθεσινού «ματς», που υπενθυμίζω έληξε νικηφόρα για την ομάδα μας, με γκολ της Ελεωνόρας Ζουγανέλη.
Τελευταία μέρα του River Party σήμερα. Με GAD, Going Through, Μιχάλης Χατζηγιάννη και VEGAS. Μείνετε «συντονισμένοι».
Φωτογραφίες: Λευτέρης Σιγαλός
Με Κίτρινα Ποδήλατα, Νίκο Πορτοκάλογλου, Χαρούλα Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη, Φίλιππο Πλιάτσικα και Ελεωνόρα Ζουγανέλη.
05 Αυγούστου 2012Οι ποδοσφαιρικές ομάδες, συνήθως, έχουν στο ρόστερ τους δύο είδη ποδοσφαιριστών: τους «πιτσιρικάδες», που είναι τρεχαλατζήδες, έχουν πάθος και δίψα για διάκριση και τους μεγαλύτερους σε ηλικία, τους πιο έμπειρους, που, μπορεί να έχουν «γράψει» πιο πολλά χιλιόμετρα και να είναι στη δύση της καριέρας τους, αλλά μπορούν να σου πάρουν ένα παιχνίδι με μια και μόνο μαγική ενέργεια. Γνωστή η διάκριση αυτή και έχουν γραφτεί αναλύσεις επί αναλύσεων για το πόσο αναγκαίοι είναι και οι δύο αυτοί τύποι ποδοσφαιριστή για τη δημιουργία μιας ανταγωνιστικής ομάδας. Είναι πάντως σαφές ότι οι τίτλοι κερδίζονται από τους διψασμένους και τρεχαλατζήδες πιτσιρικάδες. Μια ομάδα έμπειρων και χορτασμένων ποδοσφαιριστών δεν αρκεί για να κερδίσει κανείς ένα πρωτάθλημα ή να πετύχει μια διάκριση (εκτός αν είναι η Μίλαν). Με κάτι τέτοιο βρέθηκε αντιμέτωπο το πολυπληθές κοινό που παραβρέθηκε στην χθεσινή τέταρτη ημέρα του River Party, εδώ στο Νεστόριο της Καστοριάς.
Η «ομάδα» περιείχε πιτσιρικάδες, «τρεχαλατζήδες» και διψασμένους για διάκριση (βλ. Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Κίτρινα Ποδήλατα), αλλά και έμπειρους «παιχταράδες», μπαρουτοκαπνισμένους και σίγουρους για τον εαυτό τους (Νίκος Πορτοκάλογλου, Δήμητρα Γαλάνη, Χάρις Αλεξίου, Φίλιππος Πλιάτσικας). Ένας τέτοιος συνδυασμός είναι άχαστος, που θα έλεγαν και οι στοιχηματικοί.
Τη βραδιά άνοιξαν τα Κίτρινα Ποδήλατα με ένα σύντομο σετ, που ξεσήκωσε την πιτσιρικαρία που κυριαρχεί στο κοινό του River Party. Σε μισή ώρα μπόρεσαν να «κάνουν χαμό», παίζοντας δυνατά όλες τους τις γνωστές επιτυχίες. Ήταν πολύ καλοί, πραγματικά. Θα τους παρομοίαζα με ένα δυναμικό εξτρέμ, που παίζει πάνω στη γραμμή και προσδίδει σπιρτάδα και ωραίες ενέργειες.
Ακολούθησε ο Νίκος Πορτοκάλογλου, που φέτος συμπληρώνει 30 χρόνια στο ελληνικό τραγούδι. Με μια εξαιρετική μπάντα, και τη Σοφία Σαρρή στα φωνητικά, παρουσίασε μια ανασκόπηση σε όλα εκείνα τα τραγούδια που τον καθιέρωσαν στη συνείδηση του κοινού σαν έναν σπουδαίο τραγουδοποιό. Θα τον παρομοίαζα με ένα στόπερ ή λίμπερο, που κατευθύνει με ήρεμες και απλές κινήσεις, από την άμυνα, όλο το παιχνίδι της ομάδας.Στη συνέχεια, τη σκυτάλη πήραν οι πιο έμπειροι παίχτες της ομάδας: η Χάρις Αλεξίου και η Δήμητρα Γαλάνη. Και αν τα χρόνια πλέον βαραίνουν στις πλάτες και των δύο σπουδαίων αυτών ερμηνευτριών, το πλούσιο και σημαντικότατο ρεπερτόριο που έχουν στο «οπλοστάσιό» τους, τις βοηθά να προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες στην ομάδα. Θα τις παρομοίαζα με τον σπουδαίο ποδοσφαιριστή του παρελθόντος που, στη δύση της καριέρας του, πια, κάθεται στον πάγκο στα εύκολα ματς και χρησιμοποιείται επιλεκτικά και μόνο στα δύσκολα παιχνίδια.Τελευταίο σχήμα της βραδιάς, ο Φίλιππος Πλιάτσικας και η Ελεωνόρα Ζουγανέλη. Στο ίδιο σχήμα ένας έμπειρος και μια «τρεχαλατζού», δηλαδή. Και μόνο αυτός ο συνδυασμός κερδίζει από τα αποδυτήρια. Θα τους παρομοίαζα με δύο παίχτες του κέντρου (αμυντικά χαφ), τους καλύτερους στη θέση τους, που ο ένας μαθαίνει από τον άλλο και που ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Κάτι σαν τη συνεργασία του Ζαγοράκη με τον Κατσουράνη το 2004, τόσο στην ΑΕΚ, όσο και την εθνική Ελλάδος. Με τη μόνη διαφορά ότι η Ελεωνόρα (όπως ο Κατσουράνης του 2004) «σκοράρει» κιόλας. Και θέλω να το γράψω και ξεκάθαρα: Θεωρώ τη Ζουγανέλη, την πιο καλή τραγουδίστρια της γενιάς της. Δυναμική, τεχνική και συναισθηματική ταυτόχρονα. Με τραγούδια άμεσα, που «πετυχαίνουν» κέντρο και έχουν αγαπηθεί από το κοινό. Με δικό της γκολ «νικήσαμε» χθες το βράδυ.Κλείνοντας αυτό το κείμενο θέλω να επισημάνω και κάτι ακόμα: όλοι οι καλλιτέχνες που εμφανίστηκαν χθες στη σκηνή έχουν «τρεχαλατζήδες» και διψασμένους παίχτες στις ορχήστρες/ομάδες τους. Η πλειοψηφία των μουσικών που απαρτίζανε τις χθεσινές ορχήστρες είναι νεαροί και διψασμένοι. Και θέλω να αναφέρω μερικούς που ξεχώρισα για τα παιξίματά τους και την ενέργεια που έβγαλαν στη σκηνή: ο σπουδαίος κοντραμπασίστας Μιχάλης Καλκάνης, οι δεξιοτέχνες Νίκος Πασσαλίδης (μπουζούκι, ούτι) και Μιχάλης Βρέττας (βιολί) στην ορχήστρα του Νίκου Πορτοκάλογλου, οι εξαιρετικοί κιθαρίστες Ευριπίδης Ζεμενίδης (Πλιάτσικας Ζουγανέλη) και Λάμπης Κουντουρόγιαννης (Αλεξίου Γαλάνη). Αυτοί και οι συνάδελφοί τους, είναι οι αφανείς ήρωες του χθεσινού «ματς», που υπενθυμίζω έληξε νικηφόρα για την ομάδα μας, με γκολ της Ελεωνόρας Ζουγανέλη.Τελευταία μέρα του River Party σήμερα. Με GAD, Going Through, Μιχάλης Χατζηγιάννη και VEGAS. Μείνετε «συντονισμένοι».
Φωτογραφίες: Λευτέρης Σιγαλός
