Η αλήθεια είναι ότι μέσα από το What’s Hot σας έχω συνηθίσει μέχρι σήμερα στη παρουσίαση «μεγάλων» κυκλοφοριών, που κάνουν θόρυβο στη σύγχρονη δισκογραφία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το σημερινό άλμπουμ διαφέρει.
17 Ιουνίου 2009Η αλήθεια είναι ότι μέσα από το What’s Hot σας έχω συνηθίσει μέχρι σήμερα στη παρουσίαση «μεγάλων» κυκλοφοριών, που κάνουν θόρυβο στη σύγχρονη δισκογραφία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το σημερινό άλμπουμ διαφέρει: κυκλοφορεί απο ένα μικρό label( Tru Thoughts), δεν είναι δίσκος του μήνα στο Rolling Stone και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους ...jazzοφέρνει!
Το πρώτο άλμπουμ των Stonephace έχει απλά για τίτλο το όνομά τους και πρόκειται ένα αμάγαλμα jazz, funk, ψυχεδέλειας, electro, dub και μεταξύ μας όταν ακούσετε και τα 11 κομμάτια που το απαρτίζουν αυτό το άλμπουμ όλο και κάποια έξτρα ετικέτα θα βρείτε να κολλήσετε...
Ποιοι είναι όμως οι Stonephace; το βασικό τρίο είναι ο Larry Stabbins, εξέχουσα φυσιογνωμία της βρετανικής jazz live σκηνής και κάποτε βασικό μέλος της κολεκτίβας των Working Week (1985-1990), ο Adrian Utley (των Portishead) και o Krzsysztof Okataski ( στα beat-Σημ.: αν καταφέρετε να προφέρετε το όνομά του με την πρώτη κερδίζετε 3 cd από τον Κανελλόπουλο). Συμπληρώνουν ο Helm DeVegas στα πλήκτρα και στα live ως VJ η Stella Marina.
Έχουν γραφτεί πολύ καλά σχόλια για αυτόν τον δίσκο που κυκλοφόρησε ένα μόλις μήνα πριν αλλά το καλύτερο νομίζω συνοψίζει η ακόλουθη σύνοψη του David Stubbs στο Wire: «Εξειδικευμένο, στυλιζαρισμένο αλλά όχι αποστειρωμένο. Οι τρεις θορυβοποιοί κολλάνε απόλυτα...»
Θα έλεγα ότι το Stonephace είναι ένα καλοκαιρινό άλμπουμ: χαλαρό αλλά και πληθωρικό σε κατευθύνσεις , λιτό αλλά ταυτόχρονα μεστό σε ήχους. To σαξόφωνο του Stabbins ζωγραφίζει και θυμίζει ότι στη μουσική οι ετικέτες και οι ταμπέλες αφορούν μόνο κάποιους παραμεθόριους νοτιοευρωπαίους, που η κουλτούρα τους δεν μπορεί ακόμη να κόψει τον ομφάλιο λώρο από τις μνήμες της δικτατορικής μιζεροαποχαύνωσης.
