Της Ζωής Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού

Διότι επιλέγει τη μουσική προκειμένου να μιλήσει ανοιχτά για πράγματα που αποτελούν διαχρονικές μάστιγες του κόσμου, ενός κόσμου που σαπίζει και γεννιέται ξανά από τις μικρές στιγμές στο χρόνο. Όπως ήταν και το χτεσινό live του Biafra με τους Guandanamo School of Medicine.

 

Όπως και το 12 που τον είδαμε στο Fuzz, έτσι και την Τετάρτη βράδυ στο γεμάτο Gagarin, προλόγιζε τα κομμάτια του και μίλησε για όλα. Λίγο μεγαλύτερος, λίγο σοφότερος ίσως και λίγο πιο πωρωμένος αλλά και κατασταλαγμένος, τα «έχωσε» γενικώς. Για αρχή στους φασίστες (εγχώριους και international), κι ήταν ίσως η καταλληλότερη συναυλία για να ακουστεί το γνωστό σύνθημα για τις κρεμάλες, στο Nazi punks fuck off, σαν απάντηση στο «Fuck Golden Dawn! Fuck sexism, fuck racism, fuck Trump-Νazi!».



«Μιλήστε με όσους έχουν κλειστά μυαλά, μην τους αποκλείετε αλλά διαφωνήστε μαζί τους, κάντε συζήτηση με τους αντίθετους όχι με αυτούς που συμφωνείτε. Είναι γελοίο να παλεύεις τον φασισμό με φασισμό», μια συμβουλή απ' τον παλιό. New Feudalism, California Uber Alles, White People And The Damage Done αφιερωμένα στο κατεστημένο που ανεχόμαστε, όπως και όλα του τα live. «Μας θέλουν στην πείνα κι ο βασιλιάς να ευημερεί, μιας και ο καπιταλισμός πέθανε πια». Φιλοσοφικός, άκρως πολιτικοποιημένος και γεμάτος ζωή στα 58 του, ξεσήκωσε το Gagarin προκαλώντας το χαμό που κάθεσαι και χαζεύεις ή απλά βουτάς με μανία. Ναι, τα κάναμε και τα δύο!

 

Ξεχωριστό και επαναλαμβανόμενο κεφάλαιο - ποιος άλλος;- ο Trumpenstein! Λόγω ενδοφλέβιας αναρχίας προφανώς δεν βάζει κι αυτός υποψηφιότητα, αλλά σίγουρα θα τον προτιμούσαμε στη θέση του Alice Cooper. Δεν σταμάτησε να μιλάει για τον «σάπιο Trump», όπως ακριβώς το περιμέναμε! Και είπε και το εύστοχο «η Αμερική που μιλάει για τους πρόσφυγες που στοιβάζονται στα camps, πόσους από αυτούς δέχτηκε;». Σε όλα τα κομμάτια υπήρχε και η σχετική παντομίμα που συνόδευε τους στίχους, κλασικό πια κομμάτι της εμφάνισης του Biafra και κάπως έτσι, φτάνοντας προς το τέλος του live βγήκε στη σκηνή τρεις φορές! Τρία «encore» με Holiday In Cambodia, Too Drunk To Fuck και Capture και ένας μικρός χαμός μέσα στο Gagarin.

 

Ευχαρίστησε τους Stress που άνοιξαν τη συναυλία και τα έσπασαν, έστειλε χειροκρότημα στον «Νίκο, που δεν ήταν εκεί» και μας «έφτιαξε» με τον πολιτικό -αν μην τι άλλο- ήχο της pure punk του. Ένα live αληθινή κραυγή, με τον Jello Biafra που πηγαίνει την punk ένα βήμα πέρα από το ξεκ@@μα στη συναυλία, εκεί που ξεκινάει η σκέψη τού τι κάνουμε μετά από αυτήν.