Δε θέλω να γράψω τίποτα. Όχι ότι δεν έχω θέματα. Το Πάσχα στο χωριό, οι 9 ώρες της επιστροφής, οι γαβροβάζελοι που θα κάνουν καλοκαιρινό το Βερολίνο
28 Απριλίου 2009Δε θέλω να γράψω τίποτα.
Όχι ότι δεν έχω θέματα.
Το Πάσχα στο χωριό, οι 9 ώρες της επιστροφής, οι γαβροβάζελοι που θα κάνουν καλοκαιρινό το Βερολίνο, ο τελικός ΑΕΚ- Ολυμπιακός, τα τριαντάφυλλα στον κήπο, τα χρυσόψαρα και τα χελωνάκια, η κόρη μου που κοιμάται μόνο σε αγκαλιές (να εύχομαι να της γίνει συνήθειο κι όταν μεγαλώσει άραγε..), ο Κώστας που θα καταφέρει να χάσει απ τον Γιώργο, η γρίπη των χοίρων, η Κούνεβα που έγινε της μόδας- ερήμην της ασφαλώς, οι εκλογές τον Ιούνη, να, ορίστε, ενώπιόν σας καιω τα θέματα ενός μήνα, μπορεί και δυό.
Έχω άρνηση.
Ανέκαθεν μετά τις διακοπές.
Δεν έχει σημασία ποιές διακοπές.
Δεν έχει σημασία που πια οι διακοπές δεν έχουν σημασία.
Σα να μην πέρασε μια μέρα.
Είμαι στην Τρίτη Γυμνασίου κι άφησα πάλι να μελετήσω Γεωμετρία την τελευταία μέρα.
Και τώρα απλά δεν θέλω να παω σχολείο.
Ούτε στη δουλειά.
Ούτε σούπερ μάρκετ ( παρόλο που το ψυγείο είναι ανησυχητικά άδειο).
Ούτε βόλτα.
Δεν έχω κατάθλιψη. Ούτε καν ακεφιές, σας παω κόντρα στα καινούργια ανέκδοτα.
Άρνηση έχω.
Θέλω να βουλιάξω στην πολυθρόνα στο σαλόνι και να κοιτάω τον απέναντι μπορντώ τοίχο.
Για ώρες.
Για μέρες.
Μετά, λεω να γράψω ένα τραγούδι που θα το λένε: «Τα μυστικά του μπορντώ τοίχου».
Βγαλμένο απ τη ζωή.
Μάλιστα.
(Και μετά θα βρεθεί πάλι ένας μαλάκας να με ρωτήσει για χιλιοστή φορά αν είμαι έντεχνος. Και αυτή τη φορά δε θα μου τη γλιτώσει. Θα τον καρυδώσω.)
Παλιά θα έριχνα το φταίξιμο στην άνοιξη, στην παρατεταμένη αυπνία, στην γενικότερη κατήφεια, στον Μπλάνκο που έχασε το πέναλτι, γενικά στους Άλλους.
Μπορώ να βρω πολλές δικαιολογίες, είμαι μανούλα στις δικαιολογίες αν χρειαστεί. Κάποιες θα είναι καλές. Κάποιες πολύ καλές.
Κάνα δυο μπορεί και να τις χάψω.
Ευτυχώς που το έχω ξαναπάθει. Και τώρα ξέρω. Δεν θέλει δικαολογίες και γιατροσόφια. Ούτε πανικό.
Θέλει απλά λίγη υπομονή για να μπορέσεις να μείνεις ακίνητος και να το δεις να περνάει από μπροστά σου, σα λεωφορείο που ποτέ δεν είχες πρόθεση να πάρεις.
στερα βγαίνεις απ το λήθαργο και παίρνεις το επόμενο λεωφορείο.
Και ονειρεύεσαι τις επόμενες διακοπές.
Μίλτος Πασχαλίδης
28 Απρίλη 2009
