Το Port είναι η εμπορική παντιέρα της Πορτογαλίας. Μια εθνική οινική ρεκλάμα που ιστορεί 4 αιώνες κεκτημένων και αποφασίζει μεγαλόφωνα πια να έχει επιτυχές χρονικό ανάπτυγμα στο διηνεκές.. Ένα πολύ ιδιαίτερο κρασί, που έχει υφάνει με τον πιο πυκνό ιστό μια ολόκληρη κατηγορία.
01 Ιουνίου 2009Μια Quinta για απόψε..
Το Port είναι η εμπορική παντιέρα της Πορτογαλίας. Μια εθνική οινική ρεκλάμα που ιστορεί 4 αιώνες κεκτημένων και αποφασίζει μεγαλόφωνα πια να έχει επιτυχές χρονικό ανάπτυγμα στο διηνεκές.. Ένα πολύ ιδιαίτερο κρασί, που έχει υφάνει με τον πιο πυκνό ιστό μια ολόκληρη κατηγορία.
Η Αγγλία ποτέ δεν είχε δικό της κρασί, δεν είχε ποτέ μπει στη διαδικασία αμπελώνων και τα σχετικά αλλά η παντοκρατορία της ενδεχομένως κρατώντας από τις εποχές του φαινομενικά αήττητου British Empire, η Αγγλία έμαθε πολύ ένα πράγμα το οποίο της επιφέρει εξόχως τα δέοντα έως και σήμερα: τον έλεγχο του παγκόσμιου εμπορίου. Μάλιστα τόσο το Gin όσο και το Port ανήκουν στους μεγάλους ευνοημένους.
Κατά τας γραφάς, λοιπόν, ο Άγγλος Βασιλιάς ο ΙΙΙος συνεχίζοντας την αέναη κόντρα με τους Γάλλους και ενώ το εκατέρωθεν μίσος με τους Βουργουνδούς καλά κρατούσε, αποφάσισε να επιβάλλει εμπάργκο στα οινικά σουλάτσα κι έτσι κάθε εισαγωγή γαλλικών κρασιών έμεινε στα ανεκπλήρωτα. Βέβαια πόσο αντέχει καπνιστής χωρίς τσιγάρο και Βρετανός απότιστος;
Η λύση δεν άργησε να βρεθεί, κι ναυτικός χάρτης έδειξε ρώτα για Πορτογαλία. Μάλιστα οι δύο χώρες την εποχή εκείνη είχαν μια άτυπη φίλα κείμενη πολιτική όσο ο αποικιοκρατικός αντίπαλος εξακολουθούσε να παραμένει η Γαλλία κι υπήρχε μερίδιο στην πίτα και για τους δύο. Τυχαία ή συγχρονικά οι πρώτοι βρετανοί θαλασσοπόροι που έπιασαν Πορτογαλία, ανακάλυψαν πως σ’ ένα Μοναστήρι στην ευρύτερη περιοχή του Douro, έριχναν brandy και σταματούσαν την αλκοολική ζύμωση του κρασιού, δημιουργώντας ένα πολύ ιδιαίτερο γευστικά ποτό. Εις εξ΄αυτών ο J.J. Forrester, σκέφτηκε, ότι το κρασί αυτό θα μπορούσε να αντέξει την κακουχία του μεγάλου ταξιδιού κατά τις δυσχερείς συνθήκες της ρότας επιστροφής. Σύναψε μάλιστα «στενές» - αντιλαμβάνεστε τώρα- σχέσεις με την Δόνα Antonia Adelaida Ferreira, η οποία ήταν η μεγαλύτερη γεωκτήμων της περιοχής και εκμεταλλεύτηκε (γενικώς) την παραγωγή της.
Όπως αυτολεξεί λένε οι πηγές. Ο κύριος Forrester απέκτησε κύρος όμως και στις δύο χώρες, έγινε Βαρόνος από τους Πορτογάλους κι εν συνεχεία κατάφερε να αποκτήσει υπηκοότητα και στις δύο χώρες. Μάλιστα το κατεξοχήν Βρετανικό εγχείρημα Port με φρεσκοστιμμένο Lime οφείλει την δημιουργική του πατρότητα σε κείνον και συνεχίζει ακόμη και σήμερα να είναι hit choice στις τυπικές Αγγλικές Pub ακόμη και σήμερα. Τύποι πολυταξιδεμένοι μάλιστα λένε πως οι ετικέτες Port στην Αγγλία είναι μοιάζουν να υπερέχουν ακόμη και από τη γενέτειρα του. Η οξύνοια πολλές φορές φαίνεται κι από την αξιοποίηση του τυχαίου… Έτσι αυτό που κάποτε το 17ο αιώνα έτυχε, σήμερα δείχνει πόσο καλά πέτυχε από θέση ισχύος πια εμπορικά και ποιοτικά. Η Πορτογαλία είναι μια χώρα με τις λιγότερες διεθνείς και τις περισσότερες εθνικές ποικιλίες οιναμπέλου. Έτσι οι αγαπητοί Πορτογάλοι προστάτευσαν κι ενίσχυσαν την παραγωγή των ποικιλιών από τις οποίες παράγεται το Port : Touringa National,Turinga Franca,Tinta Cao,Tinta Roriz,Tinta Barroca είναι οι πιο βασικές, από blend των οποίων και σχετικές οινοποιήσεις και ενισχύσεις αλκοολικά προέρχεται το Port. Στην ουσία επένδυσαν πολύ θέσπισαν επίσημο φορέα το Κρατικό Ινστιτούτο για την απρόσκοπτη ανάπτυξη της παραγωγής όσο και την εμπορική επάρκεια του Port, χρεώθηκαν –δεν τα ροκάνισα όμως τα κονδύλια- και έκαναν αποτέλεσμα την υγιή κι εγγυημένη παραγωγή από τα δύσκολα εδάφη στην κοιλάδα του Douro. Οι ποικιλίες αυτές είναι εκφραστικές, πληθωρικές και γενναιόδωρες σε χρώμα, αρώματα και γεύσεις. Περνούν κατά την οινοποίηση τους 3ήμερη εκχύλιση, δηλαδή επαφή με τη φλούδα, όχι εύκολη δουλειά αλλά αποζημιώνει με την έξτρα πληθωρικότητα. Κι ενώ η αλκοολική ζύμωση συνεχίζεται, η τεχνική αναβιώνει την παράδοση που το 17ο αιώνα γινόταν με κονιάκ, διακόπτοντας την με προσθήκη αλκοόλ –αμπελοοινικής προέλευσης όμως έτσι έχουμε ένα ενισχυμένο, ένα Fortified όπως αποκαλείται κρασί αρκετά δυνατό με 20 περίπου αλκοολικούς βαθμούς και υπολειμματικά ζάχαρα, δηλαδή, θερμό και γλυκό στόμα…
Αυτό είναι grosso modo το Port.
Η μετά από αυτό το στάδιο διαδικασία διαχωρίζει το δρόμο για τους δύο διαφορετικούς τύπους Port. Το χαρακτήρα Φρούτου και τον πιο πολύπλοκο χαρακτήρα Ξύλου.
Ο πιο διάσημος κι ευπώλητος τύπος είναι το Tawny Port.
Μετά την οινοποίηση το ενισχυμένο αυτό κρασί παλαιώνει σε δρύινα βαρέλια 600 περίπου λίτρων για 10. 20, 30, ή 40 χρόνια. Αυτό γράφεται και στην ετικέτα. Το μπουκέτο πολύπλοκο και η παλέτα ένα πρελούδιο αποξηραμένων φρούτων και χαρακτήρα «ξύλου», πολύπλοκο, βελούδινο κι ισορροπημένο. Είναι αληθινά βελούδινα και ισορροπημένα μέσα στην έντονα εκφραστική προσωπικότητά τους. χρονιά, που φυσικά αντιπροσωπεύει μία κορυφαία εσοδεία. Αυτά ονομάζονται Colheita και είναι χρονολογημένα Tawny Port.
Ένα συναρπαστικό κεχριμπαρόχρωμο και ρωμαλέο Ramos Pinto Tawny Port με έκρηξη από ώριμα και διαρκή φρούτα, μεταξένια παλέτα και έναν στιβαρό και προκλητικό χαρακτήρα ξηρών καρπών σε ποιοτικά ντουζένια όσο το ανάδευα στο ποτήρι μου, είχα την ευτυχή συγκυρία να απολαύσω προχθές βράδυ. Τιμητική διάκριση ότι βρέθηκε για λίγες μέρες στην Αθήνα ο Jorge Rosas, Brand Ambassador του Ramos Pinto, ένας σπουδαίος άνθρωπος γόνος της οικογενείας που έχει διαδεχτεί στην γενεαλογική αλυσίδα τους προπάτορες της φημισμένης αυτής Quinta, ευήθης, αριστοκράτης, ευφυής και πολύ συγκεκριμένος στο τι αποτελεί την αληθινή στόφα του Port.
Σε καιρούς που οι μόδες έρχονται και παρέρχονται και ταυτόχρονα με τους φρενήρεις ρυθμούς ενός ασταμάτητα εναλλασσόμενου παγκόσμιου Marketing για μπράντες και ετικέτες, προϊόντα και νέες εμπνεύσεις, υπάρχουν και μερικές σταθερές που ατενίζουν όχι με υπεροψία τα σημεία των καιρών αλλά με τη στωικότητα ενός Κοσμικού παρατηρητή…
Ρωτώντας τον Jorge Rosas είδα στα μάτια του μια σπάνια ηρεμία, έξω από επίπλαστες ή αληθινές οικονομικές κρίσεις. Είδα έναν πολύ δυναμικό άνθρωπο με την αυτοπεποίθηση του κοσμοπολιτισμού στην ίδια του τη στόφα κι όχι σε ένα προωθητικό πρόγραμμα. Μίλησε για την Ιστορία και τις πρωτοπορίες μιας Quinta από το 1880… Πιονιέροι οι πρόγονοί του σε πολλά αλλά καθόλου ευπαθείς σε περιοδικότητες στάθηκαν σε δύο σπουδαίες παραμέτρους από την απαρχή μέχρι και σήμερα: στο Terroir δηλαδή στη γη, στο κλίμα και στις ιδιαιτερότητες του εδάφους και της κουλτούρας τους αφενός και στην ποιότητα από την άλλη. Ο ίδιος λόγος που ένα σπουδαίο Bordeaux, μια εξέχουσα Βουργουνδία, ή μια εξαίρετη Σαμπάνια είναι luxury item δια βίου. Έχοντας αντέξει, πολέμους, φυλλοξήρα, λιμούς, κραχ και χίλια άλλα, επιβίωσαν στα πιο χρυσοποίκιλτα περιβάλλοντα, λόγω ενός και μόνου κριτηρίου: της ποιοτικής μοναδικότητας τους.
Μπορεί εδώ να ευσταθεί η ρήση το κλασσικό είναι πάντοτε της μόδας, όμως πιο νομοτελειακά η απόλαυση δείχνει να μην είναι ένδειξη πλουτισμού αλλά αγάπης για μια ωραία ζωή…
Με θέα την Ακρόπολη φωτισμένη, πιάτο κι ένα ποτήρι Tawny Port βρήκα προχθές πως αν και φιγουράρει η πολυπλοκότητα πιο έντονα, η απλότητα κι ουχί η απλοϊκότητα, είναι το κλειδί να τα φέρνεις όλα τα ωραία στην ποδιά σου, με μία σκέψη..
* Οι άλλοι Τύποι Port
Vintage, Single Quinta Port, LVB, Vintage Character, Crusted Port, Ruby, Fine Old Ruby, White Port
