Never go to hell alone. Η ξαδέλφη μου λέει ότι στον Παράδεισο πας για το κλίμα και στην Κόλαση για την παρέα. Και η αλήθεια είναι ακριβώς αυτή.
19 Ιουνίου 2009
Never go to hell alone
Η ξαδέλφη μου λέει ότι στον Παράδεισο πας για το κλίμα και στην Κόλαση για την παρέα
Και η αλήθεια είναι ακριβώς αυτή.
Στην πλατεία Κοτζιά, πίσω από το Δημαρχείο της Πόλης εκεί που το Αθηναϊκό Σόχο ιχνογραφεί με μια πιο υπερρεαλιστική απόδοση της πολιτισμικής κολεκτίβας εθνικοτήτων, δραστηριοτήτων και προθέσεων, υπάρχει δημιουργικός χώρος για όλα. Δυνητικά, πρακτικά, εκτονωτικά.
Κι όσο κι κάποιος προτρέχοντας ξεκινά να μέμφεται των μεγάλων αντιθέσεων, αρκεί να ρίξει μια εσώτερη ματιά και να αποδομίσει αυτό που θεωρεί το απολύτως αυτονόητο για τον εαυτό του και θα σκοντάψει σε πλείστες ουδόλως αυτονόητες αντιθέσεις.
Όσο κι αν «τραγουδάνε» οι μίζεροι κακοπροαίρετοι, η δική μας πρωτεύουσα είναι μια πολύ ασφαλής πόλη. Δεν είναι πολλές οι αστουπόλεις εκείνες, που πας το σκύλο σου βόλτα στις 4.00 τα ξημερώματα..
Κι αυτό για να μη συγχέεται το παζλ κοσμοπολίτικου διεθνισμού με τις δηθενιές των εκκολαπτόμενων καλοζωιστών.
Τη ζωή, πολλώ δε μάλλον την καλή της βερσιόν, δεν παίρνεις ποτέ μυρωδιά μέσα από προστατευτικά σελοφάν..
Ας είναι όμως, γιατί η δικαιοσύνη επιτάσσει διαφορετικότητα. Κι αυτή η τελευταία, όσο κι αν ξενίζει είναι σπουδαία αρετή…
Δε συστήνεται και δε συνταγολογείται προς άπαντες, αλλά όποιος αρέσκεται στη μυρωδιά της αλήθειας και στον περιρρέοντα καλλιτεχνικό παλμό, αγαπά Κέντρο και το τιμά δεόντως.
Εκεί ακριβώς πίσω από το Δημαρχικό Μέγαρο, απέναντι από μια μεγάλη πολυεθνική, παραδίπλα από τo Boutique Hotel με το νεοφουτούρ Design, λίγο πιο πάνω από τα μπουρδελάκια της γειτονιάς και υπό τα ηχητικό κουβεντολόι των τραβεστί ή των τακουνιών από τις πικάντικες on duty μαυρούλες, που τρέχουν μόλις ακουστούν περιπολικά ή σειρήνες στο 13 της Οδού Κλεισθένους, βρίσκεται το Hell’s Kitchen.
To σχετικό διαβολάκι παχυλό – παχυλό με την παρελκόμενη τρίαινα υπό μάλης, καλωσορίζει στέλνοντας σας στον Κολάσιμο τόπο καταγωγής του.
Όμως αρκεί να τη δεις αλλιώς, αλλιώς παιχνιδιάρικα κι αλλιώς ευφυώς.
Το εν λόγω bar restaurant που χαίρει διαφόρων αντικομφορμισμών γενικώς κι ειδικώς παίζει, όπως κάθε τρίβολος με τρίαινα αρέσκεται να κάνει..
Η κάρτα του μαγαζιού με μεγάλα στρουμπουλά πορτοκαλί γράμματα προτρέπει ευθαρσώς: «Go to hell…»
Πριν κοκκινίσει το μαγουλάκι σας, απλώς περιστρέψτε την κάρτα κι η προτροπή παύει άπαξ να είναι προκλητική ή υβριστική και γίνεται φιλόξενη, προσηνής και θελκτική: «Go to hell’s kitchen…» λοιπόν.
Και ναι να πάτε.
Ο χώρος έχει μια βιομηχανική αφαιρετική νομοτέλεια. Μια μεγάλη μπάρα, η φουφού του πληθωρικού σεφ Jimmy στο βάθος, με τις ασθμαίνουσες κουτάλες του να παίρνουν κολάσιμη φωτιά, όρθια σταντάκια εμπρός από τη γραμμική διάταξη των τραπεζιών… Θα μπορούσε να είναι New York ή the new Camden Town.. δε θα άλλαζαν και πολλά στο διεθνές του πράγματος, στην απλότητα των εκφράσεων, στην ευρύτερη ελευθεριότητα των θαμώνων.
Ο Jimmy με το ριγέ outfit του σεφ και τον εκκεντρικό του σκούφο θα σας γνέψει από το βάθος.
Ο Σίφης, ιδιοκτήτης του Hell’s Kitchen, επαγρυπνεί και κόβει κοστούμι σε όποιο new entry αριβάρει. Ξέρει ποιον να στείλει για την παραγγελία, τι να προτείνει και πώς. Ευγενής κι έξυπνος τύπος, φιλόξενος αλλά χωρίς ίχνος δουλικότητας, είναι εκεί για όποιον θέλει, όποιος αμφιρροπεί… έχει το ελευθέρας του.
Η 1η φορά που είχα πάει ήταν πριν σχεδόν ένα χρόνο. Το μόνο που έμεινε ίδιο στο μαγαζί είναι η χωροταξία του. Τα πιάτα και το service γίνηκαν πολύ πιο ουσιαστικά κι αυθεντικά. Το μαγαζί, αυτό που προσφέρει κυρίως, είναι δημιουργική ελευθεριότητα σε ένα εξαιρετικά έντιμο πλαίσιο τόσο στις ποιότητες όσο και στις τιμές…
Καθόλου αυτονόητα ούτε το’ να ούτε τ’ άλλο.
Ο Σίφης, του λόγου του, διατελεί ο κοινωνικός διερμηνέας του όλου εγχειρήματος και ξέρει πώς να δώσει τον αέρα οικειότητας που προσήκει σε ένα Soho hot Spot αλλά και πώς να μην ξεχειλώσει πανταχόθεν η επιχείρησή του.
Θα σας καλωσορίσει ψυχογραφώντας σας. Ηθοποιοί, σκηνοθέτες, περσόνες του εμπορικού τηλεοπτικού γίγνεσθαι, ντηζάϊνερ, καλλιτεχνάκια του φοιτητικού στερεώματος, χορευτές και κινέζοι τουρίστες ή off show ένοικοι των καλών ξενοδοχείων της περιοχής είναι το στανταράκι που θα δείτε στο πελατολόγιο της Hell’s Kitchen.
H winelist θα σκάσει πρώτη στο τραπέζι σας.
Ευπρεπής, καθόλου κουραστική ή εκτενής για λόγους εντυπωσιασμού κρύβει διαμαντάκια.
Τα signature cocktails δεν είναι πολλά, αλλά αρκούν για να ικανοποιήσουν τα περισσότερα γούστα ξεκινώντας από ένα κλασικό Mojito ή Cosmo και περνώντας στο πολύ ενδιαφέρον hard Nipple με τεκίλα, ανανά και bitter, το εκρηκτικό αρωματικά Mint Julep με ουίσκυ και φουλ ολόφρεσκια μέντα, το ιστορικό Heminway Daiquiry ή ένα καλοκαιρινό Negroni…
Αν προτιμάτε οινικό απεριτίφ ένα Prosecco είναι ότι πρέπει.
Η πιο μεγάλη αρετή της Λίστας είναι πως ότι μπορείτε να επιλέξετε σε φιάλη, μπορείτε να το παραγγείλετε και σε ποτήρι. Τιμές καταπληκτικές…
Οι ετικέτες είναι από τις ενδιαφέρουσες του διεθνούς αμπελώνα χωρίς αυτήν την μίζερη αναγκαιότητα να συμμετέχει κάτι ελληνικό ντε και καλά με μια καλή παρουσία σε λευκά, κόκκινα και 2 ετικέτες Ροζέ, από την περιοχή του Asti στην Ιταλία και του Λίγηρα στη Γαλλία, αν και λείπει κάτι από την νοτιογαλλική μητροπολιτική κοιτίδα των Ροζέ, την Προβηγκία.
Μπορείτε πολύ χαλαρά να το πάτε a l’ international, δηλαδή να προτιμήσετε ένα ποτήρι κρασί και να το συνδυάσετε με ένα από τα πιάτα του μενού ή αντίστροφα να πάρετε κάποιο από τα χορταστικά και καλομαγειρεμένα πιάτα του σε αρμονία και σειρά με την ετικέτα κρασιού.
It’ s up to you. Πάντως και οι δύο κάρτες είναι φιλικές και δε χρειάζεται να έχετε master of wine στην άλλη γραμμή για να επιλέξετε.
Μπορείτε να ξεκινήσετε με ένα δροσιστικό Gazpacho, κρύα ντοματόσουπα, ή μια σαλάτα από φρέσκο Σολωμό σχάρας με ψιλοκομμένη ζουμερή ντομάτα, πράσινη φρέσκια σαλάτα και dressing λουίζας, ή την ακόμη πιο ενδιαφέρουσα Mystic River, από φιλέτο ποταμίσιου άσπρου ψαριού με dressing από μυρωδάτα λεμόνια πάνω σε πράσινα φύλλα σαλάτας, ή να ντεμπουτάρετε μεσογειακά με ένα κλασσικό και καλοεκτελεσμένο Ταμπουλέ.
Συνδυάστε τις με ένα Cabernet D’ Anjou του Gerard Depardieu, μια Ισπανική Parellada Vina Sol, ένα Αργεντίνικο blend Chenin Blanv & Chardonnay από τον Montecasero και κάντε ντουγρού χώρο για τα κυρίως πιάτα.
Οι πιο πληθωρικοί θα ικανοποιηθείτε από τα Burgers τους, προτείνεται με πάθος το Noho Burger για τους λάτρεις των μπλε τυριών, μανιτάρια πορτομπέλο και φρέσκια ντομάτα με ένα ποτήρι Αυστριακό κόκκινο Knabe Moser ή το κλασικό αναβαθμισμένο New York Phat Cheeseburger με ένα από τα Μπωρντολέζικά κρασιά του…
Πολύ καλό το ραβιόλι μασκαρπόνε για τους αειθαλείς Pasta lovers αλλά και το ριζότο φρέσκων μανιταριών, αρμονισμένο τέλεια με ένα Σισιλιάνικο Merlot.
Για κυρίως οι κρεατοφάγοι πάρτε στα σίγουρα Frida’s Fiesta πικάντικες μαριναρισμένες χοιρινές μπριζόλες με ταμπουλέ, τη μαγκιά του Σεφ, που είναι κόντρα μόσχου χωρίς κόκαλο με σάλτσα πεπερονάτα και πατάτες εκτελεσμένες κατά την επιλογή σας, ή ακόμη πιο σκληροπυρηνικά New York Pepper Sirloin Steak, κόντρα μόσχου χωρίς κόκαλο στη σχάρα με σάλτσα 3 πιπεριών και μανιτάρια… Συνδυάστε τα με κάποια από τα Νεοκοσμικά κρασιά της λίστας, ιδανικά από Χιλή ή το ένα και μόνο αλλά εξαιρετικό Λιβανέζικο τους.
Οι λάτρεις των υδάτων θα ενθουσιαστούν με το φιλέτο Σολωμού στο φούρνο με μυρωδικά κι αρωματικά βότανα ή το Indian φιλέτο ψαριού με σως από πράσινο μήλο και λαχανικά σβησμένο με λευκό κρασί, που ταιριάζει ταμάμ με ένα Pinot Grigio από το Ιταλικό Friuli.
Και να μην τρώτε γλυκά ο Σίφης θα στείλει τουλάχιστον μια Creme Blulee αμιγώς ανταγωνιστική με αυτές των καλών εστιατορίων.
Παίζει να πετύχετε και μεγάλα πάρτι εκεί.
Εγώ ένα τέτοιο πέτυχα χθες, περιχαρής με τον ηθοποιό Γιάννη Στάνκογλου στα Decks να τα σπάει κυριολεκτικά με τις μουσικές του, το φίλο φωτογράφο Nικόλα Νικολόπουλο να αρχειοθετεί εικονοληπτικά τις seances, τον Hamilton να χορεύει σε εκτός Παπαϊωάννου μαθητεία και τις Σενεγαλέζες να έχουν κάνει πιάτσα λίγο παραπάνω για να λικνίζονται συγχρονικά και συγχρονισμένα.
Εεεε με τέτοια καλοπέραση, 2nd round cocktails και όλο το μωσαϊκό της new Age αθηναϊκής κοινωνικής κουλτουρογραφίας εκεί επί τόπου μπροστά σου, λες σε κάθε σου έννοια: Go to hell και τη ξορκίζεις στέλνοντάς την στα καλύτερα..
Εύκολα, γρήγορα κι απολαυστικά.. Γιατί όπως λέει κι ένας άλλος αγαπημένος φίλος, this is the nature of the crime, baby!
