Αν ξαναζούσε ο Κίπλινγκ. Ο «άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς» ή ο «Κίμι», θα ξαναπήγαιναν άραγε στην κοιλάδα Σουάτ, στα υψίπεδα μεταξύ Πακιστάν κι Αφγανιστάν να βρουν την τύχη τους;
01 Ιουνίου 2009
Αν ξαναζούσε ο Κίπλινγκ.
Ο «άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς» ή ο «Κίμι», θα ξαναπήγαιναν άραγε στην κοιλάδα Σουάτ, στα υψίπεδα μεταξύ Πακιστάν κι Αφγανιστάν να βρουν την τύχη τους;
Αιώνιοι «στρατιώτες της τύχης», τότε με τους «Λογχοφόρους της Βεγγάζης», σήμερα με το «5 – 47 Σύνταγμα Πεζοναυτών» των ΗΠΑ ή με την «Τρίτη Αερομεταφερόμενη Ντιβιζιόν» της Μπούντεσβερ, θα ξαναπήγαιναν
στην άκρη του κόσμου για να πέσουν πάνω στο θρύλο του Αλέξανδρου;
Πόσες φορές θα ξανασκότωναν μαστουρωμένη τη Ρωξάνη, ώσπου να φτάσει μέσα σε ένα καλάθι, μαύρο και σαπισμένο το κομένο τους κλούβιο κεφάλι στο Δελχί;
***
Δεν πάνε ούτε τρεις βδομάδες απ’όταν ο στρατός του Πακιστάν μπούκαρε στην κοιλάδα – πέρασμα, στο οροπέδιο του Σουάτ για να διώξει τους Ταλιμπάν που, με τη σειρά τους είχαν μπουκάρει στην ίδια στρατηγικής αξίας περιοχή τέσσερις εβδομάδες νωρίτερα.
Αποτέλεσμα: χιλιάδες ήδη οι νεκροί μάχιμοι και (κυρίως) άμαχοι
καθώς και 1.500.000 πρόσφυγες.
Μένει κανείς με το στόμα ανοιχτό – αλλά τί είναι τα εκατομμύρια των ψυχών που μέσα σε 15-20 μέρες έμειναν άστεγες
εξορίστηκαν κι εξοστρακίστηκαν
στους πέντε ανέμους – τί είναι 1.500.000 ψυχές; Στραγάλια;
Δεν ξέρω, αν σήμερα ξαναζούσε ο Κίπλινγκ τί θα ήταν; Θα ήταν πάλι ένας απολογητής της «Αυτοκρατορίας» ή τα 100 χρόνια που μεσολάβησαν από την εποχή της αποικιοκρατίας έως τους βομβαρδισμούς της Σερβίας και την εισβολή στο Ιράκ, θα τον έκαναν να δει τον κόσμο με άλλο μάτι;
Μήπως ο «άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς» θα ήθελε τώρα απλώς να μείνει άνθρωπος; Δεν ξέρω
κι ούτε με νοιάζει η τύχη της σκιάς του Κίπλινγκ, τουλάχιστον όχι ώσπου να γίνω σκιά κι εγώ, με νοιάζουν όμως και με κόφτουςν τα κατά συρροήν εγκλήματα που διαπράττει ο Γενικός Αντιπρόσωπος του Θανάτου επί της Γής, δηλαδή
ο εκάστοτε Πρόεδρος των ΗΠΑ
Σήμερα τον λένε Ομπάμα.
Και είπε στους Αμερικανούς πολλές αλήθειες κι αυτοί αναθάρρησαν, ήλπισαν και τον υπερψήφισαν.
Κι αυτός πήρε τις αλήθειες τους να τις (ξανα)κάνει ψέμα, να τις ξανακάνει
Βόμβες
Θάνατο
Οδυρμό
Προσφυγιά
στην κοιλάδα Σουάτ, στη Γάζα, στη Βαγδάτη.
Χθες τινάχθηκε η Λαχώρη στον αέρα και βγήκαν τα σπλάχνα της στους δρόμους κεκοσμημένα με τριάντα ακόμα νεκρούς!
Τί είναι αυτοί οι νεκροί; Στραγάλια;
Δεν είχαν παιδιά; Γιους και κόρες! Μάνα και πατέρα! Φίλους και βιβλία που δεν πρόλαβαν να διαβάσουν; Έρωτες και χορούς που δεν πρόλαβαν να νιώσουν;
Θα μου πείτε έτσι είναι τα ανθρώπινα
Σε όποια κοιλάδα Σουάτ κι αν ταξιδέψεις τα τελευταία 5.000 χρόνια θα μετράς νεκρούς και νεκρούς, πρόσφυγες και πρόσφυγες από σπαθί και σπαθί.
Ναι, αλλά μόνον να μετράω, να μη φωνάζω;
