Στα λίγα λεπτά ηρεμίας που ανελέητα ο χρόνος ροκανίζει μιας και οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και καταιγιστικές, επιχειρώ να δω με ψυχραιμία και ηρεμία την πραγματική ανάλυση των γεγονότων ώστε να πάω παρακάτω. Στις Βρυξέλλες αποστολή μου είναι να μιλάω με ευρωπαίους αξιωματούχους και ξένους συναδέλφους. Μέσα από σύντομες κουβέντες και συζητήσεις καταλαβαίνεις που θέλουν να σε πάνε οι αξιωματούχοι κυρίως. Είναι σαν να ακούς κασέτα προπαγάνδας να παίζει σε επανάληψη μέχρι η πλύση εγκεφάλου να έχει αποτέλεσμα.

 

Την Τρίτη λοιπόν το βράδυ 7 Ιουλίου, μετά το πέρας «συμμόρφωσης» του Έλληνα πρωθυπουργού από τον Ολάντ, τον αδύναμο, αλλά χρήσιμο όπως αποδείχθηκε Σάντσο Πάντζα της Μέρκελ, η αυλαία έπεσε με στρατιές παρατρεχάμενων κοινοτικών αξιωματούχων που έσπευσαν να «ενημερώσουν» τους δημοσιογράφους για την επερχόμενη βιβλική καταστροφή.

 

Για έτοιμο οδικό χάρτη χρεοκοπίας της χώρας μας, μίλησε η εκπρόσωπος υποτιθέμενου «φίλου» της Ελλάδας, ενώ συνεργάτιδα γνωστού Ευρωπαίου Επιτρόπου με ενημέρωσε για την πανέτοιμη ανθρωπιστική αποστολή, με φάρμακα και γάλα που θα μπορούσε να αναχωρήσει την Δευτέρα το πρωί με προορισμό πολλές Ελληνικές πόλεις, ενώ δεν παρέλειψε να αναφέρει κι άλλες ιστορίες για ανυποψίαστους αγρίους.

Ο γνωστός Αρμαγεδδών μπροστά στις περιγραφές φάνταζε παραμύθι.

 

Δεν ίδρωσε το αυτί μου. Καταλάβαινα ότι εκείνοι αγωνιούσαν και φοβόντουσαν περισσότερο από μένα. Αυτό το συμπέρασμα έβγαλα από το γεγονός, ότι είχαν κάνει το « ΟΧΙ » του δημοψηφίσματος χαλάκι για να σκουπίζουν τα πόδια τους. Η συμπεριφορά τους καθ' όλη την διάρκεια της κρίσιμης ημέρας ήταν σαν να μην υπήρξε ποτέ το δημοψήφισμα, σαν να μην το είχαν ακούσει ποτέ. Η γραμμή που είχαν πάρει ήταν τέτοια. Σε χαμηλόφωνες εκμυστηρεύσεις τους, η ανησυχία για την Ελληνική στάση ήταν αξιοπρόσεκτη. Κυρίως καταλάβαινες ότι είχαν μπει κι αυτοί σε αχαρτογράφητα ύδατα όταν τους ξέφευγε αναφορά (κι αυτό έγινε περισσότερες από 4 φορές σε διάστημα λίγων ωρών) για την γεωπολιτική στάση της Ελλάδας, απευχόμενοι μια γεωπολιτική αστάθεια.

 

Από την μια σου κουνούσαν το σκιάχτρο του «Grexit» με το «Take it or Armageddon, or Humanitarian Crisis» etc κι από την άλλη ήταν ξεκάθαρο πως αν συνέβαινε δεν θα ήξεραν πως να το διαχειριστούν, παρά τις αντίθετες δηλώσεις. Στους περισσότερους που υπέβαλα την ερώτηση τι θα γίνει στην περίπτωση «Grexit», η απάντηση που πήρα ήταν «ειλικρινά δεν έχουμε ιδέα» την οποία συνόδευαν από νευρική κίνηση ανύψωσης των ώμων.

 

Ο άμαχος Τσίπρας λοιπόν είχε καταφέρει να ξυπνήσει, αλλά και θα μπορούσε να παίξει εκβιαστικά με τους φόβους των ισχυρών, όπως έκαναν κι οι ίδιοι μαζί μας, χρόνια τώρα. Θα μπορούσε να παίξει, όχι μόνο με την γεωπολιτική αστάθεια αλλά και με πολλούς άλλους λόγους που μερικούς σας αναφέρω παρακάτω:
- Η Κινεζική φούσκα είναι έτοιμη να εκραγεί. Παράλληλα με ένα Grexit το μείγμα θα ήταν εκρηκτικό εντός κι εκτός ΕΖ, δηλαδή παγκοσμίως.
- Το ήδη ανεξέλεγκτο μεταναστευτικό ρεύμα από την Ανατολή, δια μέσου της Ελλάδας σε συνδυασμό με τα σχέδια των τζιχαντιστών και την τρομοκρατία, αργά ή γρήγορα θα προκαλούσαν πανικό στην Ευρώπη.
- Η κλονισμένη πολιτική αξιοπιστία του Ολάντ θα δέχονταν πλήγμα και θα στιγμάτιζε ανεξίτηλα όχι μόνο την δικιά του θητεία, αλλά και την αψεγάδιαστη σιδηρά κυρία Μέρκελ η οποία δεν επιθυμεί η Ελλάδα να ξεψυχήσει στα χέρια της. Παγκοσμίως δε, θα φαίνονταν ξεκάθαρα ότι η Μέρκελ είναι μαριονέτα του Σόιμπλε, ενός τύπου που πολλοί σήμερα αναρωτιούνται αν έχει «ξεφύγει».
- Όλο αυτό το διάστημα, και κυρίως από την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος, η Ελβετία για να στηρίξει την ισοτιμία, αλλά και το «σύστημα» για να κρατήσει σταθερό το ευρώ, έχουν ρίξει με το τσουβαλι ζεστό χρήμα στις αγορές. Για πόσο ακόμη θα μπορέσουν να συνεχίσουν να το κάνουν;
- Η Ε.Ε. που η δημοκρατικότητα της πλέον αμφισβητείται ανοιχτά, θα δεχονταν ένα ακόμα ανεπανόρθωτο πλήγμα. Αν σήμερα οι Ευρωπαίοι παραμιλούν και ενδιαφέρονται για τους Έλληνες συνταξιούχους στις ουρές των ΑΤΜ, την Δευτέρα σε ποιον θα άρεσε το πρόσωπο μιας ταπεινωμένης Ευρώπης που περιμένει στα συσσίτια τα οποία η ίδια δημιούργησε με τις αντικοινωνικές πολιτικές της;

 

Όμως τίποτα δεν φαίνεται να εκτιμήθηκε και να αξιολογήθηκε σωστά. Γυρίζοντας πίσω διακρίνεις πως ο βασιλιάς εκτός από άπειρος και πέρα από τις καλές προθέσεις ήταν μάλλον γυμνός και απροετοίμαστος, ενώ γνώριζε ότι θα καλούνταν να κυβερνήσει πολύ πριν από τον Γενάρη. Σχέδιο Β, σαν να μην υπήρξε ποτέ. Το δημοψήφισμα που στήθηκε στο πόδι, υποτίθεται ότι έγινε για να ενισχύσει διαπραγματευτικά τον Αλέξη Τσίπρα. Όμως η δημιουργική ασάφεια του ερωτήματος απέδωσε πολλαπλές ερμηνείες στο «ΟΧΙ» που επικράτησε και ψήφισε το 62% των ψηφοφόρων. Ερμηνείες τις οποίες φέρεται απο πολιτικούς αναλυτές να εκμεταλλεύτηκε ο πρωθυπουργός, για να σηκώσει λευκή σημαία στους δανειστές μπροστά στα αδιέξοδα που υψώθηκαν μπροστά του, απόρροια σπασμωδικών κινήσεων, ειδικά το τελευταίο διάστημα αλλά και εξαιτίας ίσως, αναποτελεσματικού κυβερνητικού επιτελείου.

 

Όσο για το σχέδιο Α; Πολλοί το χαρακτηρίζουν σαν ένα τρελό φορτηγό, που διαφήμιζε επί έξι ολόκληρους μήνες ανά την Ευρώπη, «κόκκινες γραμμές» οι οποίες έγιναν «φιογκάκια» σε ένα τρίτο μνημόνιο το οποίο στερεί την πολυπόθητη ελπίδα και αξιοπρέπεια. Οτι δηλαδή πουλούσε μέχρι και την Τετάρτη 08/07 ο Ελληνας πρωθυπουργός.

Το δυσβάσταχτο μνημόνιο των 60 δισ που εκτός απροόπτου, καταφθάνει, φαντάζει ακόμα πιο ταπεινωτικό για τον δοκιμαζόμενο λαό. Αφήνει την αίσθηση ότι το δημοψήφισμα έγινε για να τον τυλίξει καλύτερα σε άλλη μια στρώση δυσβάσταχτης λιτότητας που για πρώτη φορά θα φέρει –αν τελικά δεν υπάρξει νέα ανατροπή- την υπογραφή της αριστεράς και θα κατατάσσει τον Αλέξη Τσίπρα, στην ίδια κερκίδα με εκείνους που ασκούσαν εξουσία πριν από τον Γενάρη.

 

Μπροστά λοιπόν στη δυσαρέσκεια μεγάλης μερίδας του κόσμου, που αισθάνεται προδομένος η κυβερνητική επικοινωνιακή πολιτική παίζει με τις λέξεις. Κάτι ανάλογο έγινε και στο δημοψήφισμα. Προσπαθεί να πουλήσει στους ιθαγενείς καθρεφτάκια με μια πρόταση συμφωνίας που σκοπίμως δεν αποκαλεί μνημόνιο για να μην τους τρομάξει. Σύμφωνα με διάφορες συγκρίσεις, η πρόταση-μνημόνιο, είναι ίδια κατά 75% με την πρόταση Γιουνκέρ την οποία απέρριψε η Ελληνική κυβέρνηση πριν από το δημοψήφισμα. Την ίδια ώρα, το λες και κοροϊδία που οι λέξεις επαναδιαπραγμάτευση, αναδιάρθρωση ή κούρεμα του χρέους απουσιάζουν από την πρόταση που στάλθηκε στους δανειστές ενώ υπάρχει μόνο στο κείμενο με τα υφεσιακά μέτρα που δόθηκε στους Έλληνες βουλευτές.

 

Από την μια το τρίτο μνημόνιο κι από την άλλη, ο παραλογισμός πράξεων που δυσκολεύομαι ακόμη κι αυτή την ώρα να κατανοήσω, καθώς λείπουν κομμάτια απο το παζλ της λογικής συνέχειας. Αν όλο αυτό που ζούμε τα τελευταία 24ωρα, δεν είναι άλλη μια απρόβλεπτη παρτίδα σε ένα άτακτο «game of chicken», τότε θα αρκεστώ για την ώρα, να επαναλάβω αυτό που έγραψα κάποια στιγμή στο Twitter «Η Ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να κερδίζει την εμπιστοσύνη των Βρυξελλών, χάνει όμως των Ελλήνων και σε λίγο θα τα χάσει όλα»!

Το κείμενο είναι της Μαρίας Δεναξά, από την σελίδα της στο facebook.