Κόλλησα κάποια στιγμή. Δεν θυμάμαι να έχω δει ξανά τραγουδιστή να βγάζει on stage τέτοια λεπτότητα, τέτοιους τρόπους, τόση φυσική ευγένεια. Όλος αποπνέει σεβασμό, το σώμα του, ο τρόπος που τραγουδάει, οι κινήσεις του. Λεπτομέρειες θα πείτε που κάθισα και πρόσεξα κι εγώ ώστε να μου κάνουν εντύπωση. Όντως. Είναι όμως αυτό που σου βγάζει σαν αίσθηση και ξέρετε, έτσι, οι αισθήσεις, τα συναισθήματα και τα βλέματα είναι το πιο σημαντικό σε ένα live.

 

Ο Τόλης Φασόης έχει κάνει μία αξιοπρεπέστατη πορεία ως καλλιτέχνης στην ελληνική μουσική σκηνή. Από τότε με τους Sharp Ties και τον ύμνο που έβγαλαν, το «Get that beat» και την τεράστια επιτυχία που γνώρισαν. «Ήταν ένα μάθημα ταπεινότητας αλλά και μια λύτρωση» είχε δηλώσει παλιότερα για όλο αυτό, «λέω πάντα πως χρειάστηκαν 13 μήνες για να ανέβω στο καλάμι και 13 χρόνια για να κατέβω».

 

Αυτό που με εντυπωσιάζει επίσης με τον Τόλη Φασόη είναι και ο σεβασμός με τον οποίον τον αντιμετωπίζει η νέα γενιά καλλιτεχνών. Και μιλάμε για έναν ποπ τύπο, όχι έναν ροκ ήρωα που θα μπορούσε να εμπνεύσει την πιτσιρικαρία ώστε να ταυτιστεί μαζί του. Δύσκολο αυτό, απίστευτα δύσκολο. 

 

Αν η μουσική είχε περισσότερους σαν τον κ.Φασόη θα ήταν πολύ καλύτερη (και ο κόσμος όλος μαζί).