Το «Πού πάει η μουσική όταν δεν την ακούμε πια;» επιστρέφει στο Τρίτο Πρόγραμμα - ο Μενέλαος μιλάει στο e-tetRadio...
05 Οκτωβρίου 2018Από αυτή την Κυριακή επανέρχεται -ύστερα από τρία χρόνια απουσίας- μια από τις καλύτερες εκπομπές του ελληνικού ραδιοφώνου. Είναι το περίφημο «Πού πάει η μουσική όταν δεν την ακούμε πια;» του Μενέλαου Καραμαγγιώλη, στο Τρίτο Πρόγραμμα, κάθε Κυριακή στις 6 το απόγευμα.
Το Τρίτο Πρόγραμμα ζήτησε 14 νέες εκπομπές και το ξεκίνημα γίνεται με τις «Δύσκολες Επιστροφές».
Πώς τα καταφέρνεις και οι εκπομπές αυτές είναι χωρίς ημερομηνία λήξεως;
Μ’ αρέσει να ακούω πως οι εκπομπές αυτές δεν έχουν ημερομηνία λήξης κι ας είναι ψέμα. Σκεφτόμουν με τρόμο ότι τρία χρόνια τώρα γίνονταν επαναλήψεις εκπομπών δεκαετίας και βάλε με μουσικές και λόγια της εποχής εκείνης. Ευτυχώς αυτές οι εκπομπές -όπως και οι ταινίες- αυτονομούνται κι έχουν μια δική τους ζωή και παρουσία. Τις πιο πολλές φορές ακούγοντας παλιές εκπομπές, που επαναλαμβάνονται από το Τρίτο, εκπλήσσομαι κι εγώ σαν να τις ακούω για πρώτη φορά. Δεν είναι μάλλον ότι κινδυνεύει η μνήμη μου και αλτσαχαϊμεριάζω· είναι που κάθε εκπομπή όταν φτιάχνεται περιέχει ένα δικό της αυτόνομο και περίπλοκο σύμπαν που μέσα του μπορείς να βρεις καταφύγιο και απαντήσεις.
Πού το αποδίδεις;
Είναι που δε φοβήθηκα να βάζω παρά μόνο τα τραγούδια και τα λόγια που αγαπάω. Και μόνο αυτά. Κι όσα αγαπάμε αληθινά, δύσκολα παλιώνουν. Γίνονται διαχρονικά. Δεν το ξέρω αυτό την ώρα που ετοιμάζω το σενάριο της κάθε εκπομπής. Αφήνω να με οδηγεί κάθε φορά η ιστορία και ο ήρωας και η μουσική και με πάνε σε άγνωστα μονοπάτια που, αλλιώς, μάλλον θα είχα διστάσει να φτάσω. Για αυτό θεωρώ πως οι συγκεκριμένες εκπομπές δεν μου ανήκουν: ζουν μια δική τους ζωή και ανήκουν εξίσου στο Τρίτο Πρόγραμμα (ελπίζω κι εύχομαι να συνεχίσει να είναι νεραϊδοχώρι) και κυρίως ανήκουν στους ακροατές τους που τις οικειοποιούνται με έναν ιδιότυπο και συγκινητικό τρόπο από όταν τις άκουγαν σε κασέτες έως τώρα που μπορούν να τις βρίσκουν στο διαδίκτυο.
Ήταν πιο δύσκολο τώρα μετά από τόσα χρόνια που είχες να φτιάξεις εκπομπή ή είναι σαν το ποδήλατο και δεν ξεχνιέται;
Τα χρειάστηκα ετοιμάζοντας την πρώτη εκπομπή αυτού του κύκλου. Σαν να ήταν η πρώτη φορά που κάνω ραδιόφωνο. Την ετοίμαζα γεμάτος αμφιβολίες. Στο δρόμο για το στούντιο σκεφτόμουν ότι κάνω λάθος που επιμένω κι ότι μάλλον αυτό το παιχνίδι έχει τελειώσει για μένα μετά από τόσο μεγάλη απουσία. Το ανηφοράκι της ΕΡΤ έμοιαζε τελείως διαφορετικό, ο διάδρομος του Τρίτου άδειος, τα στούντιο (που σχεδίασε ο σπουδαίος καλλιτέχνης Μιχάλης Κατζουράκης στα μέσα του προηγούμενου αιώνα) μου φάνηκαν παρατημένα.
Και μόλις άναψε το κόκκινο «Εκπομπή»;
Μου κόπηκαν τα πόδια όπως πάντα. Όταν όμως άρχισε να στήνεται η εκπομπή, με τον μάγο ηχολήπτη Γιάννη Γιαλίνη, ένιωσα πως δεν είχα σταματήσει ποτέ να ηχογραφώ, πώς δεν έχει αλλάξει ο αιώνας, πως όπου να ‘ναι θα 'ρθει ο Χατζιδάκις να πει παρατηρήσεις και να βάλει φιτιλιές κι ο Σφέτσας κι οι παλιοί ηχολήπτες του Τρίτου που μου έμαθαν να κάνω ραδιόφωνο. Έχω ζήσει το ραδιόφωνο από όταν γινόταν με δίσκους lp και κασέτες και μαγνητοταινίες -που τις κολάγαμε με λευκή ταινία, με το χέρι- έως τα cd και τον νέο ψηφιακό και ιντερνετικό κόσμο. Η τεράστια αυτή αλλαγή, που αν την αναλογιστείς σε αφήνει άφωνο, δεν φρενάρει σε τίποτα τη μαγική και ψυχοτρόπα δύναμη του ραδιοφώνου που μπορεί να συνδυάζει όλα τα παρελθοντικά στοιχεία και να τα εντάσσει δημιουργικά σε κάθε νέα τεχνολογία.
ΠΟΥ ΠΑΕΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΚΟΥΜΕ ΠΙΑ; 30_09_18 "SEPTEMBER SONG" from PAUSILYPON FILMS on Vimeo.
(Η παραπάνω εκπομπή είναι μία από τις 14 καινούργιες να ξέρετε...)
