Από τις συναυλίες εκείνες που αποτυπώνονται στη μνήμα μας...
05 Νοεμβρίου 2018Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Ανατριχίλα, ειδικά όταν ακούσαμε από το «Μπλε» το «Song for the Unification of Europe» με την Μαρία Φαραντούρη στην ερμηνεία, με το ελληνικό κείμενο της Α` Επιστολής προς Κορινθίους του Αποστόλου Παύλου. Ο Zbigniew Preisner να διευθύνει, η Νέα Συμφωνική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης και η Μικτή Χορωδία «Νίκος Αστρινίδης» μπροστά του, η Φαραντούρη όπως πάντα στιβαρή, ήταν από τις συναυλιακές εκείνες στιγμές που μένεις σιωπηλός (άφωνος είναι το σωστό).
Θυμηθήκαμε λοιπόν χθες πόσο μεγάλος συνθέτης είναι ο Zbigniew Preisner. Σε δύο χορταστικές ώρες ακούσαμε αποσπάσματα από πολλά έργα του, ένας σπουδαίος κινηματογραφικός συνθέτης. Η αλήθεια είναι πως τον είχα ξεχάσει κάπως, τόσα πράγματα βγαίνουν κάθε εβδομάδα, τον άφησα στην άκρη. Χθες τον θυμήθηκα και από σήμερα το πρωί τρέχω να ακούσω πάλι τα έργα του.
Αν θυμάμαι καλά μάλιστα, το σάουντρακ του φιλμ «Η Διπλή ζωή της Βερόνικας» ήταν το πρώτο άλμπουμ στην Ελλάδα που βγήκε αποκλειστικά σε cd και όχι σε cd και βινύλιο μαζί όπως κυκλοφορούσαν μέχρι τότε όλοι οι δίσκοι. Εννοείται πως η Βερόνικα χθες είχε εξέχουσα θέση στη συναυλία. Και με εικόνα, με στιγμιότυπα από την ταινία.
Η αποκορύφωση της βραδιάς ήρθε με την έναρξη του δεύτερου μέρους: ο Zbigniew Preisner πήγε στον άκρη της σκηνής, την έπιασε από το χέρι και μας την παρουσίασε. Η Lisa Gerrard σε μία επική εμφάνιση. Και στην κυριολεξία. Η τραγουδίστρια των Dead Can Dance ήταν μία εικόνα, μαγική. Απ΄ όποια πλευρά και αν το έβλεπες. Ο κόσμος την αποθέωσε, η ίδια έστελνε χαμογελαστή φιλιά προς όλες τις κατευθύνσεις, ό,τι και να σας πω δεν περιγράφεται.
Στους υπόλοιπους συντελεστές της βραδιάς που δεν θα ήταν σωστό να μην αναφερθώ, προσθέστε τη σοπράνο Edyta Krzemien, τον Konrad Mastylo στο πιάνο και τον Zbigniew Paleta στο βιολί.
Νομίζω πως η χθεσινή συναυλία του Zbigniew Preisner ξεπέρασε κάθε άλλη συναυλία κινηματογραφικού συνθέτη που έχουμε δει ποτέ στην Ελλάδα. Τελεία, παράγραφος.
