Ήταν ένα μαγικό live χθες το βράδυ στην πλατεία Νερού.
18 Ιουλίου 2019Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Μαγικό γιατί βγήκαν οι Cure και ύψωσαν σιγά-σιγά ένα τεράστιο τείχος γύρω μας, αιχμαλωτίζοντας σώμα και πνεύμα. Μας άρπαξαν και μας τράβηξαν μαζί τους. Αργά και σταθερά, σε ένα live που έχτισε ένα σπουδαίο συγκρότημα με πολλά χιλιόμετρα πίσω του.
Οι Cure είναι το πιο μεγάλο όνομα του φετινού, ευρωπαϊκού, συναυλιακού, καλοκαιριού. Παίζουν στα κυριότερα ευρωπαϊκά φεστιβάλ και σαρώνουν. Από το NOS Alive! έως το Roskilde και από το Rock Werchter ως το -ω, ναι!- Glastonbury. Είναι και καθηλωτικό το setlist τους με όλα τα μεγάλα τραγούδια της καριέρας τους, από το (αγαπημένο μου) A Forest μέχρι το Lovesong, το Friday I'm in Love, το Just Like Heaven και το In Between Days. Δεν έχει νόημα να σας λέω για κομμάτια, καταλαβαίνετε. Ολα όσα θα θέλατε να ακούσετε, παίζονται (παίχτηκαν). Στις 10 και μισή βγήκαν και παρέμειναν στη σκηνή για 2,5 ώρες. Χορταστικοί...
Εν τω μεταξύ ήταν και η πιο πολυπληθής συναυλία του καλοκαιριού. Η πλατεία Νερού πλημμύρισε από κόσμο, παίζει να ήταν στο Φάληρο περισσότεροι από 25 χιλιάδες θεατές, το live τελικά έγινε sold out.
Πιο πριν είδα και τον Michael Kiwanuka σε ένα από τα πιο αποτυχημένα και άσχετα live, προφανώς λόγω line up και άσχημου προγραμματισμού (μα βάζεις τους Ride πιο πριν όταν έχεις τους Cure μετά;). Σκεφτείτε πως έφυγε από τη σκηνή και δεν τον κατάλαβε, σχεδόν, κανείς. Μην τον αδικήσουμε λοιπόν.
