Οι περισσότεροι μιλούν για τις παλιές καλές μέρες της μουσικής, όπως λέει και η Gladys Knight στο The Way We Were.
26 Ιουλίου 2019Του Γιάννη Πετρίδη από το apotis4stis5
Πράγματι ήταν σπουδαίες εποχές, αλλά τώρα είμαστε στο 2019. Οι αναρτήσεις μας στο Site για τα καινούργια ονόματα περνούν συχνά απαρατήρητες και η επισκεψιμότητα είναι σαφώς υψηλότερη σε θέματα που δεν έχουν σχέση με την μουσική.
Τα περισσότερα από τα ονόματα που είναι υποψήφια για τα καταξιωμένα βραβεία Mercury της Βρετανίας, σας τα είχαμε προτείνει εδώ και 1 χρόνο. Μόλις 2-3 από αυτά έχουν κάποια μικρή δημοσιότητα στη χώρα μας.
Παρ' όλο που γνωρίζω ότι παρουσιάζοντας στο Α' Πρόγραμμα στην εκπομπή αυτά τα ονόματα θα έχω ελάχιστη ανταπόκριση, εγώ θα επιμείνω, όπως κάνω από το 1975.
Οι Βρετανοί με την καθιέρωση αυτού του βραβείου, εδώ και πολλά χρόνια προσπαθούν να γνωρίσουν σ' αυτούς που αγαπούν την μουσική, τις αξιόλογες Βρετανικές τάσεις στο σύγχρονο τραγούδι.
Κάτι ανάλογο δεν υπάρχει στην Αμερική όπου αναλώνονται, όπως και στη χώρα μας σε βραβεία τύπου MTV ώστε η γελοιότητα έφτασε φέτος στο να καθιερώσουν βραβείο K POP λόγω της οικονομικής δύναμης που έχει η Νότια Κορέα με τις εταιρείες της στις αγορές του κόσμου.
Με ένα εξαιρετικό άρθρο στον χθεσινό Guardian ο Αλέξης Πετρίδης εξηγεί την διαφορετικότητα των Βρετανών καλλιτεχνών που είναι υποψήφιοι για το Mercury.
Anna Calvi – Hunter
Black Midi – Schlagenheim
Cate Le Bon – Reward
Dave – Psychodrama
Foals – Everything Not Saved Will Be Lost
Fontaines DC – Dogrel
Idles – Joy As an Act of Resistance
Little Simz – Grey Area
Nao – Saturn
SEED Ensemble – Driftglass
Slowthai – Nothing Great About Britain
The 1975 – A Brief Inquiry Into Online Relationships
