Ακολουθήστε μας στο Google news
Για να διαβάσετε το πρώτο μέρος της συνέντευξής της, κάντε κλικ εδώ
Μάχη, όταν έκανες εκπομπή τα βράδια, στηνόμασταν και περιμέναμε να ακούσουμε το μουσικό χαλί-εισαγωγή στην εκπομπή σου. Τώρα, ποιο είναι το μουσικό σου κόλλημα;
Υπάρχουν πολλά κομμάτια που θα μπορούσα να κάνω εισαγωγή, αλλά δεν νομίζω ότι ο κόσμος το θέλει αυτό! (γέλια) Ήταν και είναι το σήμα μου στο ράδιο και στα event. Ε, δεν υπάρχει φορά που πήγα να παίξω και δεν το έβαλα κι ας είχα στο μυαλό μου να μην ξεκινήσω με αυτό.
Αλλά όταν έρχονται και σου λένε «ήρθαμε να ακούσουμε το σήμα από εσένα» και
ουρλιάζουν από χαρά , ε, τότε τι κάνεις; Δεν νομίζω ότι μπορώ να το βάλω στην άκρη.
Πιστεύω ότι για πάντα θα είναι το σήμα μου.
Ακόμα και μια εποχή που έγινε 3 διαφορετικά remix, ενώ ήταν το ίδιο track, στην ουσία, όοοοχιιι, ήθελαν το κλασικό αν και, εδώ που τα λέμε, αγάπησαν και το ένα mix χαχαχα
Άσε που με κυνηγάει παντού. Ανοίγω να δω κάποιο τηλεπαιχνίδι, το ακούω.
Αλλάζω κανάλι, πέφτω σε τρέιλερ, το ακούω.
Αλλάζω κανάλι, πάλι το ακούω.
Μπαίνω στο net, μου το ανεβάζουν σε video ακροατές.
Πάω σε κάποιο μπαράκι να πιω ποτό, το βάζει ο dj επειδή με είδε.
Πάω για καφέ, όλο και κάποιος θα με πλησιάσει να μου πει για το σήμα μου. (χαχαχα)
Όπως καταλαβαίνεις, δεν νομίζω ότι μπορώ να το αποχωριστώ. Έχει γίνει πλήρης
ταύτιση και είναι λογικό, έπειτα από τόσα χρόνια. Άλλωστε είναι παιδί μου!
Όταν είσαι ερωτευμένη αποδίδεις καλύτερα;
Ναι! Άλλοι δεν μπορούν να λειτουργήσουν όταν δεν πάνε καλά τα οικονομικά τους. Άλλοι δεν μπορούν αν έχουν τσακωθεί με το σπίτι τους.
Εγώ δεν μπορώ να λειτουργήσω αν δεν αγαπάω κι αν δεν μ’ αγαπάει κάποιος.
Αν δεν είμαι ερωτευμένη, δεν μπορώ να κάνω τίποτα!
Είμαι «κουλή», είμαι «ανάπηρη», δεν αποδίδω, δεν έχω χρώμα, δεν έχω διάθεση δεν είμαι δημιουργική !
Πόσα χρόνια κάνεις ραδιόφωνο;
Μόλις 23 χρονάκια.
Γι’ αυτό σου λέω: Τα ένσημά μου όλα είναι απ’ αυτή τη δουλειά!
Τι είναι αυτό που σε δένει τόσα χρόνια με το κοινό σου;
Είναι η ειλικρίνεια, η επαφή, η προσπάθεια, η αμεσότητα, ,η νύχτα, η μοναξιά του κάθε ανθρώπου μέσα από αυτό το αναμμένο λαμπάκι που λέγεται ράδιο.
Γιατί όταν ακούς ράδιο, ασυναίσθητα κοιτάς το ραδιόφωνό σου όταν μιλάει ο παραγωγός και είναι σαν να τον βλέπεις.
Αυτό, όμως, δίνει και τη συνέχεια στα club, γιατί εκεί έρχονται να με γνωρίσουν από κοντά, να μου πουν 2-3 κουβέντες καρδιάς, κάποια ανάμνησή τους, κάποια δύσκολη στιγμή που μοιραστήκαμε και ήμασταν παρέα και να περάσουμε καλά διασκεδάζοντας μέσα από κάποιο event.
Έχουμε ευάλωτες στιγμές τις οποίες ή τις μοιραζόμαστε επιλεκτικά με κάποιους ή δεν μιλάμε και κλεινόμαστε στον εαυτό μας.
Έχω, λοιπόν, και τις δύο αυτές πλευρές των ακροατών. Έχω ακροατές που πέρασαν μεγάλα προβλήματα απομονωμένοι μέσα τους και, επειδή τους άγγιξαν πράγματα που λέω αποφάσισαν να μου μιλήσουν, να μου ανοιχτούν. Κι αυτό πάει αλυσίδα, γιατί μπορεί τώρα εσύ να είσαι κλειδωμένος μέσα σου, αλλά εγώ αναφέρομαι σε κάτι στον αέρα που ταιριάζει με την περίπτωσή σου και να μου έχει δώσει το πάτημα κάποιος άλλος άνθρωπος.
Οπότε, την επόμενη φορά, λογικά, θα μου μιλήσεις, θα με κάνεις φίλη σου και θα είναι τιμή μου.
Τι κοινά έχει το ραδιόφωνο με το djιλίκι;
Στην παραδοσιακή ουσία, κανένα!
Στην πορεία απέκτησαν κάποιο κοινό. Τι εννοώ: Παλιά, στο ράδιο δεν είχες dj show
με mix αλλαγές ροή. Το ράδιο, παλιά, ήταν μια κυματομορφή αλλοπρόσαλλη.
Πάνω, κάτω. Και έπρεπε να παντρεύεις πολλά είδη μαζί.
Από τότε που τόλμησα να κάνω το ράδιο djιλίδικο, τότε μπορώ να πω ότι απέκτησε κάποιο κοινό.
Το κοινό αυτό είναι το (MIXARISMA) τώρα πια!
Άρα, καμία σχέση η μία επαφή με την άλλη. Στο ράδιο φαντάζεσαι πρόσωπα και δεν
βλέπεις εκφράσεις και είναι δύσκολο και εύκολο μαζί! Είναι ένα μαγικό μουσικό μαγείρεμα με βασικό κριτή για εμένα η κάθε συγκεκριμένη νύχτα. Tι εποχή είναι, τη διάθεση υπάρχει στον αέρα, τι λέει η βραδιά.
Ας πούμε ότι πρέπει να αποκτήσεις κληρονομικό χάρισμα και να μαντέψεις σωστά.
Είναι δελεαστικό!
Στα event, όμως, βλέπεις πρόσωπα και εκφράσεις, όπου επίσης είναι εύκολο και δύσκολο μαζί, γιατί μπορεί πάντα να μην είναι για όλους θετικές οι εκφράσεις και αυτό να σου επηρεάσει τη ροή. Μπορεί να μη βλέπεις καν εκφράσεις λόγω φωτισμού και να πρέπει να βλέπεις κορμιά, κίνηση, χορό.
Σπύρο, άλλο το ένα πράγμα, άλλο πράγμα το άλλο.
Σίγουρα δεν ζω μόνο με το ένα ή το άλλο. Για εμένα αυτά τα δύο πάνε μαζί και όταν
είναι εποχές που δεν γίνεται να πάνε μαζί, τότε υποφέρω μέσα μου και αισθάνομαι μισή.
Στα event βγάζω αδρεναλίνη, ιδρώτα, ένταση, ξέσπασμα οργής σα να λέμε.
Στο ράδιο, όμως, είναι η ίδια παρέα, αλλά με άλλον τρόπο. Στο ράδιο δίνεις ψυχή, είναι αλλιώς πιο προσωπικό. Βγαίνει σα να μοιράζεσαι έναν καφέ με την παρέα σου.
Πιο cool, πιο ανθρώπινη επαφή, πιο χαμηλοί τόνοι, πιο άμεσα στο «ψητό» που μας καίει, πιο ώριμες και ωραίες καταστάσεις δίχως να λείπει το σκέρτσο το πείραγμα η πλάκα. Άλλωστε, φημίζομαι για τις ζουζουνιές μου!
Από την άλλη, είναι άλλο πράγμα, είναι έργο το ραδιόφωνο, πραγματικά.
Αν σκεφτείς πόσοι άνθρωποι τις γιορτές είναι μόνοι τους και εσύ είσαι εκεί για αυτούς μέσα από σένα, είναι έργο. Έχω μιλήσει με πάρα πολλούς ανθρώπους απογοητευμένους από τη ζωή και τον θάνατο. Έχω μιλήσει με πάρα πολλούς ανθρώπους που είναι σε
στιγμή τρέλας, κρατώντας το τιμόνι και το φρένο της ζωής τους. Και είναι μόνο μια
στιγμή αυθορμητισμού να κάνεις το μοιραίο. Παρ’ όλα αυτά, σταματάνε στην άκρη
και παίρνουν τηλέφωνο να πουν «ευχαριστώ, γιατί πριν από λίγα λεπτά σκεφτόμουν
να πεθάνω». Είναι άλλο πράγμα!...
Γιατί έφυγες από τον Best;
Επειδή είχα θάνατο και δεν γίνεται η ψυχή μου να πονάει και να πρέπει να είμαι και
συγκεντρωμένη και ψυχαγωγός και δεν τρέχει τίποτα.
Μέσα από αυτόν τον θάνατο με έχασα. Δεν είναι και λίγο να σου έχει μείνει ένας
άνθρωπος δικός σου, αίμα σου, και να φεύγει. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου και
πέρασα ένα πελώριο λούκι. Όπου αυτό το λούκι το τραβούσα 1,5 χρόνο δουλεύοντας
ταυτόχρονα και φροντίζοντας τη μητέρα μου εντελώς μόνη μου, χωρίς να μπορώ
να με προετοιμάσω γι’ αυτό που θα ερχόταν.
Πολύ δύσκολες καταστάσεις που πιέστηκα τρομερά γιατί εκείνη δεν γνώριζε και
έπρεπε να προσποιούμαι μέσα στο νοσοκομείο, μέσα στο σπίτι μου αλλά και μέσα στη δουλειά μου, είτε αυτό ήταν ράδιο, είτε club, με όλο τον κόσμο αυτό.
Δεν είχα ένα λιμάνι να είμαι ο εαυτός μου, να κλάψω, να το βγάλω από μέσα μου.
Και δεν είμαι χαρακτήρας που αποδέχεται τον θάνατο. Δεν τον δέχομαι, δεν τον
θέλω, δεν, δεν, δεν….
Έπρεπε, λοιπόν, να με βρω.
Όποιος έχει περάσει κάτι ανάλογο, καταλαβαίνει πόσο άσχημη εμπειρία είναι.
Σε έχει πληγώσει κάτι στη ραδιοφωνική σου καριέρα;
Χμ… Ναι.
Έχω ενοχληθεί από τη στάση κάποιων επαγγελματικών συμμαθητών» μου.
Ένας λόγος, επίσης, που ήθελα να κάνω ένα διάλειμμα από τον θάνατο και μετά, ήταν ότι δεν σήκωνα και δεν σηκώνω, πλέον, μύγα στο σπαθί μου.
Δηλαδή, για όσα εθελοτυφλούσα παλιότερα, μετά το μοιραίο άλλαξα και δεν μπορώ ούτε να εθελοτυφλώ, ούτε να συγχωρώ τραγικά λάθη, ούτε να το παίζω τόσο βλάκας. Σκλήρυνα. Άλλαξα.
Με έχει ενοχλήσει που κάποιοι αποδείχτηκαν τόσο γαϊδούρια που δεν το περίμενα ποτέ! Καλά, ok, να μη σε ρωτήσουν «τι έγινε, ρε Μάχη, τι σε έχει πειράξει;».
Αλλά να μην πουν ούτε «συλλυπητήρια»;
Έτσι, ρε παιδί μου, για το δήθεν, να ρωτήσουν «είσαι καλά;».
Έστω και ψεύτικα, να σου πουν «είμαι δίπλα σου, σε κάποια αδύναμη στιγμή υπολόγισέ με» κι ας μην το έκαναν ποτέ. Αυτό είναι γαϊδουριά, Σπύρο. Υπήρχαν όμως συνάδελφοι που ήταν και είναι «σπαθιά»!
Ό,τι έχω δώσει δεν το έχω κάνει για να εισπράξω, αλλά έπειτα από ένα τέτοιο σημείο κάθισα και αναρωτήθηκα πόσο αφελής ήμουν. Πραγματικά δεν μετανιώνω για όσα έχω δώσει, αλλά, ok, ας υπάρχει λίγος σεβασμός. Ξέρεις, με πολλούς συναδέλφους μεγαλώσαμε μαζί. Ξεκινήσαμε παιδιά ανήλικα και ενηλικιωθήκαμε μαζί!
Με έχει πληγώσει λοιπόν αυτό, με έχει πληγώσει το επαγγελματικό τους μίσος.
Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι είμαστε στην ίδια «γειτονιά» και ότι όλα μαθαίνονται; Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι εκεί που είμαι θα περάσεις και εκεί που είσαι θα περάσω; Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι για μια βραδιά είναι αφεντικό σου ο κάθε εργοδότης των club και αύριο θα είναι δικός μου εργοδότης;
Γενικά δεν είμαι μονοφαγού και ενοχλήθηκα όταν είδα ότι τελικά, όλοι αυτοί οι συνεργάτες είναι έτσι.
Τραγικό να παραμερίζουν τη φιλία, τα χρόνια τις κοινές αναμνήσεις!
Προφανώς, λοιπόν, κάποιοι βολεύτηκαν με την κάποια αποστασιοποίησή μου
εκείνο το διάστημα με τον θάνατο και ξαφνικά άρχισα να μαθαίνω κακά πράγματα.
Με ρωτούσαν μετά από καιρό αν αποσύρθηκα από το επάγγελμα μου επιχειρηματίες γιατί όποιος ζητούσε ένα τηλέφωνο επικοινωνίας μαζί μου, του έλεγαν αυτό το πράγμα.
Από την άλλη, ακουγόταν ότι είμαι βαριά άρρωστη από ανίατη ασθένεια και ότι έχω
κλειστεί σε κάποιο μοναστήρι. Ακόμα και για ναρκωτικά… Μετά ακούστηκε το άλλο, ότι έγινα λεσβία και ότι ζω τον έρωτά μου και έχω κάνει «στροφή» και ζω χαρούμενη! χαχαχαχα Συγγνώμη που γελάω και το λέω έτσι δεν είμαι κοινωνικά ρατσίστρια,
δεν έχω κάτι με τους ανθρώπους, αλλά – helloooo –λυπάμαι που θα απογοητεύσω
κάποιους, ούτε αποσύρθηκα από το επάγγελμά μου ούτε ήμουν ποτέ ασθενής με
ανίατη αρρώστια, ούτε είχα σχέση με ουσίες ποτέ , ούτε τάχθηκα στον Θεό και δεν
είμαι λεσβία. Έλεος, δηλαδή, θα τρελαθούμε εντελώς!
Από τη μία να γελάω κι από την άλλη να νευριάζω. Μέσα στο παιχνίδι είναι όλα, δεν λέω, αλλά το χέσανε! Γενικά, λοιπόν, τέτοια πραγματάκια υπέροχα και καταπληκτικά.
Πάντως, να είσαι σίγουρος πως όταν έρθει η στιγμή να αλλάξω κάτι στη δουλειά μου
αυτό θα το αποφασίσω ΕΓΩ και θα το ανακοινώσω ΕΓΩ και κανένας άλλος!
Οπότε, αν φθάσει κάτι κουλό στα αφτιά σας μη δώσετε καν σημασία, απλώς χαμογελάστε, όπως κάνω κι εγώ χαχαχα
Γιατί δεν γύρισες ξανά στον Best;
Εσύ, δηλαδή, αν αποχωρήσεις από τη δουλειά σου, αποχωρείς με την προϋπόθεση να
επιστρέψεις εκεί οπωσδήποτε; Αυτά είναι τυχερά.
Αν θα κάτσει σωστό timing την εποχή που πρέπει και μπορούν και οι δύο πλευρές. Μακάρι να προκύψει σωστός συγχρονισμός και να συνεργαστούμε πάλι.
Εν τω μεταξύ, έχει γίνει η απόλυτη ταύτιση του ονόματός μου με τον Best,
όπου ναι μεν είναι τιμή μου, αλλά – από την άλλη –τι σημαίνει αυτό;
Ότι αν πάω κάπου αλλού, δεν θα είμαι radio producer;
Εντάξει, είναι πολλά τα χρόνια, Klik Fm και Best radio μαζί, το καταλαβαίνω, αλλά
συνήθως διαβάζω στα mail «Μάχη, γύρνα πίσω στον Best, σε θέλουμε εκεί».
Ε, λίγο με πειράζει έτσι όπως ειπώνεται. Όλα είναι θέμα συνήθειας, τελικά;
Κι αν η απάντηση είναι «ναι», τότε όπως συνήθισαν μια συχνότητα τα παιδιά – έτσι θα συνηθίσουν και μια άλλη,αρκεί να είμαστε μαζί. Έχουμε κοινό ζητούμενο.
Οι ακροατές με θέλουν στον αέρα κι εγώ θέλω την επαφή μου μαζί τους!...
Καλημέρα, πλέον, ρε Μάχη. Σε ευχαριστώ πολύ. Και όχι επειδή μου έδωσες «συνέντευξη»…
Ειλικρινά, δεν μπορώ να αποφασίσω ποιο από τα δύο μέρη της συνέντευξης – chating που κάναμε με τη Μάχη, είναι το πιο ενδιαφέρον. Το σίγουρο είναι ότι – όπως θα διαβάσετε κι εσείς στις παρακάτω γραμμές – η Λαμάρ και πάλι δεν μασάει τα λόγια της, δεν σκέφτεται το πώς θα πει κάτι, απαντάει δίχως περιστροφές. Στο τελευταίο μέρος της συνέντευξης, ανάμεσα στα άλλα, απαντάει και αναλύει το λόγο για τον οποίο έφυγε από τον Best...
21 Νοεμβρίου 2009Ειλικρινά, δεν μπορώ να αποφασίσω ποιο από τα δύο μέρη της συνέντευξης – chating που κάναμε με τη Μάχη, είναι το πιο ενδιαφέρον. Το σίγουρο είναι ότι – όπως θα διαβάσετε κι εσείς στις παρακάτω γραμμές – η Λαμάρ και πάλι δεν μασάει τα λόγια της, δεν σκέφτεται το πώς θα πει κάτι, απαντάει δίχως περιστροφές. Στο τελευταίο μέρος της συνέντευξης, ανάμεσα στα άλλα, απαντάει και αναλύει το λόγο για τον οποίο έφυγε από τον Best, τι είναι αυτό που την έχει πειράξει στην πιάτσα στη ραδιοφωνική της καριέρα, όπως επίσης και για το αν θα επέστρεφε στο «ράδιο» όπως εκείνη πολύ συχνά λέει και ειδικά στον σταθμό με τον οποίο την έχουμε συνδυάσει οι περισσότεροι.Για να διαβάσετε το πρώτο μέρος της συνέντευξής της, κάντε κλικ εδώ
Μάχη, όταν έκανες εκπομπή τα βράδια, στηνόμασταν και περιμέναμε να ακούσουμε το μουσικό χαλί-εισαγωγή στην εκπομπή σου. Τώρα, ποιο είναι το μουσικό σου κόλλημα;
Υπάρχουν πολλά κομμάτια που θα μπορούσα να κάνω εισαγωγή, αλλά δεν νομίζω ότι ο κόσμος το θέλει αυτό! (γέλια) Ήταν και είναι το σήμα μου στο ράδιο και στα event. Ε, δεν υπάρχει φορά που πήγα να παίξω και δεν το έβαλα κι ας είχα στο μυαλό μου να μην ξεκινήσω με αυτό.
Αλλά όταν έρχονται και σου λένε «ήρθαμε να ακούσουμε το σήμα από εσένα» και
ουρλιάζουν από χαρά , ε, τότε τι κάνεις; Δεν νομίζω ότι μπορώ να το βάλω στην άκρη.
Πιστεύω ότι για πάντα θα είναι το σήμα μου.
Ακόμα και μια εποχή που έγινε 3 διαφορετικά remix, ενώ ήταν το ίδιο track, στην ουσία, όοοοχιιι, ήθελαν το κλασικό αν και, εδώ που τα λέμε, αγάπησαν και το ένα mix χαχαχα
Άσε που με κυνηγάει παντού. Ανοίγω να δω κάποιο τηλεπαιχνίδι, το ακούω.
Αλλάζω κανάλι, πέφτω σε τρέιλερ, το ακούω.
Αλλάζω κανάλι, πάλι το ακούω.
Μπαίνω στο net, μου το ανεβάζουν σε video ακροατές.
Πάω σε κάποιο μπαράκι να πιω ποτό, το βάζει ο dj επειδή με είδε.
Πάω για καφέ, όλο και κάποιος θα με πλησιάσει να μου πει για το σήμα μου. (χαχαχα)
Όπως καταλαβαίνεις, δεν νομίζω ότι μπορώ να το αποχωριστώ. Έχει γίνει πλήρης
ταύτιση και είναι λογικό, έπειτα από τόσα χρόνια. Άλλωστε είναι παιδί μου!
Όταν είσαι ερωτευμένη αποδίδεις καλύτερα;
Ναι! Άλλοι δεν μπορούν να λειτουργήσουν όταν δεν πάνε καλά τα οικονομικά τους. Άλλοι δεν μπορούν αν έχουν τσακωθεί με το σπίτι τους.
Εγώ δεν μπορώ να λειτουργήσω αν δεν αγαπάω κι αν δεν μ’ αγαπάει κάποιος.
Αν δεν είμαι ερωτευμένη, δεν μπορώ να κάνω τίποτα!
Είμαι «κουλή», είμαι «ανάπηρη», δεν αποδίδω, δεν έχω χρώμα, δεν έχω διάθεση δεν είμαι δημιουργική !
Πόσα χρόνια κάνεις ραδιόφωνο;
Μόλις 23 χρονάκια.
Γι’ αυτό σου λέω: Τα ένσημά μου όλα είναι απ’ αυτή τη δουλειά!
Τι είναι αυτό που σε δένει τόσα χρόνια με το κοινό σου;
Είναι η ειλικρίνεια, η επαφή, η προσπάθεια, η αμεσότητα, ,η νύχτα, η μοναξιά του κάθε ανθρώπου μέσα από αυτό το αναμμένο λαμπάκι που λέγεται ράδιο.
Γιατί όταν ακούς ράδιο, ασυναίσθητα κοιτάς το ραδιόφωνό σου όταν μιλάει ο παραγωγός και είναι σαν να τον βλέπεις.
Αυτό, όμως, δίνει και τη συνέχεια στα club, γιατί εκεί έρχονται να με γνωρίσουν από κοντά, να μου πουν 2-3 κουβέντες καρδιάς, κάποια ανάμνησή τους, κάποια δύσκολη στιγμή που μοιραστήκαμε και ήμασταν παρέα και να περάσουμε καλά διασκεδάζοντας μέσα από κάποιο event.
Έχουμε ευάλωτες στιγμές τις οποίες ή τις μοιραζόμαστε επιλεκτικά με κάποιους ή δεν μιλάμε και κλεινόμαστε στον εαυτό μας.
Έχω, λοιπόν, και τις δύο αυτές πλευρές των ακροατών. Έχω ακροατές που πέρασαν μεγάλα προβλήματα απομονωμένοι μέσα τους και, επειδή τους άγγιξαν πράγματα που λέω αποφάσισαν να μου μιλήσουν, να μου ανοιχτούν. Κι αυτό πάει αλυσίδα, γιατί μπορεί τώρα εσύ να είσαι κλειδωμένος μέσα σου, αλλά εγώ αναφέρομαι σε κάτι στον αέρα που ταιριάζει με την περίπτωσή σου και να μου έχει δώσει το πάτημα κάποιος άλλος άνθρωπος.
Οπότε, την επόμενη φορά, λογικά, θα μου μιλήσεις, θα με κάνεις φίλη σου και θα είναι τιμή μου.
Τι κοινά έχει το ραδιόφωνο με το djιλίκι;
Στην παραδοσιακή ουσία, κανένα!
Στην πορεία απέκτησαν κάποιο κοινό. Τι εννοώ: Παλιά, στο ράδιο δεν είχες dj show
με mix αλλαγές ροή. Το ράδιο, παλιά, ήταν μια κυματομορφή αλλοπρόσαλλη.
Πάνω, κάτω. Και έπρεπε να παντρεύεις πολλά είδη μαζί.
Από τότε που τόλμησα να κάνω το ράδιο djιλίδικο, τότε μπορώ να πω ότι απέκτησε κάποιο κοινό.
Το κοινό αυτό είναι το (MIXARISMA) τώρα πια!
Άρα, καμία σχέση η μία επαφή με την άλλη. Στο ράδιο φαντάζεσαι πρόσωπα και δεν
βλέπεις εκφράσεις και είναι δύσκολο και εύκολο μαζί! Είναι ένα μαγικό μουσικό μαγείρεμα με βασικό κριτή για εμένα η κάθε συγκεκριμένη νύχτα. Tι εποχή είναι, τη διάθεση υπάρχει στον αέρα, τι λέει η βραδιά.
Ας πούμε ότι πρέπει να αποκτήσεις κληρονομικό χάρισμα και να μαντέψεις σωστά.
Είναι δελεαστικό!
Στα event, όμως, βλέπεις πρόσωπα και εκφράσεις, όπου επίσης είναι εύκολο και δύσκολο μαζί, γιατί μπορεί πάντα να μην είναι για όλους θετικές οι εκφράσεις και αυτό να σου επηρεάσει τη ροή. Μπορεί να μη βλέπεις καν εκφράσεις λόγω φωτισμού και να πρέπει να βλέπεις κορμιά, κίνηση, χορό.
Σπύρο, άλλο το ένα πράγμα, άλλο πράγμα το άλλο.
Σίγουρα δεν ζω μόνο με το ένα ή το άλλο. Για εμένα αυτά τα δύο πάνε μαζί και όταν
είναι εποχές που δεν γίνεται να πάνε μαζί, τότε υποφέρω μέσα μου και αισθάνομαι μισή.
Στα event βγάζω αδρεναλίνη, ιδρώτα, ένταση, ξέσπασμα οργής σα να λέμε.
Στο ράδιο, όμως, είναι η ίδια παρέα, αλλά με άλλον τρόπο. Στο ράδιο δίνεις ψυχή, είναι αλλιώς πιο προσωπικό. Βγαίνει σα να μοιράζεσαι έναν καφέ με την παρέα σου.
Πιο cool, πιο ανθρώπινη επαφή, πιο χαμηλοί τόνοι, πιο άμεσα στο «ψητό» που μας καίει, πιο ώριμες και ωραίες καταστάσεις δίχως να λείπει το σκέρτσο το πείραγμα η πλάκα. Άλλωστε, φημίζομαι για τις ζουζουνιές μου!
Από την άλλη, είναι άλλο πράγμα, είναι έργο το ραδιόφωνο, πραγματικά.
Αν σκεφτείς πόσοι άνθρωποι τις γιορτές είναι μόνοι τους και εσύ είσαι εκεί για αυτούς μέσα από σένα, είναι έργο. Έχω μιλήσει με πάρα πολλούς ανθρώπους απογοητευμένους από τη ζωή και τον θάνατο. Έχω μιλήσει με πάρα πολλούς ανθρώπους που είναι σε
στιγμή τρέλας, κρατώντας το τιμόνι και το φρένο της ζωής τους. Και είναι μόνο μια
στιγμή αυθορμητισμού να κάνεις το μοιραίο. Παρ’ όλα αυτά, σταματάνε στην άκρη
και παίρνουν τηλέφωνο να πουν «ευχαριστώ, γιατί πριν από λίγα λεπτά σκεφτόμουν
να πεθάνω». Είναι άλλο πράγμα!...
Γιατί έφυγες από τον Best;
Επειδή είχα θάνατο και δεν γίνεται η ψυχή μου να πονάει και να πρέπει να είμαι και
συγκεντρωμένη και ψυχαγωγός και δεν τρέχει τίποτα.
Μέσα από αυτόν τον θάνατο με έχασα. Δεν είναι και λίγο να σου έχει μείνει ένας
άνθρωπος δικός σου, αίμα σου, και να φεύγει. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου και
πέρασα ένα πελώριο λούκι. Όπου αυτό το λούκι το τραβούσα 1,5 χρόνο δουλεύοντας
ταυτόχρονα και φροντίζοντας τη μητέρα μου εντελώς μόνη μου, χωρίς να μπορώ
να με προετοιμάσω γι’ αυτό που θα ερχόταν.
Πολύ δύσκολες καταστάσεις που πιέστηκα τρομερά γιατί εκείνη δεν γνώριζε και
έπρεπε να προσποιούμαι μέσα στο νοσοκομείο, μέσα στο σπίτι μου αλλά και μέσα στη δουλειά μου, είτε αυτό ήταν ράδιο, είτε club, με όλο τον κόσμο αυτό.
Δεν είχα ένα λιμάνι να είμαι ο εαυτός μου, να κλάψω, να το βγάλω από μέσα μου.
Και δεν είμαι χαρακτήρας που αποδέχεται τον θάνατο. Δεν τον δέχομαι, δεν τον
θέλω, δεν, δεν, δεν….
Έπρεπε, λοιπόν, να με βρω.
Όποιος έχει περάσει κάτι ανάλογο, καταλαβαίνει πόσο άσχημη εμπειρία είναι.
Σε έχει πληγώσει κάτι στη ραδιοφωνική σου καριέρα;
Χμ… Ναι.
Έχω ενοχληθεί από τη στάση κάποιων επαγγελματικών συμμαθητών» μου.
Ένας λόγος, επίσης, που ήθελα να κάνω ένα διάλειμμα από τον θάνατο και μετά, ήταν ότι δεν σήκωνα και δεν σηκώνω, πλέον, μύγα στο σπαθί μου.
Δηλαδή, για όσα εθελοτυφλούσα παλιότερα, μετά το μοιραίο άλλαξα και δεν μπορώ ούτε να εθελοτυφλώ, ούτε να συγχωρώ τραγικά λάθη, ούτε να το παίζω τόσο βλάκας. Σκλήρυνα. Άλλαξα.
Με έχει ενοχλήσει που κάποιοι αποδείχτηκαν τόσο γαϊδούρια που δεν το περίμενα ποτέ! Καλά, ok, να μη σε ρωτήσουν «τι έγινε, ρε Μάχη, τι σε έχει πειράξει;».
Αλλά να μην πουν ούτε «συλλυπητήρια»;
Έτσι, ρε παιδί μου, για το δήθεν, να ρωτήσουν «είσαι καλά;».
Έστω και ψεύτικα, να σου πουν «είμαι δίπλα σου, σε κάποια αδύναμη στιγμή υπολόγισέ με» κι ας μην το έκαναν ποτέ. Αυτό είναι γαϊδουριά, Σπύρο. Υπήρχαν όμως συνάδελφοι που ήταν και είναι «σπαθιά»!
Ό,τι έχω δώσει δεν το έχω κάνει για να εισπράξω, αλλά έπειτα από ένα τέτοιο σημείο κάθισα και αναρωτήθηκα πόσο αφελής ήμουν. Πραγματικά δεν μετανιώνω για όσα έχω δώσει, αλλά, ok, ας υπάρχει λίγος σεβασμός. Ξέρεις, με πολλούς συναδέλφους μεγαλώσαμε μαζί. Ξεκινήσαμε παιδιά ανήλικα και ενηλικιωθήκαμε μαζί!
Με έχει πληγώσει λοιπόν αυτό, με έχει πληγώσει το επαγγελματικό τους μίσος.
Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι είμαστε στην ίδια «γειτονιά» και ότι όλα μαθαίνονται; Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι εκεί που είμαι θα περάσεις και εκεί που είσαι θα περάσω; Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι για μια βραδιά είναι αφεντικό σου ο κάθε εργοδότης των club και αύριο θα είναι δικός μου εργοδότης;
Γενικά δεν είμαι μονοφαγού και ενοχλήθηκα όταν είδα ότι τελικά, όλοι αυτοί οι συνεργάτες είναι έτσι.
Τραγικό να παραμερίζουν τη φιλία, τα χρόνια τις κοινές αναμνήσεις!
Προφανώς, λοιπόν, κάποιοι βολεύτηκαν με την κάποια αποστασιοποίησή μου
εκείνο το διάστημα με τον θάνατο και ξαφνικά άρχισα να μαθαίνω κακά πράγματα.
Με ρωτούσαν μετά από καιρό αν αποσύρθηκα από το επάγγελμα μου επιχειρηματίες γιατί όποιος ζητούσε ένα τηλέφωνο επικοινωνίας μαζί μου, του έλεγαν αυτό το πράγμα.
Από την άλλη, ακουγόταν ότι είμαι βαριά άρρωστη από ανίατη ασθένεια και ότι έχω
κλειστεί σε κάποιο μοναστήρι. Ακόμα και για ναρκωτικά… Μετά ακούστηκε το άλλο, ότι έγινα λεσβία και ότι ζω τον έρωτά μου και έχω κάνει «στροφή» και ζω χαρούμενη! χαχαχαχα Συγγνώμη που γελάω και το λέω έτσι δεν είμαι κοινωνικά ρατσίστρια,
δεν έχω κάτι με τους ανθρώπους, αλλά – helloooo –λυπάμαι που θα απογοητεύσω
κάποιους, ούτε αποσύρθηκα από το επάγγελμά μου ούτε ήμουν ποτέ ασθενής με
ανίατη αρρώστια, ούτε είχα σχέση με ουσίες ποτέ , ούτε τάχθηκα στον Θεό και δεν
είμαι λεσβία. Έλεος, δηλαδή, θα τρελαθούμε εντελώς!
Από τη μία να γελάω κι από την άλλη να νευριάζω. Μέσα στο παιχνίδι είναι όλα, δεν λέω, αλλά το χέσανε! Γενικά, λοιπόν, τέτοια πραγματάκια υπέροχα και καταπληκτικά.
Πάντως, να είσαι σίγουρος πως όταν έρθει η στιγμή να αλλάξω κάτι στη δουλειά μου
αυτό θα το αποφασίσω ΕΓΩ και θα το ανακοινώσω ΕΓΩ και κανένας άλλος!
Οπότε, αν φθάσει κάτι κουλό στα αφτιά σας μη δώσετε καν σημασία, απλώς χαμογελάστε, όπως κάνω κι εγώ χαχαχα
Γιατί δεν γύρισες ξανά στον Best;
Εσύ, δηλαδή, αν αποχωρήσεις από τη δουλειά σου, αποχωρείς με την προϋπόθεση να
επιστρέψεις εκεί οπωσδήποτε; Αυτά είναι τυχερά.
Αν θα κάτσει σωστό timing την εποχή που πρέπει και μπορούν και οι δύο πλευρές. Μακάρι να προκύψει σωστός συγχρονισμός και να συνεργαστούμε πάλι.
Εν τω μεταξύ, έχει γίνει η απόλυτη ταύτιση του ονόματός μου με τον Best,
όπου ναι μεν είναι τιμή μου, αλλά – από την άλλη –τι σημαίνει αυτό;
Ότι αν πάω κάπου αλλού, δεν θα είμαι radio producer;
Εντάξει, είναι πολλά τα χρόνια, Klik Fm και Best radio μαζί, το καταλαβαίνω, αλλά
συνήθως διαβάζω στα mail «Μάχη, γύρνα πίσω στον Best, σε θέλουμε εκεί».
Ε, λίγο με πειράζει έτσι όπως ειπώνεται. Όλα είναι θέμα συνήθειας, τελικά;
Κι αν η απάντηση είναι «ναι», τότε όπως συνήθισαν μια συχνότητα τα παιδιά – έτσι θα συνηθίσουν και μια άλλη,αρκεί να είμαστε μαζί. Έχουμε κοινό ζητούμενο.
Οι ακροατές με θέλουν στον αέρα κι εγώ θέλω την επαφή μου μαζί τους!...
Καλημέρα, πλέον, ρε Μάχη. Σε ευχαριστώ πολύ. Και όχι επειδή μου έδωσες «συνέντευξη»…
