Ακολουθήστε μας στο Google news
Έχω πυρετό. Αρκετά υψηλό. Τρίτη μέρα.
24 Νοεμβρίου 2009Έχω πυρετό. Αρκετά υψηλό. Τρίτη μέρα.
Αύριο θάμαι περδίκι.
Της Λαμπρινής της άφησε ένα βήχα σαν ανθρακωρύχου μετά από διπλή βάρδια.
Θα ταλαιπωρηθεί λιγάκι, αλλά θα περάσει.
Η μπέμπα ανέβασε λίγο πυρετό και κοιμάται σχεδόν τσίτσιδη στην κούνια της.
Την είδε η παιδίατρος και είπε no panic, παιδί είναι, τα παιδιά αρρωσταίνουν.
Δεν ξέρω κανέναν που δεν είναι άρρωστος, ή έστω που δεν ξέρει κάποιον που είναι άρρωστος.
Πλην, αν δεν με απατάει μνήμη μου, έτσι συμβαίνει κάθε χρόνο.
Ή μήπως δεν θυμάστε;
Οι πάντες γύρω μου επιμένουν να εμβολιαστώ.
Απαντώ πως έχω ένα απλό, βαρβάτο κρυολόγημα. Δεν έχω τη γρίπη των πτηνών ή των χοίρων και έχω γλιτώσει απ τη νόσο των τρελών αγελάδων.
Και που το ξέρεις;
Το ξέρω γιατί και πέρσι και πρόπερσι και εδώ και πολλά χρόνια, το φθινόπωρο παθαίνω ακριβώς τα ίδια. Με τα ίδια πάνω κατω συμπτώματα, πυρετό, βήχα, δύσπνοια και αδυναμία, τα οποία με αναγκάζουν να κόψω το τσιγάρο για καμιά βδομάδα και μετά να νιώθω ηλίθιος που το ξαναρχίζω.
Αυτή είναι η νόσος απ την οποία πάσχω: η νόσος του ηλίθιου που μπορεί να κόψει το κάπνισμα και δεν το κόβει.
(Άσχετος συνειρμός, είχα περάσει καλά διαβάζοντας το πάλαι ποτέ τη «Νόσο των κινέζικων εστιατορίων» του Άρη Σφακιανάκη. Που χάθηκε αυτός ο τύπος, να θυμάται άραγε τις ατέλειωτες φιλοσοφικές μας συζητήσεις στο μπαρ της Αμαλίας, πίσω απ την Αστόρια;)
Και, παρεπιπτόντως- για να κλείσω τη νοσταλγική παρένθεση- αφού τόσα χρόνια δεν εμβολιάστηκα για την παλιά καλή κοινή γρίπη και εν τέλει επέζησα, γιατί να το κάνω για την καινούργια;
Είναι εντυπωσιακό: απ τη μια είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι στις ειδήσεις μας λένε ψέματα π.χ.για την πολιτική, τα σκάνδαλα, τους φόρους, κι απ την άλλη είμαστε πανέτοιμοι να πιστέψουμε οτιδήποτε προμηνύει κάποια επερχόμενη καταστροφή ή θεομηνία.
Το καλοκαίρι, ας πούμε, ζεσταίνομαι λιγότερο όταν δεν βλέπω τηλεόραση.
Τον περασμένο Ιούνιο η θεία η Βούλη με ενημέρωσε οτι ο Αυτιάς είπε πως έχει πληροφορίες πως αναμένονται πέντε σφοδροί καύσωνες μέχρι το Σεπτέμβρη και οτι δεν μας το λένε για να μην πανικοβληθούμε...
Πιο πολύ από τσατίλα, αλλά και για να καθησυχάσω τη θειά μου που είναι και κάποιας ηλικίας, τηλεφώνησα στην ΕΜΥ. Στη θητεία μου είχα ειδικότητα μετεωρολόγου κι έχω κρατήσει επαφή με κάνα δυο φιλαράκια στην πολιτική υπηρεσία.
Τα παιδιά έσκασαν στα γέλια, πρώτον γιατί δεν είχαν καμία τέτοια ένδειξη αλλά κυρίως γιατί μετεωρολογική πρόβλεψη απ τον Ιούνιο ως το Σεπτέμβρη είναι σενάριο του Σπήλμπεργκ.
Εγώ δεν το βρήκα και τόσο αστείο.
Παρηγορήθηκα μόνο που, μετά το εξόχως δροσερό καλοκαίρι, η θεία μου έκοψε μαχαίρι τον Αυτιά.
Κατά τα λοιπά, περιμένω σε θέση μάχης την ανελέητη επίθεση της γρίπης των βλήτων, του πυρετού των σταμναγκαθιών και της επερχόμενης λαίλαπας που ακούει στο όνομα: η θανατηφόρος νόσος της τσιπούρας ιχθυοτροφείου.
Περαστικά μας
23 Νοέμβρη 2009
Έχω πυρετό. Αρκετά υψηλό. Τρίτη μέρα.
Αύριο θάμαι περδίκι.
Της Λαμπρινής της άφησε ένα βήχα σαν ανθρακωρύχου μετά από διπλή βάρδια.
Θα ταλαιπωρηθεί λιγάκι, αλλά θα περάσει.
Η μπέμπα ανέβασε λίγο πυρετό και κοιμάται σχεδόν τσίτσιδη στην κούνια της.
24 Νοεμβρίου 2009Έχω πυρετό. Αρκετά υψηλό. Τρίτη μέρα. Αύριο θάμαι περδίκι.
Της Λαμπρινής της άφησε ένα βήχα σαν ανθρακωρύχου μετά από διπλή βάρδια.
Θα ταλαιπωρηθεί λιγάκι, αλλά θα περάσει.
Η μπέμπα ανέβασε λίγο πυρετό και κοιμάται σχεδόν τσίτσιδη στην κούνια της.
Την είδε η παιδίατρος και είπε no panic, παιδί είναι, τα παιδιά αρρωσταίνουν.
Δεν ξέρω κανέναν που δεν είναι άρρωστος, ή έστω που δεν ξέρει κάποιον που είναι άρρωστος.
Πλην, αν δεν με απατάει μνήμη μου, έτσι συμβαίνει κάθε χρόνο.
Ή μήπως δεν θυμάστε;
Οι πάντες γύρω μου επιμένουν να εμβολιαστώ.
Απαντώ πως έχω ένα απλό, βαρβάτο κρυολόγημα. Δεν έχω τη γρίπη των πτηνών ή των χοίρων και έχω γλιτώσει απ τη νόσο των τρελών αγελάδων.
Και που το ξέρεις;
Το ξέρω γιατί και πέρσι και πρόπερσι και εδώ και πολλά χρόνια, το φθινόπωρο παθαίνω ακριβώς τα ίδια. Με τα ίδια πάνω κατω συμπτώματα, πυρετό, βήχα, δύσπνοια και αδυναμία, τα οποία με αναγκάζουν να κόψω το τσιγάρο για καμιά βδομάδα και μετά να νιώθω ηλίθιος που το ξαναρχίζω.
Αυτή είναι η νόσος απ την οποία πάσχω: η νόσος του ηλίθιου που μπορεί να κόψει το κάπνισμα και δεν το κόβει.
(Άσχετος συνειρμός, είχα περάσει καλά διαβάζοντας το πάλαι ποτέ τη «Νόσο των κινέζικων εστιατορίων» του Άρη Σφακιανάκη. Που χάθηκε αυτός ο τύπος, να θυμάται άραγε τις ατέλειωτες φιλοσοφικές μας συζητήσεις στο μπαρ της Αμαλίας, πίσω απ την Αστόρια;)
Και, παρεπιπτόντως- για να κλείσω τη νοσταλγική παρένθεση- αφού τόσα χρόνια δεν εμβολιάστηκα για την παλιά καλή κοινή γρίπη και εν τέλει επέζησα, γιατί να το κάνω για την καινούργια;
Είναι εντυπωσιακό: απ τη μια είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι στις ειδήσεις μας λένε ψέματα π.χ.για την πολιτική, τα σκάνδαλα, τους φόρους, κι απ την άλλη είμαστε πανέτοιμοι να πιστέψουμε οτιδήποτε προμηνύει κάποια επερχόμενη καταστροφή ή θεομηνία.
Το καλοκαίρι, ας πούμε, ζεσταίνομαι λιγότερο όταν δεν βλέπω τηλεόραση.
Τον περασμένο Ιούνιο η θεία η Βούλη με ενημέρωσε οτι ο Αυτιάς είπε πως έχει πληροφορίες πως αναμένονται πέντε σφοδροί καύσωνες μέχρι το Σεπτέμβρη και οτι δεν μας το λένε για να μην πανικοβληθούμε...
Πιο πολύ από τσατίλα, αλλά και για να καθησυχάσω τη θειά μου που είναι και κάποιας ηλικίας, τηλεφώνησα στην ΕΜΥ. Στη θητεία μου είχα ειδικότητα μετεωρολόγου κι έχω κρατήσει επαφή με κάνα δυο φιλαράκια στην πολιτική υπηρεσία.
Τα παιδιά έσκασαν στα γέλια, πρώτον γιατί δεν είχαν καμία τέτοια ένδειξη αλλά κυρίως γιατί μετεωρολογική πρόβλεψη απ τον Ιούνιο ως το Σεπτέμβρη είναι σενάριο του Σπήλμπεργκ.
Εγώ δεν το βρήκα και τόσο αστείο.
Παρηγορήθηκα μόνο που, μετά το εξόχως δροσερό καλοκαίρι, η θεία μου έκοψε μαχαίρι τον Αυτιά.
Κατά τα λοιπά, περιμένω σε θέση μάχης την ανελέητη επίθεση της γρίπης των βλήτων, του πυρετού των σταμναγκαθιών και της επερχόμενης λαίλαπας που ακούει στο όνομα: η θανατηφόρος νόσος της τσιπούρας ιχθυοτροφείου.
Περαστικά μας
23 Νοέμβρη 2009
