Ακολουθήστε μας στο Google news
Πήγα την προηγούμενη Δευτέρα στο Σταυρό του Νότου. Κι έφυγα χαρούμενος.
Πρώτον, γιατί είδα ένα κλασικό μουσικό στέκι να μετατρέπεται σε θεατρική σκηνή και να του ταιριάζει.
Δεύτερον, γιατί τα «Φαντάσματα» του Στέλιου Κάτσαρη είναι μια αληθινά εξαιρετική παράσταση.
Το κείμενο μου θύμισε Μπέκετ. Δεν εννοώ ό,τι αντιγράφει τον Μπέκετ, εννοώ οτι βαδίζει στα ίχνη του. Σόρι, το ξέρω, ακούγεται για ιεροσυλία, αλλά δείτε το και πείτε μου αν υπερβάλλω.
Σ ένα υποβλητικό σκηνικό της Μάιρας Βαζαίου- συνεργάτιδος του Tim Burton, παρακαλώ- ο Φύλακας (Στέλιος Κάτσαρης) υποδέχεται στο Καθαρτήριο τα Φαντάσματα ανθρώπων που μόλις έχασαν τη ζωή τους.
Οι διάλογοι που ακολουθούν είναι σπαρταριστοί, αν και το έργο δεν είναι καθόλου κωμωδία. Στην πραγματικότητα είναι μια σπουδή πάνω στις έννοιες του χρόνου, της θνητότητας και της επανάληψης. Θέματα-κακοτοπιές που μπορούν να παρασύρουν έναν συγγραφέα σε εξυπνακισμούς, πομπώδεις αμπελοφιλοσοφίες, κοινοτοπίες και διδακτισμό.
Ο Κάτσαρης αποφεύγει όλους τους σκόπελους.
Και κατεθέτει ένα μεστό, ώριμο κείμενο, εντυπωσιακό επίτευγμα για το νεαρό της ηλικίας του - είναι κάτω από 30.
Τα Φαντάσματα υποδύεται με πειστικό τρόπο ο Γιώργος Χρανιώτης. Και λέω με πειστικό τρόπο, διότι κατά τη διάρκεια του έργου παίζει πέντε ρόλους «φαντασμάτων», με πιο απαιτητικούς εκείνους του ιερέα και του μυστηριώδη Εκείνου.
Το ντουέτο Κάτσαρης- Χρανιώτης είναι αχτύπητο. Κάποιες φορές, απλώς, είχα την αίσθηση οτι ο Κάτσαρης θυμάται λίγο περισσότερο ότι είναι ο συγγραφέας-σκηνοθέτης του έργου και λιγότερο ηθοποιός. Αλλά πάλι, εγώ είδα την πρεμιέρα, και πάντα στην πρεμιέρα η κούραση και το άγχος δικαιολογούν κάποιες μικρές ατέλειες.
Είμαι βέβαιος ότι τις έχουν ήδη διορθώσει.
Την καταπληκτική μουσική και το τραγούδι της παράστασης έχει συνθέσει η Ζηνοβία Αρβανιτίδη.
Τα κοστούμια υπογράφει ο Alan R. Brooker, επίσης συνεργάτης του Tim Burton.
Συνολικά, πρόκειται για μια εξαιρετική παραγωγή της φετινής θεατρικής σοδειάς, την οποία συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Παίζεται κάθε Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη στο Σταυρό του Νότου plus, στις 21.00
30 Νοέμβρη 2009
Υ.Γ Θα ρθει ποτέ αυτός ο χειμώνας ή θα συνεχίσει να μας κάνει πλάκα μέχρι το Πάσχα;
Είχα καιρό να παω θέατρο. Οι τελευταίες παραστάσεις που είδα με ξενέρωσαν κι είπα να το αποφύγω. Στο σινεμά μπορώ ν αντέξω ένα κακό έργο, στο θέατρο με χαλάει, φεύγω χάλια. Προφανώς υπήρξαν και πολύ καλές παραστάσεις, απλά εγώ δεν τις πέτυχα.
01 Δεκεμβρίου 2009Είχα καιρό να παω θέατρο. Οι τελευταίες παραστάσεις που είδα με ξενέρωσαν κι είπα να το αποφύγω. Στο σινεμά μπορώ ν αντέξω ένα κακό έργο, στο θέατρο με χαλάει, φεύγω χάλια. Προφανώς υπήρξαν και πολύ καλές παραστάσεις, απλά εγώ δεν τις πέτυχα.Πήγα την προηγούμενη Δευτέρα στο Σταυρό του Νότου. Κι έφυγα χαρούμενος.
Πρώτον, γιατί είδα ένα κλασικό μουσικό στέκι να μετατρέπεται σε θεατρική σκηνή και να του ταιριάζει.
Δεύτερον, γιατί τα «Φαντάσματα» του Στέλιου Κάτσαρη είναι μια αληθινά εξαιρετική παράσταση.
Το κείμενο μου θύμισε Μπέκετ. Δεν εννοώ ό,τι αντιγράφει τον Μπέκετ, εννοώ οτι βαδίζει στα ίχνη του. Σόρι, το ξέρω, ακούγεται για ιεροσυλία, αλλά δείτε το και πείτε μου αν υπερβάλλω.
Σ ένα υποβλητικό σκηνικό της Μάιρας Βαζαίου- συνεργάτιδος του Tim Burton, παρακαλώ- ο Φύλακας (Στέλιος Κάτσαρης) υποδέχεται στο Καθαρτήριο τα Φαντάσματα ανθρώπων που μόλις έχασαν τη ζωή τους.Οι διάλογοι που ακολουθούν είναι σπαρταριστοί, αν και το έργο δεν είναι καθόλου κωμωδία. Στην πραγματικότητα είναι μια σπουδή πάνω στις έννοιες του χρόνου, της θνητότητας και της επανάληψης. Θέματα-κακοτοπιές που μπορούν να παρασύρουν έναν συγγραφέα σε εξυπνακισμούς, πομπώδεις αμπελοφιλοσοφίες, κοινοτοπίες και διδακτισμό.
Ο Κάτσαρης αποφεύγει όλους τους σκόπελους.
Και κατεθέτει ένα μεστό, ώριμο κείμενο, εντυπωσιακό επίτευγμα για το νεαρό της ηλικίας του - είναι κάτω από 30.
Τα Φαντάσματα υποδύεται με πειστικό τρόπο ο Γιώργος Χρανιώτης. Και λέω με πειστικό τρόπο, διότι κατά τη διάρκεια του έργου παίζει πέντε ρόλους «φαντασμάτων», με πιο απαιτητικούς εκείνους του ιερέα και του μυστηριώδη Εκείνου.
Το ντουέτο Κάτσαρης- Χρανιώτης είναι αχτύπητο. Κάποιες φορές, απλώς, είχα την αίσθηση οτι ο Κάτσαρης θυμάται λίγο περισσότερο ότι είναι ο συγγραφέας-σκηνοθέτης του έργου και λιγότερο ηθοποιός. Αλλά πάλι, εγώ είδα την πρεμιέρα, και πάντα στην πρεμιέρα η κούραση και το άγχος δικαιολογούν κάποιες μικρές ατέλειες.
Είμαι βέβαιος ότι τις έχουν ήδη διορθώσει.
Την καταπληκτική μουσική και το τραγούδι της παράστασης έχει συνθέσει η Ζηνοβία Αρβανιτίδη.
Τα κοστούμια υπογράφει ο Alan R. Brooker, επίσης συνεργάτης του Tim Burton.
Συνολικά, πρόκειται για μια εξαιρετική παραγωγή της φετινής θεατρικής σοδειάς, την οποία συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Παίζεται κάθε Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη στο Σταυρό του Νότου plus, στις 21.00
30 Νοέμβρη 2009
Υ.Γ Θα ρθει ποτέ αυτός ο χειμώνας ή θα συνεχίσει να μας κάνει πλάκα μέχρι το Πάσχα;
