Ακολουθήστε μας στο Google news
Ο George Harrison (25 Φεβρουαρίου 1943 - 29 Νοεμβρίου 2001) με το παρατσούκλι «Darkhorse» ήταν κιθαρίστας και τραγουδιστής των Beatles και ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών. Ως μέλος των Beatles, διατήρησε μία άριστη δημόσια εικόνα όσον αφορά τη θρησκευτική του και την πνευματική του ζωή.
Ο George Harrison, στα 58 του χρόνια, άφησε πίσω σαν έμπνευση για τον όλο τον κόσμο τα τραγούδια του και τον τρόπο που έζησε, με τη δύναμη της αγάπης και της ειρήνης. Aγαπούσε τις κιθάρες με «σκάφος» γιατί πίστευε ότι απέδιδαν πιο πιστά τις ιδέες του. Tα μοναδικά του solo έδιναν τελικά στα κομμάτια του συγκροτήματος το «ποπ-ροκ» ύφος, για το οποίο ίσως δεν πολυενδιαφέρονταν ο John και ο Paul. Κι αν πάρουμε το «While my guitar gently weeps», μέσα από μια απλή «κατέντζα» (cadenza =πτώση: ο ιταλικός όρος που σημαίνει ελεύθερη διαδικασία στην πορεία της μουσικής διήγησης με κατεύθυνση προς ένα τέλος) ο προικισμένος - από τον όποιο Θεό – καλλιτέχνης, φτιάχνει τις δικές του εικόνες που τις βλέπουμε κι εμείς, αφού τα τραγούδια του ήταν απλά. Όπως, άλλωστε, όλες οι μεγαλοφυείς μουσικές συνθέσεις. Κι όταν έπρεπε να βάλει σε κομμάτια το δικό του κιθαριστικό μέρος, δεν είχε παρά να παίξει λίγες, καθαρές νότες. «Εκεί που χρειαζόταν», όπως ο ίδιος έλεγε.
Cut
Το «I want to hold your hand» γράφτηκε στο υπόγειο της φίλης του Πολ ΜακΚάρτνεϊ, Άσερ και περιέχει αρκετά στοιχεία από τη μουσική γκόσπελ με σκοπό να γίνει πιο εύκολα αποδεκτό από την αμερικανική αγορά. Η λέξη «αποδεκτό» είναι μικρή για να περιγράψει την πραγματικότητα: Οι προπωλήσεις φθάνουν το 1.000.000, το τραγούδι έμεινε για πέντε βδομάδες στο Νο1 της Βρετανίας και επτά εβδομάδες στην Αμερική. Τελικά, πούλησε, περίπου, 5 εκατομμύρια αντίτυπα.
Όπως έχει πει και η Μαρία Μαρκουλή από τα Νέα, με τα φώτα όλου του κόσμου στραμμένα πάνω στην τετράδα από το Λίβερπουλ και την υστερία που εκδηλωνόταν παντού στη δεκαετία του '60 για εκείνα τα παιδιά - που αψηφούσαν τους καλούς τρόπους του τραγουδιού - ο Harrison κατάφερνε να κρατάει χαμηλά το δικό του προφίλ, με υποδειγματική σοφία. Ο George δεν ήταν μόνο low profile, ήταν και πολύ φοβισμένος. Και, όπως αποδείχτηκε, όχι άδικα. Μία ημέρα προτού τελειώσει ο Δεκέμβριος του 1999, ένας σχιζοφρενής θαυμαστής των Beatles και πάλι έχουν περάσει ήδη 30 χρόνια από τη διάλυση του συγκροτήματος εισέβαλε στην έπαυλη του Harrison, σε ένα προάστιο του Λονδίνου, μαχαιρώνοντας αυτόν και τη σύζυγό του. Το ζευγάρι μεταφέρθηκε αμέσως σε κλινική του Λονδίνου όπου του παρεσχέθησαν οι πρώτες βοήθειες. Ύστερα από τρεις ημέρες ο Harrison και η δεύτερη σύζυγός του, Ολίβια, επέστρεψαν στο σπίτι τους. Το τραγικό στοιχείο σε αυτή την υπόθεση είναι ότι ο Harrison ζούσε όλα αυτά τα χρόνια με τον φόβο ότι θα έχει την ίδια απρόβλεπτη μοίρα με τον Λένον. Αν και ποτέ δεν το είχε εκφράσει δημοσίως.
Επίσης, ποτέ δεν είχε παραδεχτεί δημόσια ότι, τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ταλαιπωρήθηκε – ήδη από το 1998 - από τον καρκίνο, που έκανε συνεχείς μεταστάσεις. Ο πιο πνευματικός και ήρεμος από τους Beatles, ίσως το πιο αγαπημένο «σκαθάρι», πέθανε ήσυχα, πλάι στη γυναίκα, τον γιο και τους φίλους του, στο Λος Άντζελες, το μεσημέρι εκείνης της Πέμπτης της 29ης Νοεμβρίου. Ήταν μια εβδομάδα πριν από την 21η επέτειο της δολοφονίας του Lennon...
«Δεν ακούω τίποτε, δεν διαβάζω εφημερίδες, δεν βλέπω τηλεόραση, δεν πηγαίνω σε συναυλίες. Έτσι, και η μουσική μου δεν έχει σημασία ότι γράφτηκε 20 χρόνια πριν, γιατί δεν παρακολουθεί μόδες», είχε πει σε μια συνέντευξη, μεταφέροντας, σε λίγες μόνο λέξεις, όλα όσα ήθελε να μας πει...
Επίσης, είχε πει ότι «ο κόσμος βρήκε στους Beatles μια δικαιολογία για να τρελαθεί». Τα τελευταία του λόγια, ήταν αυτά: «Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο». Κι αμέσως μετά έφυγε για να τραγουδήσει, με τους αγγέλους της θρησκείας του, το «Here comes the sun»...
Διαβάστε περισσότερα
beatles.gr
wikipedia.org
Φίλιπ Νόρμαν - Shout! The True Story of the Beatles (Εκδοτικός Οίκος: Request Audiobooks)
29 Νοεμβρίου 2001, πεθαίνει ο George Harrison, των Beatles. Η ειρωνεία, η σύμπτωση, το κάρμα, το κισμέτ όπως θα έλεγε ο ίδιος, είναι ότι, την ίδια μέρα, το 1963, οι Beatles κυκλοφορούν την τεράστια επιτυχία τους «I Want to Hold Your Hand».
01 Δεκεμβρίου 200929 Νοεμβρίου 2001, πεθαίνει ο George Harrison, των Beatles. Η ειρωνεία, η σύμπτωση, το κάρμα, το κισμέτ όπως θα έλεγε ο ίδιος, είναι ότι, την ίδια μέρα, το 1963, οι Beatles κυκλοφορούν την τεράστια επιτυχία τους «I Want to Hold Your Hand».Ο George Harrison (25 Φεβρουαρίου 1943 - 29 Νοεμβρίου 2001) με το παρατσούκλι «Darkhorse» ήταν κιθαρίστας και τραγουδιστής των Beatles και ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών. Ως μέλος των Beatles, διατήρησε μία άριστη δημόσια εικόνα όσον αφορά τη θρησκευτική του και την πνευματική του ζωή.
Ο George Harrison, στα 58 του χρόνια, άφησε πίσω σαν έμπνευση για τον όλο τον κόσμο τα τραγούδια του και τον τρόπο που έζησε, με τη δύναμη της αγάπης και της ειρήνης. Aγαπούσε τις κιθάρες με «σκάφος» γιατί πίστευε ότι απέδιδαν πιο πιστά τις ιδέες του. Tα μοναδικά του solo έδιναν τελικά στα κομμάτια του συγκροτήματος το «ποπ-ροκ» ύφος, για το οποίο ίσως δεν πολυενδιαφέρονταν ο John και ο Paul. Κι αν πάρουμε το «While my guitar gently weeps», μέσα από μια απλή «κατέντζα» (cadenza =πτώση: ο ιταλικός όρος που σημαίνει ελεύθερη διαδικασία στην πορεία της μουσικής διήγησης με κατεύθυνση προς ένα τέλος) ο προικισμένος - από τον όποιο Θεό – καλλιτέχνης, φτιάχνει τις δικές του εικόνες που τις βλέπουμε κι εμείς, αφού τα τραγούδια του ήταν απλά. Όπως, άλλωστε, όλες οι μεγαλοφυείς μουσικές συνθέσεις. Κι όταν έπρεπε να βάλει σε κομμάτια το δικό του κιθαριστικό μέρος, δεν είχε παρά να παίξει λίγες, καθαρές νότες. «Εκεί που χρειαζόταν», όπως ο ίδιος έλεγε.
Cut
Το «I want to hold your hand» γράφτηκε στο υπόγειο της φίλης του Πολ ΜακΚάρτνεϊ, Άσερ και περιέχει αρκετά στοιχεία από τη μουσική γκόσπελ με σκοπό να γίνει πιο εύκολα αποδεκτό από την αμερικανική αγορά. Η λέξη «αποδεκτό» είναι μικρή για να περιγράψει την πραγματικότητα: Οι προπωλήσεις φθάνουν το 1.000.000, το τραγούδι έμεινε για πέντε βδομάδες στο Νο1 της Βρετανίας και επτά εβδομάδες στην Αμερική. Τελικά, πούλησε, περίπου, 5 εκατομμύρια αντίτυπα.
Όπως έχει πει και η Μαρία Μαρκουλή από τα Νέα, με τα φώτα όλου του κόσμου στραμμένα πάνω στην τετράδα από το Λίβερπουλ και την υστερία που εκδηλωνόταν παντού στη δεκαετία του '60 για εκείνα τα παιδιά - που αψηφούσαν τους καλούς τρόπους του τραγουδιού - ο Harrison κατάφερνε να κρατάει χαμηλά το δικό του προφίλ, με υποδειγματική σοφία. Ο George δεν ήταν μόνο low profile, ήταν και πολύ φοβισμένος. Και, όπως αποδείχτηκε, όχι άδικα. Μία ημέρα προτού τελειώσει ο Δεκέμβριος του 1999, ένας σχιζοφρενής θαυμαστής των Beatles και πάλι έχουν περάσει ήδη 30 χρόνια από τη διάλυση του συγκροτήματος εισέβαλε στην έπαυλη του Harrison, σε ένα προάστιο του Λονδίνου, μαχαιρώνοντας αυτόν και τη σύζυγό του. Το ζευγάρι μεταφέρθηκε αμέσως σε κλινική του Λονδίνου όπου του παρεσχέθησαν οι πρώτες βοήθειες. Ύστερα από τρεις ημέρες ο Harrison και η δεύτερη σύζυγός του, Ολίβια, επέστρεψαν στο σπίτι τους. Το τραγικό στοιχείο σε αυτή την υπόθεση είναι ότι ο Harrison ζούσε όλα αυτά τα χρόνια με τον φόβο ότι θα έχει την ίδια απρόβλεπτη μοίρα με τον Λένον. Αν και ποτέ δεν το είχε εκφράσει δημοσίως.
Επίσης, ποτέ δεν είχε παραδεχτεί δημόσια ότι, τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ταλαιπωρήθηκε – ήδη από το 1998 - από τον καρκίνο, που έκανε συνεχείς μεταστάσεις. Ο πιο πνευματικός και ήρεμος από τους Beatles, ίσως το πιο αγαπημένο «σκαθάρι», πέθανε ήσυχα, πλάι στη γυναίκα, τον γιο και τους φίλους του, στο Λος Άντζελες, το μεσημέρι εκείνης της Πέμπτης της 29ης Νοεμβρίου. Ήταν μια εβδομάδα πριν από την 21η επέτειο της δολοφονίας του Lennon...
«Δεν ακούω τίποτε, δεν διαβάζω εφημερίδες, δεν βλέπω τηλεόραση, δεν πηγαίνω σε συναυλίες. Έτσι, και η μουσική μου δεν έχει σημασία ότι γράφτηκε 20 χρόνια πριν, γιατί δεν παρακολουθεί μόδες», είχε πει σε μια συνέντευξη, μεταφέροντας, σε λίγες μόνο λέξεις, όλα όσα ήθελε να μας πει...
Επίσης, είχε πει ότι «ο κόσμος βρήκε στους Beatles μια δικαιολογία για να τρελαθεί». Τα τελευταία του λόγια, ήταν αυτά: «Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο». Κι αμέσως μετά έφυγε για να τραγουδήσει, με τους αγγέλους της θρησκείας του, το «Here comes the sun»...
Διαβάστε περισσότερα
beatles.gr
wikipedia.org
Φίλιπ Νόρμαν - Shout! The True Story of the Beatles (Εκδοτικός Οίκος: Request Audiobooks)
