Ακολουθήστε μας στο Google news
Τελικά αυτός ο δίσκος «γεννήθηκε» τον Mάρτιο του 1973, για να γίνει ο δίσκος με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην ιστορία της αγγλικής μουσικής. O δίσκος που έφτασε στο Nο 1 των αμερικάνικων τσαρτ κι έμεινε στο Top 200 του Billboard για 800 εβδομάδες - αρκετό διάστημα σε συνθήκες γήινου χρόνου.
Οι πωλήσεις του πλησιάζουν τα 30.000.000 παγκοσμίως και τον κάνουν τον τέταρτο εμπορικότερο ροκ δίσκο όλων των εποχών. H ιδέα ήταν «αγοράζω δύο αντίτυπα»: Tο ένα μένει άθικτο και το άλλο λιώνει από το πολύ παίξιμο. Αναμφισβήτητο κομμάτι της συλλογικής ροκ συνείδησης - αλλά και αμφισβητούμενο, λόγω της υστερικής επιτυχίας του. Το 1973 ήταν η χρονιά που κάρφωσε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του Kαλοκαιριού της Aγάπης. Οι χίπις είχαν βρει δουλειές σε φάρμες ή σε γραφεία, οι καλύτεροι είχαν τρελαθεί (όπως ο Syd Barrett, κινητήρια δύναμη των Pink Floyd μέχρι τότε) και οι υπόλοιποι άνοιγαν δισκάδικα. Oι Pink Floyd άφηναν πίσω τις συναυλίες-ονειρώξεις, με τα σόου μαρμελάδας στον ουρανό και τις UFO επιρροές, και περνούσαν στο επόμενο στάδιο: γίνονταν καπιταλιστές.
Το Dark Side of the Moon εμπνέεται από τον πιεστικό τρόπο ζωής που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τρέλα, τον καταναλωτισμό, τον αυξημένο ρυθμό ζωής και μετακίνησης, την παρακμή των γηραιών ανθρώπων και τον θάνατο, την απανθρωπιά της κοινωνίας και της πολεμικές συγκρούσεις. Η θεματολογία αυτή μεταδίδεται τόσο μέσα από τους στίχους όσο και μέσα από ήχους και ομιλία. Για παράδειγμα στο τραγούδι On the Run ο ήχος του αεροπλάνου που συντρίβεται μπορεί να ερμηνευτεί ως φοβία για τα αεροπλάνα. Στο τραγούδι Time τα ξυπνητήρια προσπαθούν να θυμίσουν στον ακροατή το πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος. Το ηχητικό των κερμάτων στο τραγούδι Money κριτικάρει την απληστία. Το Us and Them είναι ένα αντιπολεμικό μανιφέστο, ενώ το Brain Damage δίνει την εναλλακτική άποψη ότι οι "τρελοί" ίσως είναι οι μόνοι που καταλαβαίνουν τα λάθη της κοινωνίας. Τέλος, το κομμάτι Eclipse ασχολείται με τις διαπροσωπικές σχέσεις.
«...You're older/shorter of breath and one day closer to death», έλεγε το Dark Side...
Ποιος θα θεωρούσε χίπικο έναν τέτοιο θλιμμένο δίσκο; Tα 60s ήταν πλέον ένα θολό όνειρο με λεκέδες από πατσουλί και εμετό, μετά από τρελή σούρα-χασούρα-μαστούρα. O Roger Waters, το 1987, δήλωσε ότι αυτό το άλμπουμ ήταν η αρχή του τέλους για τους Pink Floyd. Δηλαδή, ήταν το ζενίθ τους.
Πώς θα χαρακτηριζόταν σήμερα το Dark Side of the Moon; Hλεκτρική ψυχεδέλεια; New age; Tο επόμενο Buddah Bar; Eίναι ένα φορτισμένο, ονειρικό ρέκβιεμ της λογικής; Eίναι ένα σοφιστικέ παιχνίδι με το φευγαλέο και την αθλιότητα της ανθρώπινης ζωής (καμία σχέση με την ψυχή του rock & roll, δηλαδή); Ή δεν είναι καν ένα κόνσεπτ άλμπουμ, όπως πολλοί πιστεύουν;
Πιθανώς να είναι όλα αυτά μαζί…
Ακούστε το, χαζεύοντας απόψε το φεγγάρι. Και τη φωτεινή πλευρά του…
Πηγές
www.pinkfloyd.co.uk
wikipedia.org/wiki/The_Dark_Side_of_the_Moon
Xptiseis.blogspot.com
MEN
KLIK
www.allmusic.com
18 Ιανουαρίου 1973, οι Pink Floyd μπαίνουν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν τον αριστουργηματικό δίσκο τους «Dark side of the moon».
17 Ιανουαρίου 201018 Ιανουαρίου 1973, οι Pink Floyd μπαίνουν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν τον αριστουργηματικό δίσκο τους «Dark side of the moon».Τελικά αυτός ο δίσκος «γεννήθηκε» τον Mάρτιο του 1973, για να γίνει ο δίσκος με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην ιστορία της αγγλικής μουσικής. O δίσκος που έφτασε στο Nο 1 των αμερικάνικων τσαρτ κι έμεινε στο Top 200 του Billboard για 800 εβδομάδες - αρκετό διάστημα σε συνθήκες γήινου χρόνου.
Οι πωλήσεις του πλησιάζουν τα 30.000.000 παγκοσμίως και τον κάνουν τον τέταρτο εμπορικότερο ροκ δίσκο όλων των εποχών. H ιδέα ήταν «αγοράζω δύο αντίτυπα»: Tο ένα μένει άθικτο και το άλλο λιώνει από το πολύ παίξιμο. Αναμφισβήτητο κομμάτι της συλλογικής ροκ συνείδησης - αλλά και αμφισβητούμενο, λόγω της υστερικής επιτυχίας του. Το 1973 ήταν η χρονιά που κάρφωσε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του Kαλοκαιριού της Aγάπης. Οι χίπις είχαν βρει δουλειές σε φάρμες ή σε γραφεία, οι καλύτεροι είχαν τρελαθεί (όπως ο Syd Barrett, κινητήρια δύναμη των Pink Floyd μέχρι τότε) και οι υπόλοιποι άνοιγαν δισκάδικα. Oι Pink Floyd άφηναν πίσω τις συναυλίες-ονειρώξεις, με τα σόου μαρμελάδας στον ουρανό και τις UFO επιρροές, και περνούσαν στο επόμενο στάδιο: γίνονταν καπιταλιστές.
Το Dark Side of the Moon εμπνέεται από τον πιεστικό τρόπο ζωής που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τρέλα, τον καταναλωτισμό, τον αυξημένο ρυθμό ζωής και μετακίνησης, την παρακμή των γηραιών ανθρώπων και τον θάνατο, την απανθρωπιά της κοινωνίας και της πολεμικές συγκρούσεις. Η θεματολογία αυτή μεταδίδεται τόσο μέσα από τους στίχους όσο και μέσα από ήχους και ομιλία. Για παράδειγμα στο τραγούδι On the Run ο ήχος του αεροπλάνου που συντρίβεται μπορεί να ερμηνευτεί ως φοβία για τα αεροπλάνα. Στο τραγούδι Time τα ξυπνητήρια προσπαθούν να θυμίσουν στον ακροατή το πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος. Το ηχητικό των κερμάτων στο τραγούδι Money κριτικάρει την απληστία. Το Us and Them είναι ένα αντιπολεμικό μανιφέστο, ενώ το Brain Damage δίνει την εναλλακτική άποψη ότι οι "τρελοί" ίσως είναι οι μόνοι που καταλαβαίνουν τα λάθη της κοινωνίας. Τέλος, το κομμάτι Eclipse ασχολείται με τις διαπροσωπικές σχέσεις.
«...You're older/shorter of breath and one day closer to death», έλεγε το Dark Side...Ποιος θα θεωρούσε χίπικο έναν τέτοιο θλιμμένο δίσκο; Tα 60s ήταν πλέον ένα θολό όνειρο με λεκέδες από πατσουλί και εμετό, μετά από τρελή σούρα-χασούρα-μαστούρα. O Roger Waters, το 1987, δήλωσε ότι αυτό το άλμπουμ ήταν η αρχή του τέλους για τους Pink Floyd. Δηλαδή, ήταν το ζενίθ τους.
Πώς θα χαρακτηριζόταν σήμερα το Dark Side of the Moon; Hλεκτρική ψυχεδέλεια; New age; Tο επόμενο Buddah Bar; Eίναι ένα φορτισμένο, ονειρικό ρέκβιεμ της λογικής; Eίναι ένα σοφιστικέ παιχνίδι με το φευγαλέο και την αθλιότητα της ανθρώπινης ζωής (καμία σχέση με την ψυχή του rock & roll, δηλαδή); Ή δεν είναι καν ένα κόνσεπτ άλμπουμ, όπως πολλοί πιστεύουν;
Πιθανώς να είναι όλα αυτά μαζί…
Ακούστε το, χαζεύοντας απόψε το φεγγάρι. Και τη φωτεινή πλευρά του…
Πηγές
www.pinkfloyd.co.uk
wikipedia.org/wiki/The_Dark_Side_of_the_Moon
Xptiseis.blogspot.com
MEN
KLIK
www.allmusic.com
