Ακολουθήστε μας στο Google news
Εφ’ όσον, αυτοί οι οποίοι υποτίθεται ότι μας εκπροσωπούν δεν μπορούν να συμβάλουν στην ενότητα, ας προσπαθήσουμε εμείς. Αισθάνομαι ότι αυτή η χώρα ζει τόσα χρόνια σε ένα διαρκή εμφύλιο πόλεμο. «Ποιος είσαι εσύ, ποιος είμαι εγώ». Σήμερα η μεγαλειώδης αυτή πορεία που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, θα έπρεπε να έχει ΕΝΑ σχηματισμό.
Όταν οι συγκεντρώσεις και οι πορείες διεξάγονται κάτω από διαφορετικά σχήματα, αυτομάτως, «σπάει» η έννοια της ενότητας και τότε το εύκολο θήραμα γίνεται ο λόγος για τον οποίον τόσοι άνθρωποι κατέβηκαν στον δρόμο. Η έννοια του πολιτικού όντος σε μια δημοκρατία δεν μπαίνει κάτω από πανό, χρώματα και σήματα. Το συμφέρον και το αγαθό του πολίτη δεν έχει πολιτική απόχρωση. Δυστυχώς τόσα χρόνια μας έμαθαν το αντίθετο, γιατί έτσι εξυπηρετούσαμε τα συμφέροντά τους. Και εμείς τι κάναμε;
Δεν μας φταίνε πάντα οι άλλοι, είμαστε αυτοκαταστροφικοί και εγωιστές. Τυφλοί απέναντι στις πραγματικές αιτίες και στους πραγματικούς υπεύθυνους. Κουφοί από τα πολιτικά φερέφωνα. Ελευθερία δεν είναι να κραδαίνεις το παλούκι που θα χώσεις στο μάτι του συνανθρώπου σου. Ελευθερία είναι να έχεις ανοιχτά τα χέρια σου για να αγκαλιάσεις τις πλάτες των αδύναμων.
* Η αφισέτα προέρχεται από τους δρόμους του Γαλλικού Μάη του ’68. Εμείς, την προσαρμόσαμε στον Μάη του 2010
Την ώρα που ο πρόεδρος της Βουλής κ. Φίλιππος Πετσάλνικος ανακοίνωνε στο σώμα της Βουλής τo θάνατο των τριών συμπολιτών μας, τα δύο πολιτικά άκρα, αντί να το βουλώσουν και να σκάσουν, ως ένδειξη σεβασμού, άρχισαν τις αντιπαραθέσεις τους!!!
05 Μαΐου 2010Την ώρα που ο πρόεδρος της Βουλής κ. Φίλιππος Πετσάλνικος ανακοίνωνε στο σώμα της Βουλής τo θάνατο των τριών συμπολιτών μας, τα δύο πολιτικά άκρα, αντί να το βουλώσουν και να σκάσουν, ως ένδειξη σεβασμού, άρχισαν τις αντιπαραθέσεις τους!!!Εφ’ όσον, αυτοί οι οποίοι υποτίθεται ότι μας εκπροσωπούν δεν μπορούν να συμβάλουν στην ενότητα, ας προσπαθήσουμε εμείς. Αισθάνομαι ότι αυτή η χώρα ζει τόσα χρόνια σε ένα διαρκή εμφύλιο πόλεμο. «Ποιος είσαι εσύ, ποιος είμαι εγώ». Σήμερα η μεγαλειώδης αυτή πορεία που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, θα έπρεπε να έχει ΕΝΑ σχηματισμό.
Όταν οι συγκεντρώσεις και οι πορείες διεξάγονται κάτω από διαφορετικά σχήματα, αυτομάτως, «σπάει» η έννοια της ενότητας και τότε το εύκολο θήραμα γίνεται ο λόγος για τον οποίον τόσοι άνθρωποι κατέβηκαν στον δρόμο. Η έννοια του πολιτικού όντος σε μια δημοκρατία δεν μπαίνει κάτω από πανό, χρώματα και σήματα. Το συμφέρον και το αγαθό του πολίτη δεν έχει πολιτική απόχρωση. Δυστυχώς τόσα χρόνια μας έμαθαν το αντίθετο, γιατί έτσι εξυπηρετούσαμε τα συμφέροντά τους. Και εμείς τι κάναμε;
Δεν μας φταίνε πάντα οι άλλοι, είμαστε αυτοκαταστροφικοί και εγωιστές. Τυφλοί απέναντι στις πραγματικές αιτίες και στους πραγματικούς υπεύθυνους. Κουφοί από τα πολιτικά φερέφωνα. Ελευθερία δεν είναι να κραδαίνεις το παλούκι που θα χώσεις στο μάτι του συνανθρώπου σου. Ελευθερία είναι να έχεις ανοιχτά τα χέρια σου για να αγκαλιάσεις τις πλάτες των αδύναμων.
* Η αφισέτα προέρχεται από τους δρόμους του Γαλλικού Μάη του ’68. Εμείς, την προσαρμόσαμε στον Μάη του 2010
