Ακολουθήστε μας στο Google news

Ανατριχίλα.

Η πιο συγκινητική στιγμή της βραδιάς στο Καλλιμάρμαρο ήρθε όταν ο Φοίβος ερμήνευσε ένα τραγούδι που, όπως είπε βουρκωμένος και με σπασμένη φωνή, το έγραψε την προηγούμενη νύχτα. Και το αφιέρωσε στος γονείς των παιδιών που χάθηκαν στα Τέμπη. Ήταν η στιγμή που όλο το Παναθηναϊκό Στάδιο σώπασε. Και πολλοί αγκαλιάστηκαν και δάκρυσαν. 

Πού είσαι τώρα φως μου, ήτανε γραμμένο
Να 'μαι 'δώ για πάντα να σε περιμένω.

Όσο κι αν κρατήσει, να μην το ξεχάσεις
Όταν φτάσεις πάρε. Πάρε όταν φτάσεις.

Θα το γράψει ο τοίχος, θα το γράψει ο βράχος
Πως δεν ήταν μόνο, ενός ανθρώπου λάθος.

Θα το πει η σημύδα, θα το πει κι ο κέδρος
Πως εδώ σκοτώνει όπου βρει το κέρδος

Θα το πει η λεβάντα, θα το πει η μυρσίνη
Πως κυλάει στα μάτια η δικαιοσύνη.

Μάτια του παιδιού μου, που δεν θα φιλήσω
Δεν υπάρχει τρόπος πια να σταματήσω.

Μέχρι να 'ρθει ο πήχυς και το χαλινάρι
Μέχρι να 'ρθει η Νέμεσις και να τους πάρει.

Αν δεν βρω το τέρμα, δεν θα ησυχάσω
Δεν θα σταματήσω, δεν θα ξαποστάσω.

Δεν θα κάνω πίσω και δεν θα ξεχάσω
Θα σε πάρω εγώ -παιδάκι μου- όταν φτάσω.