Για την Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου
13 Φεβρουαρίου 2025
«Ημέρα Ραδιοφώνου. Όλη μου η ζωή», λέει η Λιάνα Μαστάθη (φωτό) του Kosmos FM κι εμείς στο e-tetRadio, συμφωνώντας 100% μαζί της, σταχυολογούμε σχόλια ανθρώπων του ραδιοφώνου (και όχι μόνο) για το αγαπημένο μας μέσο - θα ανανεώνεται όλη την ημέρα.
__________________________
Χρήστος Παπαμιχάλης
Αυτήν τη φωτογραφία την αγαπώ. Είναι ένα ραδιοφωνικό βράδυ που θυμάμαι. Πλέον, περισσότερο από την μισή ζωή μου On Air.
Αμέτρητες ώρες. Αμέτρητα τραγούδια. Αμέτρητα λόγια. Αμέτρητος αέρας. Όλα έχουν γίνει αέρας.
Και εύχομαι να συνεχίσουν να γίνονται. Να πετάνε από τα ραδιοφωνάκια πάνω απ την πόλη και να εξαφανίζονται!
Αθηνά Τερζή
Ραδιόφωνο αγάπη μου
Γιορτάζεις σήμερα και σε γιορτάζω για τη χαρά που μου δίνεις, την ελευθερία, τη λύτρωση, τους υπέροχους ανθρώπους!
Μέρα/ες ραδιοφώνου
Radio Day/s και Fm100.6
Γιατί εδώ ακούμε ο,τι αισθανόμαστε!
Βάσια Ρεντούμη
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα μου έρχεται αυτή η φωτογραφία στο μυαλό. Και ταυτοχρόνως η σκέψη "Το ραδιόφωνο είναι έρωτας"...
Είναι το πρόσωπο το πιο αγαπημένο που το περιμένεις πάντα με την ίδια ανυπομονησία και τους παλμούς να ανεβαίνουν. Που κόβει βόλτες εκεί έξω στους δρόμους σφυρίζοντας ένα τραγούδι, και την ίδια στιγμή σε κάθε δρόμο αυτού του κόσμου, με λυτά κορδόνια και τις τσέπες γεμάτες με εισιτήρια από συναυλίες, θέατρα, κινηματογράφους, ταξίδια. Που θα πιει τον καφέ του μαζί σου το πρωί, θα είναι ο συνοδηγός σου στα μποτιλιαρίσματα, αυτός που θα σου πει στη δουλειά την ώρα που τρέχεις "κάνε μια παύση, τώρα, και πάρε μια ανάσα", το πρόσωπο που ένα βράδυ θα σε ακούσει προσεκτικά και θα σου πει αυτό ακριβώς που θέλεις να ακούσεις ή αυτό που δεν αντέχεις να ακούσεις.
Χρόνια του πολλά, λοιπόν, και χρόνια μας πολλά. Γιατί το ραδιόφωνο είμαστε όλοι μας...
(Ακριβώς 2 χρόνια σήμερα στον menta88 και μοιάζει σα να είναι η πρώτη μέρα)
Διονύσης Καστόρας
Να ταξιδεύουν οι φωνές, οι σκέψεις , οι μουσικές, τα συναισθήματα... Και να κάνει τη φαντασία...εικόνες ! Ο καθένας τις δικές του !
Κοινοί ήχοι, άλλες εικόνες...
Γι' αυτό έγινε!
Γι' αυτό το αγάπησα!
Έλενα Χατζηιωάννου
Οταν άκουγα την εκπομπή της Αννυ Βιτσέντζου, στο Β' Πρόγραμμα της ΕΡΤ, τις Τετάρτες, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, στις αρχές της δεκαετίας του '80, ερωτεύτηκα το ραδιόφωνο. Και ονειρεύτηκα να κάνω μία νυχτερινή εκπομπή. Αποφάσισα να γίνω δημοσιογράφος, και να μπορέσω μια μέρα να καθίσω πίσω από μικρόφωνο, να μοιραστώ συναισθήματα, επιλέγοντας μουσικές. Και επειδή η ζωή μπορεί να γίνει ιδιαίτερα γενναιόδωρη, ξεκίνησα να εργάζομαι ως δημοσιογράφος σε εφημερίδα, το Νοέμβριο του 1983 και βγήκα για πρώτη φορά στον αέρα του ραδιοφώνου, το 1987, στο κρατικό ραδιόφωνο. Και λίγους μήνες μετά, στον Αθήνα 9.84, η εκπομπή μου, - τι σύμπτωση -μεταδιδόταν Τετάρτη, λίγο μετά τα μεσάνυχτα.
Είμαι ευγνώμων, που αν και ερήμην της, η Αννυ Βιτσέντζου χάραξε τον επαγγελματικό μου δρόμο, οδηγώντας με σε έναν κόσμο, που μου προσέφερε πολλές ευτυχισμένες στιγμες δημιουργίας και συγκίνησης. Και σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου, με έκπληξη είδα, ότι κοινοποίησε στο fb, τη συνέντευξη που της πήρα, -εκτός από δημοσιογράφος και ως μεγάλη φαν της- το 1986-87, στο περιοδικό όπου δούλευα εκείνη την εποχή.
Σαπφώ Ματσιώρη
Ονειρεύτηκα έναν άλλον κόσμο και τον βρήκα!
Χρόνια πολλά λατρεμένο μας ραδιόφωνο
ΣΑΡΑΝΤΑ+ ΡΑΔΙΟΚΥΜΑΤΑ
Η απρόσεκτη κόρη του Δον Χουάν με δύο πικάπ απογειώθηκε
και χωρίς νυχοκόπτη,
στον Αστερισμό του Ωρίωνα κατευθύνθηκε κι από εκεί,
ως το θερινό τρίγωνο που με εντολή άνωθεν έδυσε
Σας είπα να μην παίζετε με τα κουμπιά την τελευταία στιγμή.
Η Μαίρη δώρο Μπάρτσελορ στο διάδρομο του Δημαρχείου.
Άυλη κληρονομιά εκ του πατρός εκπορευόμενη, λέξεις ταξιδιάρες
Βραχέα μεσαία και fm κάτω απ' το μαξιλάρι
Στις γειτονιές της Ελλάδας το επικοινωνώ αμετάβατο άνθισε αλληλεγγύη.
Σκιά αεροπλάνου σαν χάδι ζευγάρωσε με τη σκιά του τρένου
Ραδιοδρόμιο απογείωσης, Μαύρο πολύχρωμο,
γνωριστήκαμε στο σκοτάδι,
ψαχουλεύοντας πρόσωπα,
αγγίξαμε τόξα ουράνια
και στις καθημερινές αγωνίες μας,
γίναμε φίλοι και σύντροφοι.
Σαράντα χρόνια, σαράντα κύματα, χαρμολύπη.
Μικαέλα Θεοφίλου
Να το προτιμάτε το ραδιοφωνάκι. Δημιουργεί ωραιότερες εικόνες από την τηλεόραση και αν το απατήσετε με κανένα Spotify ή κανένα youtube, να θυμάστε ότι αυτό παραμένει πιστό σε σας γιατί εκπέμπετε στην ίδια συχνότητα. Άλλωστε η καλύτερη μπάντα... είναι των FM.
Χρόνια πολλά σε όλους μας!
Ελεωνόρα Ορφανίδου
Μόνο κάτι μαγικό θα μπορούσε να κάνει στα παιδικά μου μάτια αυτό που έκανε το ραδιόφωνο για την οικογένεια μου.
Στα τέλη της δεκαετίας του '80 ο παππούς μου, πρόσφυγας από τη Μικρασία ξαναβρήκε τον αδερφό του, μέσα από τις ραδιοφωνικές ανακοινώσεις του Ερυθρού Σταυρού . Ακούγαμε με ευλάβεια την εκπομπή κάθε εβδομαδα. Τελικά, ο Γιουβάν και ο Κωνσταντίνος που χωρίστηκαν βίαια στην αρχή της εφηβείας τους (όπως και η αδερφή τους Όλγα που δεν βρέθηκε ποτέ) με τον ξεριζωμό, αντάμωσαν γέροντες, χάρη στη δύναμ,η του ραδιοφώνου να ταξιδευει παντού. Μου περιέγραψαν το σπαρακτικό κλάμα όλων στο αεροδρόμιο Κεμάλ Ατατούρκ.
Μετά από τόσα χρόνια θητείας στον ραδιοφωνικό αέρα, τόσες χαρές, αυτή είναι η σημαντικότερη ανάμνηση μου από το μέσον που αγαπώ
Ελευθερία Κουμάντου
Παγκόσμια μέρα ραδιοφώνου σήμερα...
Τα τελευταία 29 χρόνια δουλεύω στον Αθήνα 9.84 κάνοντας ρεπορτάζ και από το 2014 κάνοντας και εκπομπή με την έτερη Νταμα Σπαθι, Ελεωνόρα Ορφανίδου.
Το ραδιόφωνο δεν είναι μόνο δουλειά. Έχει γοητεία, είναι έρωτας. Είναι πρόκληση. Πρέπει να σχηματίσεις στον ακροατή με τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσεις την εικόνα που εσύ βλέπεις. Να του μεταφέρεις αυτό που εσύ βιώνεις. Αν χαίρεσαι τη χαρά σου. Αν λυπάσαι τη λύπη σου. Αν φοβάσαι τον φόβο σου. Αλλά με ψυχραιμία.
Πάντα γνωρίζοντας ότι εσύ βρισκεσαι στο σημείο που συμβαίνει ο,τι συμβαίνει επειδη είσαι ο/η επαγγελματίας που είσαι επιφορτισμένος/η με την ενημέρωση του κοινού. Και αυτό έχει ιδιαίτερη ευθυνη. Ευθύνη που δυστυχώς πολλοί δημοσιογραφοι την ξεχνουν.
Παγκόσμια μέρα ραδιοφώνου. Μέρα αγάπης , μέρα γιορτής για τους ανθρώπους του ραδιοφώνου και τους ακροατές του
Μαρκέλλα Μικέλη
Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα ραδιοφώνου. Από τα 15 μου είμαι καθημερινά σε ένα studio ραδιοφώνου. Αμέτρητες εκπομπές, τραγούδια, ειδήσεις, συνεντεύξεις, εμπειρίες... Στιγμές που είναι τελικά μια ολόκληρη ζωή. Το ραδιόφωνο είναι ιδιαίτερο και απαιτητικό. Θέλει επαγγελματισμό και δεν συγχωρεί προχειρότητες και ερασιτεχνισμούς. Είναι γρήγορο και αληθινό. Ζωντανό. Δεν θέλει φώτα, μακιγιάζ και σκηνοθεσία, μόνο ψυχή. Χρόνια πολλά λοιπόν και να πορευόμαστε παρέα για πολλά πολλά χρόνια ακόμα...
Γιάννης Παντελάκης
Το ραδιόφωνο ίσως είναι το πιο σπουδαίο Μέσο, είχα την τύχη να εργαστώ για πολλά χρόνια, είτε στο δημόσιο ραδιόφωνο της ΕΡΤ, είτε στον 9.84 από μια θέση ευθύνης. Έχω να θυμηθώ πολλές καλές στιγμές, κρατάω πιο έντονα μια από αυτές.
Καλοκαίρι του 2015, πολλές χιλιάδες πρόσφυγες έρχονται στη χώρα και βρίσκουν ένα κράτος απροετοίμαστο (sic) και πολλούς επιτήδειους έτοιμους να εκμεταλλευτούν οικονομικά ακόμα και τους ''καταραμένους’’ που έχουν φύγει από πολέμους.Μαζί με την Noni Karagianni, τον Michael Kyriakidis και όλα τα σπουδαία παιδιά του 9,84 αρχίζουμε εκπομπές στις γλώσσες τους με χρήσιμες πληροφορίες για να μην πέφτουν θύματα και μαζί τυπώνουμε χιλιάδες φυλλάδια σε 3 γλώσσες τα οποία μοιράζονται στους χώρους υποδοχής αλλά και με την Athens Voice, ο Φ.Γεωργελές μας βοήθησε χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Δεν ξέρω πόσοι βοηθήθηκαν τότε, αλλά έστω και με έναν να συνέβη, άξιζε…
Νίκος Ασημακόπουλος
Κανάλι 15 του Ρούσου Κούνδουρου, το πρώτο ελεύθερο ραδιόφωνο στην Ελλάδα. Κανάλι 1. Planet 104.5. Sentra FM. ΕΡΑ Σπορ. Ευτυχισμένες μέρες...
Απόστολος Βαρνάς
Παγκόσμια μέρα ραδιοφώνου σήμερα και η δικιά μου αγαπημένη εκπομπή είναι η ακόλουθη : "Με άλλον αέρα" της Φωτεινής Μπαλογιάννη στον 9,58
Θεματικές εκπομπές υπόδειγμα ραδιοφώνου. Εύγε!
Τις βρίσκεται και στο app ErtEcho.
Α και μου λείπει αφόρητα ο John Peel.
Πέτρος Βούζας, Ράδιο Λέχοβο 97,1
Σήμερα γιορτάζουμε!
Αποτελεί μεγάλη τιμή και χαρά να σε υποδέχονται οι ακροατές στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, στην εργασία τους στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το ευχαριστώ είναι από καρδιάς γι αυτό το μοναδικό ταξίδι!
Ψάχνοντας ανάμεσα σε αμέτρητες φωτογραφίες για να βρω κάποια να αναρτήσω για την ημέρα, στάθηκα σ' αυτή "βραδιά συνομιλιών" στην μπάντα των μεσαίων κυμάτων μαζί με τον αδερφό μου Γιώργο.
Χρόνια πολλά στο αγαπημένο μας ραδιόφωνο!
Γιάννης Καφάτος
Μέρα (μνήμες) ραδιοφώνου.
Πρώτη φορά στο μικρόφωνο, μια νύχτα κάπου στο μακρινό 1990, ΑΝΤ1 97,1 - σήμα ειδήσεων "Είναι τα νέα απο τον Αντ1 με τον Γιάννη Καφάτο... " Είχα μόλις ξεκνήσει να είμαι ο νυχτερινός εκφωνητής των δελτίων. Διαδέχθηκα τον Δημήτρη Παπανώτα που μου έδειξε πώς με τις ηλεκτρικές γραφομηχανές γράφαμε - με προσοχή και σβήνουμε αυτόματα (μεγάλη εφεύρεση της εποχής).
Μετά με Γιώργο Παπαδάκη, πρωινή εκπομπή Άααχ Σάββατο, πάντα ΑΝΤ1 όπου δουλευαα ως ρεπόρτερ στην τηλεόραση - εφτά με δέκα το πρωί. Έκανα ρεπορτάζ συμπαρουσίαζα και ο ο Γιώργος μου έδωσε πολλές ευκαιρίες να πέσω στα βαθιά αφού ερχόταν πιο αργά. Αγχος στο κόκκινο.
Μετά ήρθε ο Skyrock που είχε φτιάξει ο συγχωρεμένος Κωνσταντίνος Σγόντζος μας (με Νανά Παλαιτσάκη, Σούλτα, Λεουνάκη, Αποστόλου, Σκόπη, Τσιρτσώνη, Σεμιτέκολο, Σόζων Ηρειώτη, και άλλους, η Θεοδώρα που ήταν η britpop ανάμεσά μας - που δε θυμάμαι τα ονόματά τους γιατί δε θυμάμαι εύκολα... πια) Εκεί γνωρίσαμε και δουλέψαμε με τα τότε πιτσιρίκια σήμερα επαγγελματίες Κατερίνα Ζαρείφη, Παναγιώτη Σιώζο, Γιάννη Χήνο, Βασίλη Κασσάρα,, Βάιο Ρούπη, Κώστα Ασημινάκη μετά ο Alpha με διευθυντή Θοδωρή Στίνη, 98,9 με την Άννα Ξένου σε πρωινό μαγκαζίνο,
Μετά ο Rock FM 10 με δώδεκα το πρωί. Εκεί με άκουσαν ο τότε ιδιοκτήτης του Memphis (Βεντήρη) και με κάλεσε να παίξω μουσικές. Το Memphis μου πήρε την παρθενιά. Δυο τσάντες βινυλια και cd, μετά ήρθε το Decadence, και συνεχίζω τις ντιτζεϊκές μου περιπλανήσεις στην αθηναϊκή νύχτα (συνήθως με΄εναν σκληρό δίσκο και τα ακουστικα μου πια)
Το ραδιόφωνο ειναι καύλα. Τότε την είχαν και αυτοί που είχαν τις επιχειρήσεις και οι παραγωγοί. Σήμερα έχουμε καλούς παραγωγούς σε άψυχα ραδιόφωνα λόγω πλέιλιστ.
Το ραδιόφωνο ειναι παρέα. Δεν το ξεχνάς, Και νομίζω ότι πάντα σε μια ήσυχη, ή ανήσυχη νύχτα, εμείς οι πενηντάρηδες πρώτα έναν σταθμό θα ψάξουμε και μετά μια λίστα στο σποτιφάι (που δεν έχω)
(και φυσικά δεν ξεχνώ μερικά τηλέφωνα ακροατών όπως ενός συντηρητή που μέ έπαιρνε απο σκαλωσιά στην πύλη του Ανδριανού για καλημέρα και ΄να μου πει ότι του φτιάχνω τη διάθεση - σπάνια ζητούσε κάποιο κόμμάτι, το οποίο και φυσικά και του έβαζα. Μιας κυρίας υπαλλήλου τράπεζας που μου ελεγε πώς με ακούει με ένα ακουστικό για να ξέρει τι της γίνεται αλλά και να ξεφεύγει απο την τυπικούρα του γκισέ.
Τέλος πρόσφατα, γνώρισα ένα παλικάρι, στην ηλικία μου παν' κατ' που μου είπε ρε Καφάτε ευχαριστώ γιατί έμαθα τόση μουσική απο τις εκπομπές σου. (Εγώ ποτέ δε θεώρησα ότι κάνω μάθήματα απο μικροφώνου, το κέφι μου έκανα. νομίζω με ευγένεια προς τους ακροατές!
Χάπι ρέιντιο μέμοριζ!!!!
Λουκάς Φωτόπουλος
Ήταν το πολύ μακρινό πλέον 1988 όταν πρωτοπάτησα το πόδι μου σε στούντιο ραδιοφώνου (συγκεκριμένα στο στούντιο του ANT1 Radio 97,1) όταν πήγα να παρακολουθήσω από κοντά την εκπομπή της Natalia Germanou και αμέσως ερωτεύτηκα το μέσο και φυσικά γοητεύτηκα από την Ναταλία. Τέσσερα χρόνια μετά, το 1992 ξεκίνησε το δικό μου ταξίδι στα ερτζιανά το οποίο καλά κρατεί μέχρι τώρα. Περάσαμε πολλά, ωραίες εποχές, ρεπερτόρια, συνεντεύξεις - το καλύτερό μου - αλλά και απογοητεύσεις, άθλια playlist κτλ. Είμαι πολύ ευτυχισμένος που πλέον στο ΡαδιοΔίκτυο μπορώ να παίζω τα τραγούδια που θέλω, να έχω καλεσμένους που επιθυμώ και να λειτουργεί μια εκπομπή όπως της πρέπει: με αγάπη!
Χρόνια πολλά ραδιοφωνατζήδες! Μακάρι το ραδιόφωνο να ξαναγίνει κάποτε ελεύθερο!
Γιώργος Φλωράκης
Το να ακούς μουσική, σημαίνει να γεμίζεις την καρδιά και το μυαλό σου χρώματα. 13 Φεβρουαρίου, παγκόσμια ημέρα ραδιοφώνου και μ´ ένα ζευγάρι ακουστικά μπορείς να ταξιδεύεις -όχι μόνο σήμερα μα κάθε μέρα- μέχρι την άκρη του κόσμου. Πρωινά, Τρίτο, 8.00, καλή ακρόαση
Δημήτρης Γιαγτζόγλου
Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου! Ημέρα γιορτής. Αν και ανήκω σε εκείνους που το γιορτάζουν κάθε μέρα. Ανήκω σε εκείνους τους ευτυχισμένους που αυτό που ήθελαν να κάνουν επαγγελματικά αυτό έκαναν. Και όχι μόνο αυτό. Ξεκίνησα το ραδιόφωνο το 1992 αλλά και στον σταθμό που ήθελα! Τον τότε ΣΚΑΪ 100.4! Και να που το 2025 μετά από 12 χρόνια απουσίας είμαι ξανά εδώ. Ξερετε δεν έχω κανένα θέμα να εκφράσω τα συναισθήματά μου. Μου είχε λείψει αυτό το στούντιο. Ποτέ δεν έπαψε να μου λείπει. Και αυτό και οι άνθρωποι. Είναι ευτυχία να νιώθεις ότι δεν είναι δουλειά αυτό που κάνεις. Και ας δουλεύεις ώρες. Και είμαι ευγνώμων για αυτό. Με απλά λόγια. Εδώ και χρόνια αυτό το μέσον είναι τρόπος ζωής για μένα.
Γιώργος Γούσιας
Παγκόσμια ημέρα ραδιοφώνου με...
..."Το Ραδιόφωνο δίπλα στο παράθυρο"
Η “Αφύλαχτη Διάβαση” -σειρά ραδιοφωνικών ντοκιμαντέρ στα ραδιόφωνα της ΕΡΤ- παρουσιάζει την ιστορία ενός αγοριού που μεγαλώνει στην ελληνική επαρχία [στη Δρακότρυπα!] τη δεκαετία του 1950 με μοναδική συντροφιά του έναν ραδιοφωνικό δέκτη. Η ζωή του θα ταυτιστεί με τις ραδιοφωνικές εκπομπές και η προσωπική ιστορία του θα αποκτήσει στοιχεία από τη ραδιοφωνική ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας, καθώς προσπαθεί να γιατρέψει τις πληγές της από τον Εμφύλιο και τη μετανάστευση.
Με αφορμή ένα κείμενο του εραστή του ραδιοφώνου Γιώργου Γούσια, το ραδιοφωνικό ντοκιμαντέρ της “Αφύλαχτης Διάβασης” παρουσιάζει ένα απάνθισμα των ραδιοφωνικών μεταδόσεων σταθμών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, από τις απαρχές της δεκαετίας του 1950 έως και τις αρχές του 1980. Μία ραδιοφωνική ιστορία 30 χρόνων, που αποτελεί ταυτόχρονα και την ιστορία της Ελλάδας από τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια μέχρι τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Έρευνα – παρουσίαση: Θωμάς Σίδερης, τον οποίο ευχαριστώ θερμά!
Ευγενία Λουπάκη
Παγκόσμια μέρα ραδιοφώνου, η ζωή μου όλη.
Το μεσημέρι μεταξύ 12-1 θα μιλήσουμε γι' αυτό το αναντικατάστατο μέσο, με τον επίσης εραστή του ραδιοφώνου της ποιότητας και αγαπημένο φίλο Γιάννης Τσολακίδης στην εκπομπή του ΤΕΧΝΗεντός στον 9,58fm ΕΡΤ3.
Αν θέλετε ν΄ακούσετε τη φωνούλα μου συντονιστείτε. Θα μιλήσει βέβαια κι ένας άσχετος τύπος με χάλια φωνή αλλά δεν πειράζει ανεχθείτε τον κι αυτόν, Κώστας Θωμαϊδης λέγεται αν τον έχετε ακουστά.
Συντονιστείτε!
Δέσποινα Αυγερίδου
Το ραδιόφωνο δεν είναι απλώς ήχος. Είναι συναισθήματα, αναμνήσεις, φωνές που χαράζουν την ψυχή. Είναι παρέα στα ξενύχτια, στις διαδρομές, στις χαρές και στις λύπες. Είναι η ζωή μου όλη.
Σήμερα, κοιτάζοντας πίσω στις μέρες και τις νύχτες μπροστά στο μικρόφωνο, θυμάμαι τα αγαπημένα πρόσωπα που μοιραστήκαμε αυτή τη μαγεία. Τους φίλους, τους συνεργάτες, τις ατέλειωτες ώρες στον αέρα γεμάτες μουσική, λόγια και αλήθεια. Και πάνω απ’ όλα, θυμάμαι αυτούς που έφυγαν νωρίς, τον Δημήτρη... που είναι πάντα εδώ, με τη φωνή του να αντηχεί ακόμα μέσα μου, σαν μια εκπομπή που δεν τελείωσε ποτέ.
Σε όλους εσάς που αγαπάτε το ραδιόφωνο όπως εγώ, που ξέρετε πως ένα τραγούδι, μια κουβέντα, μια σιωπή μπορούν να πουν όσα δεν λέγονται αλλιώς… Χρόνια πολλά!
Κώστας Γρηγοριάδης
Μέρα ραδιοφώνου σήμερα και μερικοί άνθρωποι που μας ακόνισαν το μουσικό μας κριτήριο και μας έμαθαν μουσική
ποπ και ροκ κλαμπ, λαΪκοί βάρδοι, καλησπέρα κε Έντισον.
Πολλές ακόμη εκπομπές με το Studio 344 και τον Άκη Έβενη, τις προσφερόμενες εκπομπές των μουσικών εταιρειών τα "δέκα πρώτα" του hit parade και τόσα άλλα.
Μιχάλης Κυριακίδης
Ημέρα του Ραδιοφώνου που ναι σήμερα, να τι θυμήθηκα!!!
Kάπου εκεί στα 1977 ξεκίνησε η η Ραδιοφωνική μου πορεία, στη Σουηδική Ραδιοφωνία.
Στα 1983, επιστροφή στην Ελλάδα και την ΕΡΤ. Το 1986, αποστολή στην Καλαμάτα μετά τον φονικό σεισμό και η ίδρυση του τοπικού Ραδιοφωνικού σταθμού Καλαμάτας, που ξεκίνησε κάτω από μια ελιά ( η φωτο από το περιοδικό TV3), Eπιστροφή στην Αθήνα το 1989 και στην ΕΡΤ.
Το 1997 έναρξη μαθημάτων στο Τμημα Μέσων Ενημέρωσης και Πολιτισμού του Παντείου. Στη φωτο με φοιτητές μου στο εργαστήριο Ραδιοφωνίας... Η συνεργασία με το Πάντειο έως το 2012
2001-2010 δ\ντης ειδήσεων στο Ραδιόφωνο της ΕΡΤ.
2011 στον Αθήνα 9.84 Μια περιπέτεια με μαγεία και ...ταλαιπωρία..
Από το 2016- 2019 συνιδρυτής και Πρόεδρος της Ενωσης Δημοτικών ΜΜΕ Ελλάδας
Μια ζωή γεμάτη Ραδιόφωνο
Cultural News - Πολιτιστικά Νέα ·
«H φωνή του ραδιοφώνου, άλλοτε, με την καθημερινή παρουσία, έπαιρνε την όψη του ανθρώπου που εμείς θα θέλαμε να έχει αυτή η φωνή. Αυτό ήταν μαγικό! Σήμερα με την τηλεόραση, χάθηκε η μαγεία. Μπορεί να μας αιχμαλωτίζει η τηλεόραση, αλλά δεν μας μαγεύει. Με το ραδιόφωνο δημιουργούσαμε τις εικόνες που θέλαμε. Με την τηλεόραση μας επιβάλλουν τις εικόνες που άλλοι θέλουν».
Mάνος Χατζιδάκις,
|περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ,1991|
Βαγγέλης Χαλικιάς
Παγκόσμια ημέρα ραδιόφωνου σήμερα!
Τον Μάη κλείνω δεκαπέντε χρόνια συνεχούς παρουσίας πίσω από τα μικρόφωνα. Δεν τα λες πολλά δεν τα λες και λίγα.
Μαρία Κοτζακόλιου
Παγκόσμια ημέρα ραδιοφώνου σήμερα!!!
Το ραδιόφωνο είναι αγάπη παντοτινή. Το λες και καψούρα! Ψυχοθεραπεία, γιατί σε κάθε εκπομπή καταθέτεις κι ένα κομμάτι του εαυτού σου.
Το ραδιόφωνο "μιλά" στην καρδιά...
Το ραδιόφωνο είναι αυτό που τίποτε από το εγώ σου δεν μπορεί να κρυφτεί...
Είναι η σχέση που αποκτάς με τους ακροατές και η δύναμη που παίρνεις και δίνεις...
Στις μικρές και μεγάλες στιγμές μας!!!
Ραδιοφωνικές ιστορίες....
Την σημερινή εποχή πόσο εύκολα όλα τεχνικά. Ετοιμάζεις ηχητικό και με το ποντίκι του υπολογιστή μέσα σε λίγη ώρα κόβεις, ράβεις, ντύνεις μουσικά κι έτοιμο!!!
Παλιά, πολύ παλιά όμως, ηχολήπτης, πικ απ και βινύλιο, άγχος μην κολλήσει η βελόνα, ρεπορτάζ σε κασέτα, σου έβγαινε η ψυχούλα να κάνεις μοντάζ. Κι αν ο ηχολήπτης είχε κέφια, δοκίμαζε τις αντοχές σου κάνοντας αστείες κινήσεις κι εσύ επαγγελματίας, να μην γελάσεις λέγοντας τις ειδήσεις.
Κι αν με ρωτάς, θα σου πω ότι ήταν ωραία χρόνια!!! Με πολλές τεχνικές δυσκολίες, αλλά με πολύ γέλιο και πολλή αγάπη....
Δημήτρης Ψεματίκας
Γιάννης Τσαούσης
Για την Παγκοσμια Ημερα Ραδιοφωνου, ενα «ανοιξε θεια, απ τη ΔΕΗ ειμαστε» before it was cool.
