Ακολουθήστε μας στο Google news
Το 2011 ήταν, για τη μουσική, «το έτος της γυναίκας». Από τη Florence Welch μέχρι την PJ Harvey, από τη Feist μέχρι την Annie Clark, από την Tori Amos μέχρι την Anna Calvi, τα κορίτσια έβαλαν τα γυαλιά στους μαντράχαλους. Η ύφεση απειτεί ευαισθησία και όχι κραυγές. Σκέψη και όχι αδρεναλίνη.
Όταν όμως έφτιαχνα τη λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς έκανα ένα κεφαλαιώδες λάθος. Ασχολήθηκα με τις κοπέλες που σηκώνουν στους ώμους την κληρονομιά της Kate Bush, ενώ παραμένει μάχιμη η ίδια η Κέιτ.
Mea culpa, λοιπόν. Ο ωραιότερος δίσκος που κυκλοφόρησε μέσα στο 2011 δεν ήταν το εξαίσιο Night Of Hunters της Tori Amos, αλλά το 50 Words For Snow της Kate Bush. Άργησα να το ακούσω, αλλά ζω αυτές τις μέρες υπό την επήρεια της μεθυστικής του γοητείας. Είναι ένα απόκοσμο ταξίδι στο στοιχειωμένο δάσος, ένας υπέροχος ύμνος για το χειμώνα, για το λευκό και για τους παγωμένους έρωτες. Η παγωνιά συνυπάρχει με τη θαλπωρή. Το χιόνι σκεπάζει τα πάντα, αλλά κάπου ανάμεσα στις νιφάδες υπάρχει ένα τζάκι, μία φλόγα.
Στο Wild Man, η Κέιτ περιπλανιέται στα Ιμαλάια και παίζει χιονιές με τον μυθικό Γέτι. Στο Lake Tahoe, γίνεται η ίδια ξωτικό, φοράει ένα νυχτικό και περιπλανιέται στα δάση. Στο 50 Words For Snow αποδεικνύει με τη βοήθεια του Stephen Fry ότι όχι, δεν είναι μύθος τελικά, υπάρχουν σταλήθεια 50 λέξεις που σημαίνουν «χιόνι». Στο Snowflake ανεβάζει στη σκηνή της το γιό της, τον Άλμπερτ, που είναι προικισμένος με φωνή που ανοίγει τους ουρανούς. Στο Snowed In At Wheeler Street φτιάχνει με τον Elton John ένα ντουέτο που σου σκίζει την καρδιά. Το πιάνο της είναι πότε χάδι και πότε μαχαίρι. Η φωνή της άλλοτε μετάξι και άλλοτε χαλκός.
Εικοσιεφτά χρόνια μετά το ιστορικό Hounds Of Love, η μυστηριώδης, αποτραβηγμένη από τα εγκόσμια κυρία Bush κρατάει ακόμη το σκήπτρο. Ισχύει, φαίνεται, αυτό που έγραψε στο Running Up That Hill: έκανε κάποιος είδους συμφωνία με το Θεό. Όποια θέλει να κερδίσει το χρίσμα της διαδοχής, θα πρέπει να το λάβει από την ίδια.
Της Kate Bush
28 Φεβρουαρίου 2012Λένε ότι οι Εσκιμώοι έχουν 50 διαφορετικές λέξεις για το χιόνι. Πρόκειται φυσικά για μύθο. Το πολύ πολύ να έχουν καμιά 35αριά. Αλλά η Kate Bush ξέρει καλά να χειρίζεται τους μύθους. Συχνά δημιουργεί δικούς της. Η Kate Bush είναι, η ίδια, ένας μύθος.Το 2011 ήταν, για τη μουσική, «το έτος της γυναίκας». Από τη Florence Welch μέχρι την PJ Harvey, από τη Feist μέχρι την Annie Clark, από την Tori Amos μέχρι την Anna Calvi, τα κορίτσια έβαλαν τα γυαλιά στους μαντράχαλους. Η ύφεση απειτεί ευαισθησία και όχι κραυγές. Σκέψη και όχι αδρεναλίνη.

Mea culpa, λοιπόν. Ο ωραιότερος δίσκος που κυκλοφόρησε μέσα στο 2011 δεν ήταν το εξαίσιο Night Of Hunters της Tori Amos, αλλά το 50 Words For Snow της Kate Bush. Άργησα να το ακούσω, αλλά ζω αυτές τις μέρες υπό την επήρεια της μεθυστικής του γοητείας. Είναι ένα απόκοσμο ταξίδι στο στοιχειωμένο δάσος, ένας υπέροχος ύμνος για το χειμώνα, για το λευκό και για τους παγωμένους έρωτες. Η παγωνιά συνυπάρχει με τη θαλπωρή. Το χιόνι σκεπάζει τα πάντα, αλλά κάπου ανάμεσα στις νιφάδες υπάρχει ένα τζάκι, μία φλόγα.

Εικοσιεφτά χρόνια μετά το ιστορικό Hounds Of Love, η μυστηριώδης, αποτραβηγμένη από τα εγκόσμια κυρία Bush κρατάει ακόμη το σκήπτρο. Ισχύει, φαίνεται, αυτό που έγραψε στο Running Up That Hill: έκανε κάποιος είδους συμφωνία με το Θεό. Όποια θέλει να κερδίσει το χρίσμα της διαδοχής, θα πρέπει να το λάβει από την ίδια.