Ακολουθήστε μας στο Google news
Και χθες το βράδυ (το μυστικό!) ήταν στο Faust, στην Καλαμιώτου, όπως κατεβαίνεις την Καραγεώργη Σερβίας δεξιά, πριν την πλατεία Αγίας Ειρήνης. Εύκολα το βρίσκεις. Εκεί έπαιζε χθες λοιπόν ο πιο, πιθανόν, κοσμοπολίτης μουσικός που έχουμε στη χώρα μας. Ο Γιώργης Χριστοδούλου. Ένα ωραίο και με concept μπαρ, το Faust, να φιλοξενεί έναν απόλυτα ταιριαστό με τον συγκεκριμένο χώρο, καλλιτέχνη. Ότι έπρεπε. Παρκάραμε ακριβώς απ έξω γύρω στις 11, μετά το (κρύο) Παλλάς και τον (ακαδημαϊκό) Brand Mehldau. Άλλος κόσμος, άλλη υφή, άλλο στιλ. Ένα (καθαρό!) ποτό παρακαλώ και γρήγορα αν γίνεται.
Τίποτε δεν πετυχαίνει πάντως πλέον χωρίς concept και στιλ. Άλλαξαν οι εποχές. Οι τύποι που έστησαν το Faust, το «έπιασαν» το νόημα. Ένα μικρό μπαρ είναι, προσεγμένο μέχρι και την τελευταία λεπτομέρειά του. Ακόμα και τα ποτά-χορηγοί όπως το Haig είχαν προσαρμόσει τα διαφημιστικά τους στο ύφος του μαγαζιού. Ολίγον τι καμπαρέ, κάπως σκοτεινό αλλά με πολύ χρώμα, με μία σκηνή να φιλοξενεί παραστάσεις από Κυριακή έως και Πέμπτη. «Τις άλλες μέρες μην έρθετε» άκουσα έναν τύπο στην πόρτα, «δεν μπορείς να μπεις από τον πολύ κόσμο». Σιγά. Όλοι οι καλοί χωράνε.
Και, ταίριαζε ο Γιώργης Χριστοδούλου στο Faust. Απόλυτα. Σαν να βρήκε το στοιχείο του. Μου άρεσε πολύ. Μου άρεσε αυτή η global και ολίγον τι ρομαντική αισθητική του. Η επιλογή των τραγουδιών, από Cole Porter μέχρι Τάκη Μωράκη. Η διάθεσή του για χορό. Το κέφι που έκανε. Και η σκηνική του παρουσία. Χθες κατάφερε να ζωντανέψει ένα κατάμεστο- κλαμπ που περί άλλων τύρβαζε, τουλάχιστον στην αρχή. Τους πήρε με το μέρος του όμως, τους έβαλε στο παιχνίδι. Και έστω και αν θέλει λίγη δουλειά ακόμα ως καλλιτέχνης, έχει αρκετό υλικό προς επεξεργασία ακόμα μέσα του όμως, γίνεται φανερό αυτό. Πότε παίζει ξανά; Και που; (Ήταν καλός και ως dj μετά, όσο άκουσα)
Τα μυστικά της νύχτας δεν είναι καλά κρυμμένα.
07 Μαρτίου 2012Τα μυστικά της νύχτας δεν είναι -απαραιτήτως- καλά κρυμμένα. Μην ανησυχείτε επομένως. Αν έχετε διάθεση, τα ξετρυπώνετε εύκολα.Και χθες το βράδυ (το μυστικό!) ήταν στο Faust, στην Καλαμιώτου, όπως κατεβαίνεις την Καραγεώργη Σερβίας δεξιά, πριν την πλατεία Αγίας Ειρήνης. Εύκολα το βρίσκεις. Εκεί έπαιζε χθες λοιπόν ο πιο, πιθανόν, κοσμοπολίτης μουσικός που έχουμε στη χώρα μας. Ο Γιώργης Χριστοδούλου. Ένα ωραίο και με concept μπαρ, το Faust, να φιλοξενεί έναν απόλυτα ταιριαστό με τον συγκεκριμένο χώρο, καλλιτέχνη. Ότι έπρεπε. Παρκάραμε ακριβώς απ έξω γύρω στις 11, μετά το (κρύο) Παλλάς και τον (ακαδημαϊκό) Brand Mehldau. Άλλος κόσμος, άλλη υφή, άλλο στιλ. Ένα (καθαρό!) ποτό παρακαλώ και γρήγορα αν γίνεται.
Τίποτε δεν πετυχαίνει πάντως πλέον χωρίς concept και στιλ. Άλλαξαν οι εποχές. Οι τύποι που έστησαν το Faust, το «έπιασαν» το νόημα. Ένα μικρό μπαρ είναι, προσεγμένο μέχρι και την τελευταία λεπτομέρειά του. Ακόμα και τα ποτά-χορηγοί όπως το Haig είχαν προσαρμόσει τα διαφημιστικά τους στο ύφος του μαγαζιού. Ολίγον τι καμπαρέ, κάπως σκοτεινό αλλά με πολύ χρώμα, με μία σκηνή να φιλοξενεί παραστάσεις από Κυριακή έως και Πέμπτη. «Τις άλλες μέρες μην έρθετε» άκουσα έναν τύπο στην πόρτα, «δεν μπορείς να μπεις από τον πολύ κόσμο». Σιγά. Όλοι οι καλοί χωράνε.
Και, ταίριαζε ο Γιώργης Χριστοδούλου στο Faust. Απόλυτα. Σαν να βρήκε το στοιχείο του. Μου άρεσε πολύ. Μου άρεσε αυτή η global και ολίγον τι ρομαντική αισθητική του. Η επιλογή των τραγουδιών, από Cole Porter μέχρι Τάκη Μωράκη. Η διάθεσή του για χορό. Το κέφι που έκανε. Και η σκηνική του παρουσία. Χθες κατάφερε να ζωντανέψει ένα κατάμεστο- κλαμπ που περί άλλων τύρβαζε, τουλάχιστον στην αρχή. Τους πήρε με το μέρος του όμως, τους έβαλε στο παιχνίδι. Και έστω και αν θέλει λίγη δουλειά ακόμα ως καλλιτέχνης, έχει αρκετό υλικό προς επεξεργασία ακόμα μέσα του όμως, γίνεται φανερό αυτό. Πότε παίζει ξανά; Και που; (Ήταν καλός και ως dj μετά, όσο άκουσα)
