Ακολουθήστε μας στο Google news
Μανώλη Κιλισμανή
Αυτές τις μέρες κανονικά θα γιόρταζε ένα χρόνο, αλλά ατύχησε. Και πιθανότατα η χώρα μας να είναι το μοναδικό μέρος του κόσμου στο οποίο το συγκεκριμένο προιόν ατυχεί, αλλά πάλι η χώρα μας έχει παρελθόν σε ανάλογες καταστάσεις.
Όταν πριν από ένα χρόνο μου πρότειναν να γράψω στην ελληνική διαδικτυακή έκδοση του billboard κολακεύτηκα να πω την αλήθεια, γιατί όπως και να το κάνουμε, άλλο να λες γράφω για το τάδε site κι άλλο γράφω για το billboard. Από μόνο του το όνομα προσθέτει κύρος, ακόμα κι αν πρόκειται απλά για την ελληνική του εκδοχή, αφού οι περισσότεροι εξ ημών δύσκολο να καταφέρναμε να γράφαμε στην αμερικάνικη έκδοση. Τα ίδια μάλλον θα σκέφτηκαν και πολλοί άλλοι οι οποίοι αποφάσισαν να λάβουν μέρος στην όλη προσπάθεια, αλλά όπως αποδείχθηκε γρήγορα, ήταν ανίκανοι να κατανοήσουν που γράφουν, κουβαλώντας μαζί τους όλη αυτή τη μιζέρια του δήθεν ανεξάρτητου (που όμως φοράει σινιέ ρούχα) δημοσιογράφου. Ευτυχώς μερικοί εξ αυτών την έκαναν όσο ήταν καιρός ακόμα, αφού κατάφεραν να προκαλέσουν την απορία των υπολοίπων συντελεστών του site με τις πρακτικές τους.
Οι έλληνες γραφιάδες στα διάφορα wannabe πίτσφορκ sites, πιστεύουν πως απλά και μόνο επειδή γράφουν (και τους διαβάζουν μια χούφτα πυροβολημένοι) έχουν το ελεύθερο να κάνουν ό,τι τους καβλώσει στο όνομα της καταραμένης ελευθερίας της έκφρασης, μίας έννοιας που την αντιλαμβάνονται μόνο με τις δικές τους διαθέσεις. Είναι ανίκανοι να δεχθούν την ύπαρξη ενός (τόσο σημαντικού εκεί έξω) αρχισυντάκτη μιάς ενότητας (πως βλέπουμε στα ξένα live editor ή reviews editor;) γιατί απλά η ματαιοδοξία τους είναι σαφώς μεγαλύτερη από το πουλί τους και το ελάχιστο μυαλό τους. Το ότι κυκλοφορούν σχεδόν λιώμα κάθε μέρα δεν είναι σημαντικό-αν κάποιος κάνει τη δουλειά του ας τη κάνει έστω κι αν είναι σε μόνιμη κατάσταση μέθης. Δυστυχώς τα παιδιά που ανέλαβαν να στελεχώσουν το ελληνικό billboard έκαναν το λάθος να βασιστούν σε κάμποσα τέτοια νούμερα και όταν κατάλαβαν το λάθος τους ήταν μεν αργά, αλλά ευτυχώς οι περισσότεροι εξ αυτών προτίμησαν να επιστρέψουν στα φιλικά γι αυτούς εδάφη, προς ανακούφιση όλων εμάς των υπολοίπων που μέσες άκρες είχαμε και μια ιδέα παραπάνω του τι εστί billboard.
Να πω την αλήθεια η μόνη αδρανοποίηση που με χάλασε ήταν αυτή του Πετρίδη. Μ αυτόν μεγάλωσα, αυτός μ έμαθε τα περισσότερα, αυτόν σέβομαι απεριόριστα, χώρια που είμαστε και ίδια ομάδα (όχι αίματος).
Φυσικά το site άρχισε να ανεβάζει στροφές όταν την έκαναν τα τυχάρπαστα μπουμπούκια που νομίζουν πως καθοδηγούν ένα κάποιο κοινό στο ελλαδιστάν. Μπορεί να μας κόστισε η αποχώρηση λόγω φόρτου εργασίας της Μαρίας, αλλά όσοι μείναμε καταφέραμε σε επίπεδο ενημέρωσης να είμαστε και γρήγοροι (γιατί απλά όταν οι υπόλοιποι τα έπιναν κάποιοι από μας ανεβάζαμε ειδήσεις ή γράφαμε κριτικές για συναυλίες που είχαν τελειώσει πριν από λίγες ώρες) και αξιόπιστοι (γιατί απλά ήμασταν billboard). Γι αυτές τις τελευταίες θα θέλαμε να είχαμε περισσότερες δικές μας φωτογραφίες, αλλά δεν υπολογίζαμε την ψυχοσύνθεση (για να το πω ευγενικά) των ατόμων στα οποία απευθυνθήκαμε. Και πάνω που το πράμα είχε αρχίσει να ρολάρει κάτι πήγε στραβά. Τι ακριβώς ήταν δε μπορώ να ξέρω γιατί δεν είχα άμεση πρόσβαση στα κέντρα αποφάσεων, αλλά μετά από μερικές συναντήσεις των ηρωικών εναπομείναντων κατάλαβα πως η ιδιοκτησία δεν είχε την παραμικρή ιδέα του τίτλου που διαχειρίζονταν. Οι τίτλοι τέλους ήταν θέμα χρόνου.
Θα έπρεπε να είμαι στεναχωρημένος από την όλη εξέλιξη, αλλά δεν είμαι. Στους λίγους αυτούς μήνες που εργάστηκα για το billboard greece έγραψα πολλά κείμενα που ήθελα να γράψω, δεν είδα ούτε ένα κόμμα να λείπει από τα δημοσιευμένα μου κείμενα, αναθεώρησα τη γνώμη μου για μερικούς ανθρώπους και αποφάσισα με ποιους θα ξαναμιλήσω και ποιους όχι από το Δεκέμβρη του 2011 και μετά, ξανα-ανακάλυψα τη χαρά του να ψάχνεις τη μουσική, ξανά-βρέθηκα με τον Γιάννη (όχι τον Πετρίδη) μετά από πολλά χρόνια, με βρήκαν παλιοί μου συμμαθητές με τους οποίους είχα να μιλήσω δεκαετίες. Τέλος καλό, όλα καλά; Όχι ακριβώς, αλλά σε προσωπικό επίπεδο ήταν ένα καλό μάθημα και ευχαριστώ αυτούς που μου επέτρεψαν να το περάσω.
Απολογισμός
10 Μαρτίου 2012ΤουΜανώλη Κιλισμανή
Αυτές τις μέρες κανονικά θα γιόρταζε ένα χρόνο, αλλά ατύχησε. Και πιθανότατα η χώρα μας να είναι το μοναδικό μέρος του κόσμου στο οποίο το συγκεκριμένο προιόν ατυχεί, αλλά πάλι η χώρα μας έχει παρελθόν σε ανάλογες καταστάσεις.
Όταν πριν από ένα χρόνο μου πρότειναν να γράψω στην ελληνική διαδικτυακή έκδοση του billboard κολακεύτηκα να πω την αλήθεια, γιατί όπως και να το κάνουμε, άλλο να λες γράφω για το τάδε site κι άλλο γράφω για το billboard. Από μόνο του το όνομα προσθέτει κύρος, ακόμα κι αν πρόκειται απλά για την ελληνική του εκδοχή, αφού οι περισσότεροι εξ ημών δύσκολο να καταφέρναμε να γράφαμε στην αμερικάνικη έκδοση. Τα ίδια μάλλον θα σκέφτηκαν και πολλοί άλλοι οι οποίοι αποφάσισαν να λάβουν μέρος στην όλη προσπάθεια, αλλά όπως αποδείχθηκε γρήγορα, ήταν ανίκανοι να κατανοήσουν που γράφουν, κουβαλώντας μαζί τους όλη αυτή τη μιζέρια του δήθεν ανεξάρτητου (που όμως φοράει σινιέ ρούχα) δημοσιογράφου. Ευτυχώς μερικοί εξ αυτών την έκαναν όσο ήταν καιρός ακόμα, αφού κατάφεραν να προκαλέσουν την απορία των υπολοίπων συντελεστών του site με τις πρακτικές τους.
Οι έλληνες γραφιάδες στα διάφορα wannabe πίτσφορκ sites, πιστεύουν πως απλά και μόνο επειδή γράφουν (και τους διαβάζουν μια χούφτα πυροβολημένοι) έχουν το ελεύθερο να κάνουν ό,τι τους καβλώσει στο όνομα της καταραμένης ελευθερίας της έκφρασης, μίας έννοιας που την αντιλαμβάνονται μόνο με τις δικές τους διαθέσεις. Είναι ανίκανοι να δεχθούν την ύπαρξη ενός (τόσο σημαντικού εκεί έξω) αρχισυντάκτη μιάς ενότητας (πως βλέπουμε στα ξένα live editor ή reviews editor;) γιατί απλά η ματαιοδοξία τους είναι σαφώς μεγαλύτερη από το πουλί τους και το ελάχιστο μυαλό τους. Το ότι κυκλοφορούν σχεδόν λιώμα κάθε μέρα δεν είναι σημαντικό-αν κάποιος κάνει τη δουλειά του ας τη κάνει έστω κι αν είναι σε μόνιμη κατάσταση μέθης. Δυστυχώς τα παιδιά που ανέλαβαν να στελεχώσουν το ελληνικό billboard έκαναν το λάθος να βασιστούν σε κάμποσα τέτοια νούμερα και όταν κατάλαβαν το λάθος τους ήταν μεν αργά, αλλά ευτυχώς οι περισσότεροι εξ αυτών προτίμησαν να επιστρέψουν στα φιλικά γι αυτούς εδάφη, προς ανακούφιση όλων εμάς των υπολοίπων που μέσες άκρες είχαμε και μια ιδέα παραπάνω του τι εστί billboard.Να πω την αλήθεια η μόνη αδρανοποίηση που με χάλασε ήταν αυτή του Πετρίδη. Μ αυτόν μεγάλωσα, αυτός μ έμαθε τα περισσότερα, αυτόν σέβομαι απεριόριστα, χώρια που είμαστε και ίδια ομάδα (όχι αίματος).
Φυσικά το site άρχισε να ανεβάζει στροφές όταν την έκαναν τα τυχάρπαστα μπουμπούκια που νομίζουν πως καθοδηγούν ένα κάποιο κοινό στο ελλαδιστάν. Μπορεί να μας κόστισε η αποχώρηση λόγω φόρτου εργασίας της Μαρίας, αλλά όσοι μείναμε καταφέραμε σε επίπεδο ενημέρωσης να είμαστε και γρήγοροι (γιατί απλά όταν οι υπόλοιποι τα έπιναν κάποιοι από μας ανεβάζαμε ειδήσεις ή γράφαμε κριτικές για συναυλίες που είχαν τελειώσει πριν από λίγες ώρες) και αξιόπιστοι (γιατί απλά ήμασταν billboard). Γι αυτές τις τελευταίες θα θέλαμε να είχαμε περισσότερες δικές μας φωτογραφίες, αλλά δεν υπολογίζαμε την ψυχοσύνθεση (για να το πω ευγενικά) των ατόμων στα οποία απευθυνθήκαμε. Και πάνω που το πράμα είχε αρχίσει να ρολάρει κάτι πήγε στραβά. Τι ακριβώς ήταν δε μπορώ να ξέρω γιατί δεν είχα άμεση πρόσβαση στα κέντρα αποφάσεων, αλλά μετά από μερικές συναντήσεις των ηρωικών εναπομείναντων κατάλαβα πως η ιδιοκτησία δεν είχε την παραμικρή ιδέα του τίτλου που διαχειρίζονταν. Οι τίτλοι τέλους ήταν θέμα χρόνου.Θα έπρεπε να είμαι στεναχωρημένος από την όλη εξέλιξη, αλλά δεν είμαι. Στους λίγους αυτούς μήνες που εργάστηκα για το billboard greece έγραψα πολλά κείμενα που ήθελα να γράψω, δεν είδα ούτε ένα κόμμα να λείπει από τα δημοσιευμένα μου κείμενα, αναθεώρησα τη γνώμη μου για μερικούς ανθρώπους και αποφάσισα με ποιους θα ξαναμιλήσω και ποιους όχι από το Δεκέμβρη του 2011 και μετά, ξανα-ανακάλυψα τη χαρά του να ψάχνεις τη μουσική, ξανά-βρέθηκα με τον Γιάννη (όχι τον Πετρίδη) μετά από πολλά χρόνια, με βρήκαν παλιοί μου συμμαθητές με τους οποίους είχα να μιλήσω δεκαετίες. Τέλος καλό, όλα καλά; Όχι ακριβώς, αλλά σε προσωπικό επίπεδο ήταν ένα καλό μάθημα και ευχαριστώ αυτούς που μου επέτρεψαν να το περάσω.
