Ακολουθήστε μας στο Google news
Περισσότερο θα γίνουμε νούμερα αν προσπαθήσουμε να ξεγελάσουμε τον καημό μας με τεχνητά χαμόγελα, παρά θα χειροκροτηθούμε. Των οικιών ημών εμπιμπραμένων, δεν είναι για να τραγουδάμε.
Δεν γίνεσαι υπερήφανος αν νικήσεις τη Γερμανία ή τη Γαλλία μια φορά στα δέκα χρόνια στο πράσινο γρασίδι. Υπερήφανος είσαι όταν δεν χρωστάς σε κανέναν.
Όταν ξέρεις ότι δεν κινδυνεύεις να χάσεις το σπίτι σου. Όταν ζεις χωρίς δανεικά. Όταν χρησιμοποιείς τους κάδους για να πετάς τα σκουπίδια και όχι για να βρεις φαγητό. Όταν σου είναι αχρείαστα τα συσσίτια. Όταν αποφασίζεις να τιμωρείς τους ασύδοτους. Όταν είσαι εργατικός και αυτόφωτος και αξιοπρεπής. Όταν έχεις παιδεία και ευγένεια. Όταν καταδέχεσαι την αυτοκριτική. Όταν απομονώνεις τον κοινωνικό φασισμό.
Όχι όταν κλωτσάς επιδέξια το ρημάδι το τόπι.
Ας ήμασταν αυτάρκεις και προκομμένοι και ας χάναμε με 25-0 στο ποδόσφαιρο. Αν μπορούσαμε να τα συνδυάσουμε και τα δύο, τόσο το καλύτερο.
Αλλά δεν μπορούμε. Βρισκόμαστε στον πάτο του βαρελιού, ουραγοί του «πολιτισμένου κόσμου», και πασχίζουμε να αναπνεύσουμε με το τεχνητό οξυγόνο της μπάλας, όπως γίνεται στις μπανανίες και σε τόπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. «Ετσι νικάνε αυτοί που σας χρωστάνε». Σαμαράς στο γήπεδο, Σαμαράς και στην κερκίδα των επισήμων. Ωραία που θα ήταν να χάναμε στο ποδόσφαιρο και να νικούσαμε σε όλα τάλλα
Καταγγέλλουμε κιόλας. Αλίμονο, αυτή είναι η ειδικότητά μας. «Προκαλούν οι Γερμανοί», κραυγάζουμε. «Αίσχος»!
Όχι. Δεν προκαλούν οι Γερμανοί. Εμείς προκαλούμε, όταν λεονταρίζουμε με φωνή ποντικού. Εμείς, που κάνουμε σημαία αυτά που η τηλεόρασή τους μεταδίδει σε σατιρικές εκπομπές τύπου «Ράδιο Αρβύλα». Το πολύ της θλίψεως μας έχει βαρέσει κατακέφαλα.
Ας ασχοληθούμε με το ματσάκι για δύο ώρες ώστε να διασκεδάσουμε λίγο, είναι και βραδάκι καλοκαιρινής Παρασκευής άλλωστε, και ας το ξεχάσουμε το παλιάμπελο μετά.
Αλλωστε, δεν ξέρουμε ούτε να πανηγυρίζουμε σαν άνθρωποι. Όταν κάποτε νικήσαμε την Εθνική Αλβανίας, βγήκαμε στους δρόμους και πλακώσαμε τους Αλβανούς στις κλωτσιές.
Στους Γερμανούς δεν μας παίρνει να σηκώσουμε χέρι, οπότε σηκώνουμε μπάλα. «Ετσι νικάνε αυτοί που σας χρωστάνε». Θα πανηγυρίσουμε μέσα στην παγερή τους χώρα. Αυτοί θα γελάνε με τα χάλια μας και εμείς θα νομίζουμε ότι τους κάναμε τα μούτρα κρέας. Και ότι είναι ξενέρωτοι. Εμείς οι νερωμένοι δεν σηκώνουμε ζυγό στον τράχηλο. Αλλά μόνο στο ποδόσφαιρο μας πιάνει το φιλότιμο.
Και αν χάσουμε, που είναι και το πιθανότερο, θα ακολουθήσουμε την πεπατημένη που έχει γίνει πια τρόπος ζωής για το νεοέλληνα. Θα φταίει κάποιος άλλος. Η διαιτησία. Το σύστημα. Οι ξένοι. Η Μέρκελ. Ο Σόιμπλε. Εμείς, ποτέ. Ολοι μας οι καθρέφτες είναι σπασμένοι.
Υπάρχει βέβαια και μία λεπτομέρεια που κάνουμε ότι δεν την προσέχουμε. Ενας πολύχρωμος ελέφαντας που στέκει στη μέση του δωματίου.
Η Εθνική Γερμανίας αποτελείται κατά το ήμισυ από μετανάστες.
Ο Οζιλ είναι Τούρκος όπως και ο Γκιουλντογάν, ο Χεντίρα Αλγερίνος, ο Ποντόλσκι και ο Κλόζε Πολωνοί (όπως και ο μπασκετμπολίστας Ντιρκ Νοβίτσκι), ο Κακάου Βραζιλιάνος, ο Μπόατενγκ Γκανέζος, ο Γκόμεζ Ισπανός.
Όλα κι όλα, εμείς τους μαυριδερούς τους μαχαιρώνουμε. Και επιβραβεύουμε τους μαχαιροβγάλτες με μισό εκατομμύριο ψήφους και με 20 κοινοβουλευτικά έδρανα.
Η πατρίδα του Χίτλερ τους έκανε εθνική ομάδα. Οι Έλληνες νοσταλγοί του ετοιμάζονται να ξαμολυθούν απόψε για νέο πογκρόμ.
«Ετσι νικάνε αυτοί που σας χρωστάνε»
22 Ιουνίου 2012Mήπως να ξεκολλήσουμε λίγο από το ποδόσφαιρο; Ελάτε, συμπολίτες μου. Ξεκολλήστε. Τραβήξτε τα χείλη από το φιαλίδιο με το όπιο. Δεν πρόκειται να κερδίσετε τίποτα εάν απόψε η Εθνική μας νικήσει τους Γερμαναράδες. Δεν θα βελτιωθεί η ζωή μας εάν ο Σαλπιγγίδης τη στείλει στο τέρμα του άριου Νόιερ.Περισσότερο θα γίνουμε νούμερα αν προσπαθήσουμε να ξεγελάσουμε τον καημό μας με τεχνητά χαμόγελα, παρά θα χειροκροτηθούμε. Των οικιών ημών εμπιμπραμένων, δεν είναι για να τραγουδάμε.
Δεν γίνεσαι υπερήφανος αν νικήσεις τη Γερμανία ή τη Γαλλία μια φορά στα δέκα χρόνια στο πράσινο γρασίδι. Υπερήφανος είσαι όταν δεν χρωστάς σε κανέναν.Όταν ξέρεις ότι δεν κινδυνεύεις να χάσεις το σπίτι σου. Όταν ζεις χωρίς δανεικά. Όταν χρησιμοποιείς τους κάδους για να πετάς τα σκουπίδια και όχι για να βρεις φαγητό. Όταν σου είναι αχρείαστα τα συσσίτια. Όταν αποφασίζεις να τιμωρείς τους ασύδοτους. Όταν είσαι εργατικός και αυτόφωτος και αξιοπρεπής. Όταν έχεις παιδεία και ευγένεια. Όταν καταδέχεσαι την αυτοκριτική. Όταν απομονώνεις τον κοινωνικό φασισμό.
Όχι όταν κλωτσάς επιδέξια το ρημάδι το τόπι.
Ας ήμασταν αυτάρκεις και προκομμένοι και ας χάναμε με 25-0 στο ποδόσφαιρο. Αν μπορούσαμε να τα συνδυάσουμε και τα δύο, τόσο το καλύτερο.
Αλλά δεν μπορούμε. Βρισκόμαστε στον πάτο του βαρελιού, ουραγοί του «πολιτισμένου κόσμου», και πασχίζουμε να αναπνεύσουμε με το τεχνητό οξυγόνο της μπάλας, όπως γίνεται στις μπανανίες και σε τόπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. «Ετσι νικάνε αυτοί που σας χρωστάνε». Σαμαράς στο γήπεδο, Σαμαράς και στην κερκίδα των επισήμων. Ωραία που θα ήταν να χάναμε στο ποδόσφαιρο και να νικούσαμε σε όλα τάλλα
Καταγγέλλουμε κιόλας. Αλίμονο, αυτή είναι η ειδικότητά μας. «Προκαλούν οι Γερμανοί», κραυγάζουμε. «Αίσχος»!
Όχι. Δεν προκαλούν οι Γερμανοί. Εμείς προκαλούμε, όταν λεονταρίζουμε με φωνή ποντικού. Εμείς, που κάνουμε σημαία αυτά που η τηλεόρασή τους μεταδίδει σε σατιρικές εκπομπές τύπου «Ράδιο Αρβύλα». Το πολύ της θλίψεως μας έχει βαρέσει κατακέφαλα.
Ας ασχοληθούμε με το ματσάκι για δύο ώρες ώστε να διασκεδάσουμε λίγο, είναι και βραδάκι καλοκαιρινής Παρασκευής άλλωστε, και ας το ξεχάσουμε το παλιάμπελο μετά.
Αλλωστε, δεν ξέρουμε ούτε να πανηγυρίζουμε σαν άνθρωποι. Όταν κάποτε νικήσαμε την Εθνική Αλβανίας, βγήκαμε στους δρόμους και πλακώσαμε τους Αλβανούς στις κλωτσιές.
Στους Γερμανούς δεν μας παίρνει να σηκώσουμε χέρι, οπότε σηκώνουμε μπάλα. «Ετσι νικάνε αυτοί που σας χρωστάνε». Θα πανηγυρίσουμε μέσα στην παγερή τους χώρα. Αυτοί θα γελάνε με τα χάλια μας και εμείς θα νομίζουμε ότι τους κάναμε τα μούτρα κρέας. Και ότι είναι ξενέρωτοι. Εμείς οι νερωμένοι δεν σηκώνουμε ζυγό στον τράχηλο. Αλλά μόνο στο ποδόσφαιρο μας πιάνει το φιλότιμο.
Και αν χάσουμε, που είναι και το πιθανότερο, θα ακολουθήσουμε την πεπατημένη που έχει γίνει πια τρόπος ζωής για το νεοέλληνα. Θα φταίει κάποιος άλλος. Η διαιτησία. Το σύστημα. Οι ξένοι. Η Μέρκελ. Ο Σόιμπλε. Εμείς, ποτέ. Ολοι μας οι καθρέφτες είναι σπασμένοι.
Υπάρχει βέβαια και μία λεπτομέρεια που κάνουμε ότι δεν την προσέχουμε. Ενας πολύχρωμος ελέφαντας που στέκει στη μέση του δωματίου.
Η Εθνική Γερμανίας αποτελείται κατά το ήμισυ από μετανάστες.Ο Οζιλ είναι Τούρκος όπως και ο Γκιουλντογάν, ο Χεντίρα Αλγερίνος, ο Ποντόλσκι και ο Κλόζε Πολωνοί (όπως και ο μπασκετμπολίστας Ντιρκ Νοβίτσκι), ο Κακάου Βραζιλιάνος, ο Μπόατενγκ Γκανέζος, ο Γκόμεζ Ισπανός.
Όλα κι όλα, εμείς τους μαυριδερούς τους μαχαιρώνουμε. Και επιβραβεύουμε τους μαχαιροβγάλτες με μισό εκατομμύριο ψήφους και με 20 κοινοβουλευτικά έδρανα.
Η πατρίδα του Χίτλερ τους έκανε εθνική ομάδα. Οι Έλληνες νοσταλγοί του ετοιμάζονται να ξαμολυθούν απόψε για νέο πογκρόμ.
