Όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, πάει το βουνό στον Μωάμεθ… Και τι βουνό; Ένα βουνό από 1.500 διαφορετικά αντικείμενα! Τόσα χρειάστηκαν για να στηθεί το σκηνικό του πελώριου σκουπιδότοπου, όπου οι περίφημες γάτες του Andrew Lloyd Weber γιορτάζουν τον καθιερωμένο τους Jellicle ball. 

 

Στην κατάμεστη αίθουσα του θεάτρου Badminton, βράδυ πρεμιέρας, κυριολεκτικά δεν έπεφτε καρφίτσα. Το κοινό έδωσε δυναμικό παρών, γεμίζοντας ασφυκτικά το χώρο και τιμώντας τους συντελεστές της παράστασης με το ρυθμικό του χειροκρότημα και τις ζεστές του επευφημίες. Με άλλα λόγια, η γνωστή ελληνική «συνταγή» για την απογείωση μιας (έτσι κι αλλιώς εκπληκτικής) βραδιάς τηρήθηκε κατά γράμμα.

 

Το έργο του Weber, βασισμένο στην ποίηση του T.S.Eliot, αθάνατο και εφτάψυχο όπως οι πρωταγωνιστές του, μας προσκαλεί σε μια διονυσιακή γιορτή, γεμάτη απίθανους χορούς και μαγευτικές μελωδίες.  Εκεί παρακολουθούμε τα κατορθώματα των Jellicle Cats, ενώ περιμένουμε με αγωνία την επιλογή της γάτας που θα αναγεννηθεί και θα επιστρέψει στη ζωή, έχοντας μια ακόμη ευκαιρία στην ευτυχία. 

 

Τα παραπάνω εκτυλίσσονται επί σκηνής με θαυμαστή ακρίβεια και πλαστικότητα στην κίνηση (όσον αφορά στις χορογραφίες), ενώ μουσικά θα μπορούσαμε να μιλάμε με τις ώρες για την ποικιλία ήχων, ακουσμάτων ακόμα και πολιτιστικών παραδόσεων που ο Weber κατάφερε να συμπεριλάβει σε ένα μόνο μιούζικαλ. Jazz, rock, music hall, pop είναι όλα εκεί και όλα «μπερδεμένα» με έναν τρόπο φυσικό, ανάλαφρο όσο το πάτημα της γάτας.    

 

Ο θίασος του “CATS” είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Οι συμμετέχοντες -δε φτάνει που έχουν φωνάρες- δεν ξεχνούν πως είναι πάνω από όλα ερμηνευτές. Ακόμα κι όταν κατεβαίνουν από τη σκηνή για να περιπλανηθούν στην αίθουσα και να «παίξουν» με το κοινό (όπως συνέβη με τον ανυποψίαστο κύριο Φωκά Ευαγγελινό) καταλαβαίνει κανείς πόσο αφοσιωμένοι είναι σε αυτό που κάνουν. 

 

Στα εντυπωσιακά σημεία της παράστασης συγκαταλέγονται: η ανατριχιαστική είσοδος της Grizabella και η ερμηνεία της στο κλασικό  “Memory”, η μετάφραση ορισμένων στίχων στα ελληνικά που κέρδισε αμέσως το κοινό, τα λαμπερά μαλλιαρά κοστούμια και το μακιγιάζ, το σπιρτόζικο αγγλικό χιούμορ και φυσικά η απουσία των μουσικών από το πιτ της ορχήστρας. Οι μουσικοί παίζουν, βέβαια, ζωντανά αλλά βρίσκονται στο πίσω μέρος της σκηνής, επειδή, όπως λέγεται, ο Weber ήθελε οι θεατές να βλέπουν μόνο γάτες. Τη βραδιά έκλεψε η χαρακτηριστική περσόνα του Rum Tum Tugger, που θύμιζε κάτι από Freddie Mercury με άρωμα από “Sex, Drugs and Rock ‘n’ Roll”. 

---

Οι γάτες θα συνεχίσουν να νιαουρίζουν στο θέατρο Badminton για 23 ακόμα παραστάσεις, έως τις 15 Μαρτίου, κάνοντας συχνά διπλές εμφανίσεις (ώρες 16:00 και 20:30). Οι τιμές των εισιτηρίων κυμαίνονται από 15 έως 70 ευρώ.

Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις εισιτηρίων ΕΔΩ.

 

Οι Γάτες σε αριθμούς:

8.949 παραστάσεις στο Λονδίνο

7.485 παραστάσεις στο Broadway 

Περισσότερα από 1 δισεκατομμύριο ευρώ οι συνολικές εισπράξεις στα

33 χρόνια παρουσίας 

14 γλώσσες στις οποίες έχει μεταφραστεί το έργο σε όλη την υφήλιο 

1.500 διαφορετικά αντικείμενα συνθέτουν το εντυπωσιακό σκηνικό

2 βραβεία  Laurence Olivier για καλύτερο μιούζικαλ και καλύτερη εμφάνιση σε μιούζικαλ (1981) 

7 βραβεία Tony για καλύτερο μιούζικαλ, καλύτερο βιβλίο, best score, καλύτερο σκηνοθέτη, β’ γυναικείου ρόλου σε μιούζικαλ, καλύτερα κοστούμια και καλύτερο φωτισμό (1983)

3 βραβεία Drama για μουσική, κοστούμια και φωτισμό (1983)

19 βραβεία από άλλες χώρες εκτός της γενέτειρας Βρετανίας