Δεν αντέχω άλλο: Τους Παναθηναικούς που βρίζουν τον Γιαννάκη, ξεχνώντας ότι, όταν ήταν παίκτης της ομάδας τους, έδινε και την ψυχή του μες το γήπεδο και τους οδήγησε στο πρώτο Ευρωπαικό τρόπαιο της ιστορίας τους.
10 Ιουνίου 2009Δεν αντέχω άλλο:
- Τους Παναθηναικούς που βρίζουν τον Γιαννάκη, ξεχνώντας ότι, όταν ήταν παίκτης της ομάδας τους, έδινε και την ψυχή του μες το γήπεδο και τους οδήγησε στο πρώτο Ευρωπαικό τρόπαιο της ιστορίας τους.
- Τους ΠΑΟΚτζήδες που βρίζουν χυδαία τον Σαλπιγγίδη και την οικογένειά του κάθε φορά που παίζει στην Τούμπα, ξεχνώντας οτι είναι κι ο ίδιος άρρωστος ΠΑΟΚτζής και οτι όταν πήρε μεταγραφή τους έφερε ένα σκασμό λεφτά.
- Τους δικούς μας, τους ΑΕΚτζήδες, που έκαναν Μεσανατολικό την πρόσληψη του Μπάγεβιτς (και παλαιότερα τον τσάκισαν τον άνθρωπο με αληθινά εμετικά συνθήματα) ξεχνώντας πως, ότι χαρά έχουμε δει απ' την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και δώθε, μας την έχει δώσει αυτός ο τύπος- είτε ως παίκτης, είτε ως προπονητής.
- Τος Ολυμπιακούς που χλεύαζαν τον Ριβάλντο- ποιόν; Τον ΡΙΒΑΛΝΤΟ!!- που τους έδωσε και δυο νταμπλ. (Μέχρι που τους έριξε την τεσσάρα και ησύχασαν...)
Δεν χωράει στο φτωχό μου μυαλό, πως γίνεται, πρόσωπα που σου έχουν χαρίσει μεγάλες χαρές, να τα απαξιώνεις με τον χειρότερο τρόπο αν δεν σου κάνουν εσαεί όλα τα χατήρια.
Παράδειγμα:
Δεν θέλω ο Κατσουράνης να παει στον ΠΑΟ.
Όπως δεν ήθελα ο Τζέραρντ να παει στη Ρεαλ, ή ο Καραγκούνης νάρθει στην ΑΕΚ.
Οι παίκτες- σύμβολα καλό είναι να επιστρέφουν στις ομάδες που τους ανέδειξαν, έστω και με λιγότερα φράγκα. Να παίρνουν κι ένα παράδειγμα οι πιτσιρικάδες, ότι δεν πάνε όλοι όπου φυσάει ο άνεμος ή όπου φυσάει το χρήμα.
Αν πάλι, το παληκάρι αποφασίσει αλλιώτικα, θα με πειράξει λιγουλάκι, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να τον κράξω ως αντίπαλο.
Όπως με τον Ζαγοράκη όταν πήγε στον ΠΑΟΚ.
Είναι συναισθηματική φτώχεια, μικροπρέπεια και φτήνεια, να φτύνεις εκείνους που πριν λίγο καιρό τους αποθέωνες.
Αν το λεω πολύ περιγραφικά και δεν το καταλαβαίνεις, στο λεω στα ίσα:
τα μούτρα σου φτύνεις.
Και στο κάτω- κάτω, δεν βαρέθηκες πια το ρόλο της μίζερης απατημένης γκόμενας;
Υ.Γ. Αυτές οι απεγνωσμένες εκκλήσεις και τα «ανοίγματα» των αρχηγών των κομμάτων στους δήθεν δυσαρεστημένους ψηφοφόρους των υπολοίπων λίγο πριν τις εκλογές, είναι τόσο γελοίες όσο να προσπαθεί ο πρόεδρος του Ηρακλή να πείσει έναν οπαδό του Λεβαδειακού να γίνει Ηρακλής γιατί ο Λεβαδειακός δεν παίζει και τόσο καλή μπάλα...
Υ.Γ2 Βγάζω το καπέλο σε όσους σε έπεισαν οτι ο θυμός σου εκφράζεται με την αποχή. Στην πραγματικότητα, το μόνο που εκφράζεται με την αποχή είναι η εν λευκώ παραχώρηση της ψήφου σου ακριβώς σ αυτούς που σε θυμώνουν.
