Είδαμε Dirty Granny Tales: Η βρωμόγρια γύρισε στον τόπο του εγκλήματος

Είδαμε Dirty Granny Tales: Η βρωμόγρια γύρισε στον τόπο του εγκλήματος
Ακολουθήστε μας στο Google news

Ήρθαν και μας πήγαν πάλι ένα ταξίδι στο σκοτεινό μέρος που μόνο εκείνοι στολίζουν, με τη μουσική και τα μακάβρια προσωπεία τους. Θα το διαπιστώσατε κι εσείς, αν παρακολουθήσατε την καινούρια τους παράσταση. Οι Dirty Granny Tales είναι κάτι μοναδικό! 

12 Απριλίου 2016
Της Ζωής Νικολάου
Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Κατσαρού
 
Μετά τη δυναμική τους εμφάνιση στο Badminton μας άφησαν με το Mirror Face, το Twins και τόσα άλλα, να τους περιμένουμε με αδημονία. Και εκπλήρωσαν κάθε προσδοκία, με μια παράσταση που κάνει θραύση όπου κι αν παιχτεί. Εμείς την είδαμε στο θέατρο Χώρα.
 
Μας πήγαν σε ένα κήπο ήρεμο, γαλήνιο, ισορροπημένο αλλά και... απάνθρωπο. Τα ανθρώπινα όντα εκεί είχαν μια ευκαιρία να ξεφύγουν από τις φλόγες του εκφυλισμένου κόσμου τους και να κάνουν μια καινούρια αρχή στον τόπο που όλα τα πλάσματα «διψούν για έρωτα». Όμως, εκείνοι έπρεπε να ταΐζουν τον Κερασφόρο Τέλειο, το θεό του κήπου, με εξουσία. Και αυτός ήταν και ο μοναδικός τους σκοπός. Ο Φαίδων, ο πρωταγωνιστής του έργου, κηρύσσει την επανάσταση σε αυτή την Εδέμ της φρίκης, παρασύρει τα ανδρείκελα να ξαναγίνουν άνθρωποι και φέρνει τη νέα τάξη πραγμάτων. Δυστυχώς, εν τέλει ο κύκλος του παραμυθιού κλείνει με τον ίδιο τρόπο που άνοιξε: ο άνθρωπος καταστρέφει και αλληλοεξοντώνεται. Μια αλληγορία, μια αιρετική παραβολή, για την πραγματικότητα που άφησαν όταν έφυγαν στο εξωτερικό και για την απανταχού αντιμαχία: Τι είναι Δύση, τι Ανατολή και τι τι ανάμεσά τους;
 
Πολλοί συμβολισμοί, σημαντικά κοινωνικά μηνύματα και μια αφύπνιση που ταλαντεύεται ανάμεσα στα κουδούνια της ματαιότητας και τις καμπάνες της επανάληψης αυτού που λέμε «ιστορία». Ένστικτα και φιλοδοξίες, αφηγούνται μουσικά από τη μυσταγωγική μουσική των Dirty Granny Tales, που μεταμφιεσμένοι μας χαρίζουν ακούσματα απόκοσμα μαγευτικά. Είναι τα «μέλη» της βρόμικης γριάς, όπως προδίδουν και τα ψευδώνυμά τους, και έχοντας ανεβάσει κατά πολύ τον... πήχη της μελωδίας τους, μας είπαν ακόμα ένα παραμύθι, αυτή τη φορά για να μας θυμίσουν ότι η αναζήτηση του «τέλειου» είναι το κυνήγι μαγισσών που παγιδεύει το νου και το κορμί μας. Και συμφωνήσαμε.
 
Η φωνή- χαμαιλέοντας του Mould breath, η τραγελαφική θλιμμένη έκφραση του Warme at envagus, οι τυμπανοκρουσίες, το τσέλο- φάντασμα, οι μάσκες, τα άλκιμα σώματα, η κάθε σκηνοθετική πινελιά σε οδηγούν σε έναν κόσμο που δε θες να βγεις γιατί εκφράζει τόσο εύγλωττα και απλά τα ερωτηματικά που καρφώνονται καθημερινά στο μέτωπό μας. Dirty Granny Tales, κυρίες και κύριοι • ο γοτθικός προβοκάτορας μια ενδόμυχης αναζήτησης που όλοι κουβαλάμε.