Παρασκευή βράδυ το Fuzz ήταν σε trip...
04 Νοεμβρίου 2018Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Το live λοιπόν του Theodore στο Fuzz είχε δύο βασικά χαρακτηριστικά: απίστευτο ήχο και απίστευτο light show. Σπάνιο (και τα δύο) για τις προδιαγραφές και τα δεδομένα Ελλήνων καλλιτεχνών. Ήταν δικά του, τα επιμελήθηκε ο ίδιος. Σκεφτείτε πως την κονσόλα του ήχου την είχε πάρει από τον εξώστη, όπως είναι σε όλες τις συναυλίες που γίνονται στο Fuzz, και την έφερε κάτω στην αρένα. Ίσως γιατί τόσο το κορίτσι που ήταν στα φώτα (Μελίνα Ζερβάκη), όσο και ο ηχολήπτης (Βαγγέλης Μόσχος), συμμετείχαν ενεργά στο σόου, αποτελούσαν μέρος του. Μέχρι και δεύτερα φωνητικά έκανε ο τελευταίος, όσο και αν σας φαίνεται παράξενο. Ναι, από εκεί, από τη θέση του.
Σημασία έχει βέβαια πάντα η μουσική και η μουσική του Theodore διαθέτει ένα θετικό κι ένα αρνητικό. Το θετικό είναι η ποιότητά της. Αξίζει. Και αξίζει και το καινούργιο του άλμπουμ, το «Inner Dynamics». Εγκεφαλικός ήχος, χτίζεται σιγά σιγά, ογκώδης παραγωγή. Κατευθείαν για... εξωτερικό. Να λοιπόν και το αρνητικό του. Δεν είναι για εδώ. Γι αυτό και, ίσως, δεν κάνει ακόμα γκελ στον κόσμο. Στην Ελλάδα τον γνωρίζουν βασικά οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Και είναι κρίμα. Δεν διαθέτει κι ένα κομμάτι, μία σύνθεση, πιο... εμπορική ώστε να (του) κάνει μία έκρηξη. Εξ ου και ο λίγος κόσμος την Παρασκευή στο Fuzz, δεν πρέπει να ήταν περισσότερα από 500 άτομα.
Το live πάντως ήταν πολύ καλό. Ηχος, φως, μουσική, η μπάντα. Κανένα ψεγάδι. Ο Theodore αποτελεί εξαιρετική περίπτωση. Νομίζω πως οι περισσότεροι έφυγαν πραγματικά εκστασιασμένοι. Κράτησε λίγο όμως, πάνω στην κορύφωση μας άφησε. Προλάβαμε και δεν προλάβαμε μέσα σε μία ώρα και δέκα λεπτά...
