Ο εκδότης του Liberal μιλά στο… Liberal.
31 Δεκεμβρίου 2018Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Εχουμε τρελαθεί εντελώς; Δημοσιογράφος-εργαζόμενος παίρνει συνέντευξη από τον εκδότη-εργοδότη του για να δημοσιευτεί στο site του εργοδότη; «Τον ευχαριστώ θερμά που δέχτηκε, και μάλιστα χωρίς να το συζητήσει καθόλου» γράφει ο Κυριάκος Αθανασιάδης στο εισαγωγικό σημείωμα της συνέντευξης.
Κα προχωρά άμεσα στην πρώτη σκληρή ερώτηση: «Αγαπητέ κύριε Μαυρίδη, αφού σάς ευχαριστήσω που είπατε αμέσως ναι για τη συνέντευξη αυτή, θα θέλατε να μας δώσετε ένα σύντομο cv; Να μας υπενθυμίσετε πόσα χρόνια είστε στον χώρο, σε ποια Μέσα και σε τι θέσεις;».
Εντάξει, δεν τον σεβάστηκε τον εκδότη, με τη μία του όρμηξε όπως πρέπει να κάνει -βέβαια- ένας σωστός δημοσιογράφος! Και περνάει άμεσα στη δεύτερη ερώτηση, ερώτηση για να τον κολλήσει στον τοίχο:
«Τι σας ώθησε να κάνετε το Liberal; Ήταν κάτι που αντιληφθήκατε ότι έλειπε από τον χώρο της ενημέρωσης; Ήταν μια επιχειρηματική ευκαιρία; Η ανάγκη για κάτι διαφορετικό; Και πόσο διαφορετικό είναι το Liberal, εντέλει;».
Ελεος, έλεος κάπου, λίγο σεβασμό στον άνθρωπο. Λίγο σεβασμό στον συνεντευξιαζόμενο. Δείτε όμως και τη συνέχεια:
Ωραία ιστορία. Και μετά το Liberal, λοιπόν, ήρθε ο Φιλελεύθερος. Ενώ συνήθως γίνεται το αντίθετο: πάμε από τις εφημερίδες στα σάιτ. Αγαπάτε το χαρτί, είναι προφανές. Όμως το αγαπάει άραγε και ο κόσμος; Ή, πιο σωστά: το αγαπάει άραγε η εποχή; Το κόστος της επένδυσης, που δεν θα πρέπει να ήταν διόλου αμελητέο, δεν θα μπορούσε να πάει στο σάιτ;
Αφήστε δε την επόμενη ερώτηση. Μιλάμε για βαρβαρότητα. Ιδού:
Πώς πήγε η φετινή χρονιά; Ήταν επικερδής; Είστε ευχαριστημένος; Αυξήσατε τα κλικ στις σελίδες του Liberal; Είδατε άνοδο στις πωλήσεις του Φιλελεύθερου και στις συνδρομές της ηλεκτρονικής του έκδοσης;
Και καλά, ο ένας (Κυριάκος Αθανασιάδης) ζήτησε συνέντευξη, ο άλλος (Θανάσης Μαυρίδης) πώς και δέχτηκε να τη δώσει; Μία δεύτερη γνώμη εκεί μέσα δεν ζήτησαν ώστε να μην γελάει ο κόσμος με όλο αυτό;
