Την κυρία Έφη τη συνάντησα το πρωί στην είσοδο της πολυκατοικίας. Εγώ έβγαινα, εκείνη έμπαινε.
30 Ιουλίου 2019Της Ζηνοβίας Σαπουνά
Ευγενής, προσηνής, αριστοκράτισσα. Κιμπάρισσα, θα τη λέγαμε στη Θεσσαλονίκη. Παλιά Πλακιώτισσα, από αυτές τις γυναίκες μιας άλλης εποχής που αποπνέουν ήθος και πολιτισμό χωρίς ψιμύθια.
«Τι δυσάρεστα έμαθα;» με ρωτά με έντονη αγωνία που διαγράφεται στο πρόσωπό της.
«Τι μάθατε, κυρία Έφη;», απαντώ.
«Σας βγάζουν κι εσάς από το διαμέρισμα;».
«Αα! Όχι. Όχι, εμάς. Απέναντι την Ιωάννα. Εμάς μας κάνανε αύξηση τον Μάρτη για να μην μας βγάλουν...».
«Μα τι κακό είναι αυτό. Δεν είναι ξενοδοχείο εδώ. Και ύστερα, πού θα πάει η γειτονιά; Ποιος θα απομείνει εδώ; Με ποιον θα λέμε μια καλημέρα; Και πού θα πάει να βρει σπίτι τώρα η Ιωάννα με μικρό παιδί; Και το παιδί της πού θα πάει σχολείο. Κάτι πρέπει να κάνουμε, να αντιδράσουμε...».
«Έχετε δίκιο. Φωνάζουμε από την πρώτη στιγμή που καταλάβαμε πού πάει το πράγμα...».
«Συγγνώμη που θα μιλήσω έτσι. Αλήθεια συγγνώμη. Κωλοκράτος. Δεν προστατεύει τους πολίτες...».
Έσκυψε το κεφάλι, με καλημέρισε και μπήκε στο ασανσέρ.
Πάμε άλλη μια φορά: Το airbnb σκοτώνει τη γειτονιά και τις ζωές μας.
