Βραδιά παροξυσμού η Παρασκευή με ήχους -επιτέλους- χιπ χοπ!
23 Ιουνίου 2019Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Φωτογραφίες: Τάσος Παπαϊωάννου
Ναι, γιατί το χιπ χοπ είναι η μουσική του σήμερα έστω και αν ακούσαμε ένα old school συγκρότημα του είδους, τους Cypress Hill. Με πολύ κόσμο η πλατεία Νερού, κοντά στις 10 χιλιάδες θεατές και με πολύ πάθος. Κάνοντας σύγκριση με τη βραδιά των New Order π.χ. έβλεπες από τη μια μεριά έναν ζωντανό οργανισμό και από την άλλη έναν ημιθανή. Προσοχή, δεν κάνω σύγκριση των δύο συγκροτημάτων, πώς θα μπορούσε άλλωστε, απλώς λέω ότι η συναυλία των Cypress Hill ήταν πολύ ανώτερη (ως συναυλία) από εκείνη των New Order που προκαλούσε χασμουρητά.
Θα μου πείτε «είναι απαραίτητη η σύγκριση;» και θα σας πω όχι, δίκιο έχετε. Απλώς επειδή βρισκόμαστε σε συζήτηση κι επειδή έπαιζαν στο ίδιο φεστιβάλ. Και θα επανέλθουμε στην κουβέντα μετά τον Hozier...
Είναι και η δύναμη του χιπ χοπ, ιδίως στα live που μπορεί να ξεσηκώσει τον κόσμο. «Insane in the Brain» φυσικά, «I Ain't Goin' Out Like That», «(Rock) Superstar», «Tequila Sunrise» κι ένα «Jump Around» με τον κόσμο να κάθεται στην αρχή καθιστός κάτω (μετά από παρότρυνση του γκρουπ) και μετά να χοροπηδούν όρθιοι.
Μεγάλωσαν πάντως και οι Cypress, βαρύς λίγο ο B-Real αν και ορεξάτος (κι εμείς το ίδιο). Σούπερ live λοιπόν, από τα καλύτερα του Release.
Πιο νωρίς έπαιξε ο Dub FX που δεν ταίριαζε καν με τη φάση. Ωραίος και καλός, συμπαθής ο Αυστραλός, σε ένα one man show που δεν δημιούργησε καμία ένταση στο κοινό. Ισως γιατί περίμεναν ανυπόμονα τους Cypress, ίσως γιατί αυτό το dub ηχούσε παράταιρο στη φάση της βραδιάς.
Ο Ταφ Λάθος βγήκε λίγο μετά τις 8 και παρουσίαζε ενδιαφέρον, ίδρωσε τη φανέλα, αλλά είχε την ατυχία να παίξει αρκετά νωρίς. Την έσωσε την παρτίδα όμως γιατί είναι από τις εξαιρετικές περιπτώσεις της ελληνικής χιπ χοπ σκηνής.
I Wanna Get High...
