Tο ντεμπούτο άλμπουμ της Μαρίνας Σάττι.
17 Ιουνίου 2022
Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Αργησε λίγο να το βγάλει, αλλά δικαιολογείται μια κι έκανε πολλά πράγματα όλα αυτά τα χρόνια. Για να σας δώσω κατευθείαν το περίγραμμα, είναι ένα άλμπουμ με παραδοσιακούς ρυθμούς αλλά εντελώς «πειραγμένους».
Η ιδέα του άλμπουμ είναι καταπληκτική. Η παραγωγή του, σούπερ. Τα ηλεκτρονικά του, εντελώς πρωτοποριακά. Η ίδια η Σάττι, ευρηματική. Και οι συντελεστές του με ακραίο ενδιαφέρον, όπως η Λένα Κιτσοπούλου, ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Μάρκος Κούμαρης από τους Locomondo σε ορισμένους στίχους ή ο Αλέξανδρος Δράκος-Κτιστάκης σε μουσικά περάσματα.
Κάποια τραγούδια τα έχει γράψει η ίδια η Μαρίνα και κάποια ο APON. Υπάρχει και το «Ασε με να φύγω» με τον Saske. Στο «Μοιρολόι» τραγουδά το Πολυφωνικό Σχήμα Ηπείρου Βαγγέλη Κώτσου, ζουρνάδες και νταούλι έπαιξαν οι Καρακωστάδες από το Φλάμπουρο Σερρών και ο Διονύσης Πούνης.
Ολα πραγματικά ενδιαφέροντα αλλά, παραδόξως, το άλμπουμ είναι μετριότατο. Αδιάφορο. Χωρίς νεύρο. Ανούσιο. Η συνταγή απέτυχε. Το φιλόδοξο του πράγματος δεν λειτούργησε. Δεν νιώθεις πως είναι ένα ολοκληρωμένο έργο, χωρίς ωστόσο να μοιάζει ημιτελές. Αντιφατικό σε όλα του. Ισως και να μη με ενδιαφέρει να ακούσω ένα «Νάνι» ή ένα «Μοιρολόι», όσο κι αν είναι ηλεκτρονικά extreme.
Πώς γίνεται τώρα όλα αυτά τα προκλητικά να μην ακούγονται και γοητευτικά, προσωπικά με εκπλήσσει. Ομολογώ πως το περίμενα με προσμονή το άλμπουμ, αλλά δεν κατάφερα να μπω στον κόσμο του. Αναγνωρίζω βέβαια ότι μπορεί να κάνει μεγάλο γκελ στο εξωτερικό, αν δουλευτεί σωστά. Εξαγώγιμο προϊόν από τα λίγα.
Η Μαρίνα Σάττι παίζει στον Κήπο του Μεγάρου την Παρασκευή 1η Ιουλίου κι εννοείται πως θα πάμε, στις συναυλίες της είναι πολύ καλή.
