Ακολουθήστε μας στο Google news

Του Φοίβου Δεληβοριά

Επειδή εδώ και δύο μέρες, βαφτίζεται από συγκεκριμένους κύκλους «όχλος» όποιος διατυπώνει το σοκ του από την στιγμιαία απελευθέρωση Λιγνάδη αμέσως μετά την καταδίκη του, να σημειώσω πως δεν είδα κανέναν να ζητά κρεμάλες ή χημικό ευνουχισμό. Να εκτίσει ο ένοχος την ποινή που του επέβαλε το Δικαστήριο είδα να ζητά η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών. Και αυτό βαφτίζουν απλά -και όχι επιστημονικά- «κοινό περί δικαίου αίσθημα».

Ωραία τα μαθήματα νομικής που εξηγούν τη δυνατότητά του ενόχου να είναι και καταδικασμένος και ελεύθερος (!) δεν μας παρηγορούν όμως, τουλάχιστον όσους από μας πιστεύουν πως τα θύματα αυτής της ιστορίας άξιζε -μετά από όλο το ψυχικά σθένος να μιλήσουν για τους βιασμούς τους και την ελεεινή διαπόμπευση που υπέστησαν από ντον γνωστό δικηγόρο- να δικαιωθούν.

Μπορούμε να βιώσουμε την απελπισία του να είμαστε πολίτες μιας τέτοιας χώρας και χωρίς αυτοσχέδιους νομικούς και κατηχητές.