Ο άνθρωπος στον οποίο ο κόσμος του ραδιοφώνου και της μουσικής οφείλει πολλά, έφυγε σαν σήμερα το 2004.
25 Οκτωβρίου 2022
Του Ηλία Σελιμά
Ως ραδιοφωνικός παραγωγός του πειρατικού ραδιοφώνου, μάνατζερ συγκροτημάτων, διοργανωτής και δημοσιογράφος εντύπων, ραδιοφωνικός παρουσιαστής του BBC, ιδιοκτήτης δισκογραφικής εταιρείας και πανταχού παρών, ο Peel κράτησε την πόρτα ανοιχτή για να εισέλθει το προοδευτικό και ιδιότυπο στο rock & roll, είτε πρόκειται για ψυχεδέλεια, garage rock, punk, prog rock, folk-rock, industrial και post-rock. Αναμφισβήτητα κανένας ραδιοφωνικός παραγωγός δεν είχε πουθενά τόσο μεγάλη επίδραση, όχι μόνο στη μουσική αλλά και στη λαϊκή κουλτούρα.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 και μετά, οι εκπομπές του (κυρίως στο BBC) βοήθησαν στο λανσάρισμα αμέτρητων καλλιτεχνών, από την ψυχεδέλεια και το prog μέχρι το punk και το post-punk. Στην τελευταία δεκαετία του έφτασε σε εκατομμύρια ακροατές δίνοντας έμφαση στις ιστορίες των καθημερινών ανθρώπων.
Ακόμα και πριν η φωνή του ακουστεί στο BBC, είχε σμιλέψει τη φήμη ενός αδέσποτου, που έβγαινε από το περιθώριο για να υπερασπιστεί το ροκ έξω από το mainstream. Η mainstream αναγνώριση που τελικά θα του χάριζε το βραβείο MBE (Most Excellent Order of the British Empire) για τις υπηρεσίες του στη μουσική έμοιαζε -αρχικά- αδιανόητη.
Ήταν ο πρώτος που έπαιξε το Dark Side of the Moon των Pink Floyd στο βρετανικό ραδιόφωνο και έπαιξε ολόκληρη την πρώτη πλευρά του Tubular Bells του Mike Oldfield τέσσερις ημέρες μετά την κυκλοφορία του. Συνέβαλε καθοριστικά στο να γίνει το "Maggie May", που αρχικά ήταν B-side, επιτυχία του Rod Stewart, αφού έβαλε το flip side. Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, οι Faces τον έβαλαν στη σκηνή όταν «μιμηθήκαν» το Maggie May στο τηλεοπτικό σόου Top of the Pops, με τον Peel να προσποιείται ότι παίζει μαντολίνο ενώ οι υπόλοιποι χαζολογούσαν γύρω του.
Ο Peel συνέχισε να παίζει μουσική στο BBC μέχρι το θάνατό του το 2004 δίνοντας συνεχώς έμφαση στο νέο και ανερχόμενο. Αν και ποτέ δεν απέφυγε τα ακραία συγκροτήματα θορύβου που μπορεί και να απομάκρυναν κάποιους, έδινε χώρο σε νέους ήχους, ακόμα και μη-ροκ.
Ενας άνθρωπος που πιστώνεται, ίσως περισσότερο από οποιονδήποτε ,άλλον τη διάδοση της μουσικής στο ραδιόφωνο - αυτό δηλαδή που πρέπει να κάνει ένας μουσικός ραδιοφωνικός παραγωγός. Το γεγονός ότι το κατάφερε αυτό ενώ εργαζόταν για έναν από τους μεγαλύτερους και, σε κάποιο βαθμό, πιο συστημικούς οργανισμούς μέσων ενημέρωσης στον κόσμο κάνει τα επιτεύγματά του ακόμη πιο αξιοσημείωτα.
